De blinde weg

de pink glijdt schoorvoetend
nochtans gaande
over een niet gekende weg

mijn innerlijke stem
vult het komend niets

en ik, ja ik ben het
die die dobber
uit de stroming dreg
en deze schraap langs
de wachtende vezels, een voor een

in een taal,
veel later dan t’oude Diets
maar wel degelijk vermaagschapt
en met veel daaruit te leen

zo bouwt mijn schrijven
als het waren
een Escher ets, getrapt
zonder nog het einde
te kunnen verklaren

schrijven dichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 165