Alle inzendingen over blind

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

Had niet geschreven wat ik weten moest, wat ik niet las, heb ik op de deur gekrast ingebeelde braille op de tast, de met zorg gekozen tekst werd vergeten, voor waar ik ging, kwam ik net vandaan de tijd verteert het werkelijk zien de lamp verarmt zich in het minder, kaarsvet druipt van beide handen, geëtste beelden van een blinde, bestaan…

Duisternis verschijnt op mijn aarde door kieren sluipen streepjes avondstond, woorden die zich in de minne schaarde ging in vlucht van mond tot mond, voorbij te glijden als witte zwanen, ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en doof, verstijven we in onze wanen in de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de blinden zieners of ben ik een blinde…

Mijn ogen sluiten als de sjawl wordt omgedaan Je laat mij voorzichtig aan je arm geleiden Alle gevoel voor oriëntatie vervaagd Toch is er voelbaar een spanning in ons beiden De geur van je atelier bekruipt mijn reukorgaan en proef de adem van verf, linnen, en drogend doek Dan laat je mij los in een spelonk van donker woorden,voetstappen…

We heffen, blind, de champagneglazen, Zelfs nu de crisis maar door blijft razen.…

stil gezegd ik draag haar spiegeling dekkend tot rijpend bekleed in dragende delen je zo bekend die klank luidt voort met zachte woorden bestreeld blind werd goud om hoofden die lessen naar de andere…

hun lot wanneer zij even kijken het vuur geblust ogen als uitgedoofde restjes kolen als dromen niet waargemaakt door slapeloze nachten beloften gebroken te vaak geloofd opgelicht en bedrogen te vaak de ware liefde nooit de gewone o beseften zij zich maar zonder licht geen schaduw in treurnis zij zochten wat ze vonden de blinden…

Ik hoor geluid zonder beelden, maar zie nooit beelden zonder geluid. Ik lees een tekst zonder te lezen, toch ik voel zijn aanwezigheid. Het is altijd donker, donker voor mijn ogen, donker in mijn hart. Het is leeg daar binnen, want mijn ware ik heb in nooit kunnen zien.…

Het stipje aan de horizon wordt steeds groter naarmate je er langer naar kijkt.…

Geliefde, 't moet wel zijn als 't spreekwoord leert: Dat ware liefde 's mensen oog verblindt, Daar 't wezen, dat met hart en ziel bemint Slechts haar aanschouwt, wier liefde 't zich begeert, Terwijl zijn blik 't vermogen gans ontbeert, Om 't schoons te zien, dat andren lokt en bindt. Of zaagt gij nooit, hoe in de morgenwind De sterren…

de pink glijdt schoorvoetend nochtans gaande over een niet gekende weg mijn innerlijke stem vult het komend niets en ik, ja ik ben het die die dobber uit de stroming dreg en deze schraap langs de wachtende vezels, een voor een in een taal, veel later dan t’oude Diets maar wel degelijk vermaagschapt en met veel daaruit te…

Bang ben je gewoon bang zegt ze deze weg is lang gefaald en door moeten gaan de realiteit stuurt me de groeten is het aan alles wat ooit zo Trots kon zijn een ongeopend kado Wat doet meer pijn winnen kan ik je niet Geen krijger groter dan wanneer ik haar zie? ik spreek je dan lager kan een man niet zinken en vergeet even de…

Leegte heeft geen vaste plek Ze roert zich als een blinde vlek Net als goede satire soms niet Vacuüm verpakt in loze woorden Een verdorde dodelijke geest Uit eenzaam kwaad gefreesd Is nergens niemand ontgaan Laat iedereen achter ontdaan Die kop kan niet meer in het zand Maar hup, zand erover, in de krant Verstand op nul gevuld met angst…

Verblind betoverd aangesproken in de trein volg het volgend spoor.…

niet vaak genoeg gezegd dat voor mij diep weggestopt de maan gewoon de maan bleef En ik verlangde naar de zon Bevrijd uit een onzichtbare leugen Zwijg ik tussen de regels door Tussen de koortsdromen van mijn boze vragen Blijf jij gek genoeg Een liefdeloze vriend Jij in de eindeloze verte Jij houd mijn nacht zwart De catastrofe van een blinde…

was een kwestie in de kroeg terwijl we buiten rookten onder een blauwe hemel ben je liever doof of blind? oude vraag uit onze kindertijd toen we nog oefenden in denken zoveel jaren later zijn we het nog steeds niet eens als ik kijk is het ondragelijk wanneer ik hoor even onduldbaar om niet te zien of te horen…

alsof de morgen niet bestaat alsof het nooit meer kan zingen en hossen los gaan alle trossen we vinden daar wat van want als de morgen echt niet volgt kun je dan zeggen wie je bent tegen hen die nog vechten was het de avond waard gezellig in de feesttent? alsof de morgen zonder zorgen normaal weer verder gaat..…

laat mij zweven op wolken schaars verlicht boven het zinken van de zon zonder notie van tienduizend doden en meer niet weten van sterven van wraak niet weten van haat laat mij drijven boven de einder zonder besef van verderf van onrecht zonder besef van eindigheid blind en doof laat mij huizen onder de horizon…

In een waan ruik ik al jouw geur in een hallucinatie zie ik je staan mijn illusie wordt werkelijkheid jouw fluweel voelt al tastbaar maar ik heb nog geen vermoeden. Zenuwen verblinden mijn indruk spieren in mijn lichaam stagneren de spanning die ongekend leeft feiten die elk uur verder vertragen met perspectief die mij kan voeden…

Wie ziende blind is, kan door geen oogarts worden gered. Zie! Druppels die schitteren in de zon. Dauw die weidevelden tooit. En spinnenwonderwebben. Een traan die eenzaam valt, in een oceaan van verdriet. Of op speenkruid langs de sloten.…

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, de kleur van het licht en haar oneindigheid. Voorbij het zwart achter verre horizonnen, waar de tijd is in te halen en je weer hetzelfde zag, om vervolgens te beginnen aan een nieuwe zelfde dag. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, het is een…

in kleurenbeeld versleten, vergeten, vergeelde waarheid onaangekondigd dwars door tijd het papier is verfrommeld er is mee gerommeld zwart loopt over in wit als vergeeld wordt gedeeld gladgestreken en geheeld resteert een ingelijst portret gezien en teruggezet blinde vlek…

Maar ik ben niet alleen en niet vergeten, Ik ga dus niet blind daten op het web. Word ik ook niet door een museumslet Voor ik het weet tot vreemdgaan aangezet.…

je kunt het licht niet zien haat iedereen en de wereld het lot was hard en onrechtvaardig je wilt huilen luidop schreeuwen maar moet je weten kind van de rekening soms zien we zoveel meer met onze ogen… dicht!…

deze blinde muur zag mannen in hun laatste uur heeft schreeuwen horen schallen hoorde het onafwendbare bevel VUUR!…

tussen in mijn ogen zien de verschillen niet het zal er zijn maar volgens mij onzin en van wat men over ze zegt ben ik grotendeels Oost-Indisch doof in allemaal heb ik in principe evenveel vertrouwen en geloof voor mij is ieder mens in principe gelijk en ik vind ze allemaal even fijn ik beoordeel ze op en met mijn gevoel het voordeel van blind…

met gedempte doofheid ligt het uitzicht kort op het oog want hier is niets, geen waarheid geen eigen gelijk geen vuil om woorden in te dopen midden in de kamer schijnt een middernachtzon is dit een ets in steenvlees? misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

onder mijn voeten delen bomen voedsel met elkaar van wortel tot kroon praten ze via hun wood wide web zoveel ongehoord moois onder mijn blinde voeten…

Last van z’n rikketik? Cardiogrammetje Maakt dat ie veilig in Basisploeg start Enkel het missen van Achtste-finaleplaats Geeft Daley mogelijk Pijn in het hart…

m’n oog vertelt me wat het ziet maar wie je werkelijk bent en wat je voelt weet ze niet prachtig fluwelen haar azuurblauwe ogen die ogenschijnlijk nog nooit door iemand zijn of zelf hebben bedrogen toch in de peilloze ondoordringbare diepten van heldere zeeën en meren kunnen soms de meest onheilspellende creaturen verkeren en achter…