Alle inzendingen over verdrinken

Een blik op jou Doet mijn ogen sluiten Laat me zweven Mijn hart even sneller kloppen Jij bent voor mij alles Dat de wereld kan bieden Jij bent voor mij alles Dat iemand kan zijn Een blik op jou Laat mij verdrinken In je mooie ogen Vol zonneschijn…

Dwalend in deze wereld doe ik mijn best opzoek naar de vuurtoren Het baken in oneindigheid toen ik droomde wist ik dat het echt was Waar jij bent is een vraag ik zal zwemmen tot ik je vind tot het raadsel een antwoord is Hier ben ik verdrinken zal ik niet zoals het vraagteken zijn masker af zal zetten…

je huppelde in goudgalon naar sterren in mijn hart, ze glansden en ze straalden waar ik stralen mag toen won je mijn toverwoorden en ik schreef ze op mijn ziel altijd daar, waar ook mijn missen viel verdrink ik dan in zuiver blauw die ogen van jou dragen de kwinkslag van een lang verleden…

Hoe diep kun je zinken in woede verdrinken en een mens zo bepraten die je nimmer nog zag? Ik huppel op woorden die al lang niet meer stoorden omdat in de toekomst de humor weer lag…

Ik ben verdoofd omdat ik alles moet en toch stil sta achteruitga Ik voel verdriet omdat ik alles moet en toch terug ga naar het nergens Ik verdrink in leegte vol van lethargie omarm de indolentie de stilte van het niets Mijn god verlos me maak me vrij van geest laat me weer genieten van het levensfeest…

hij kantelt de platte steen om en om en om wit als een bevroren winter wat had je dan verwacht vraagt een stemmetje ik ben de tijd niet, tijd komt uit verlies, ik draag enkel de tijd als je mij meeneemt, verandert er niets er volgt een ketsend geluid beiden verdrinken, huiswaarts tegen de klok in…

In jou wil ik verdrinken, met jou wil ik verder gaan. Ik hoor mooie melodieën klinken, kan niet wachten, blijf niet staan. In jou heb ik mij verloren, mijn dromen en al mijn zorgen. Met jou gaat het me weer lukken, om elke dag het leven opnieuw te plukken.…

Keer op keer verleidt de dag ons tot denken als een rivier die als een lint door de wereld stroomt, met associatieve omwegen door ons gedachten te schenken nu zee druppels met al het nieuwe en onbekende wenden. Al ademt het water regelmatig met heftig verlangen heeft het te kampen met windkracht ons soms goed gezind met overal volstrekte vermenging…

je hebt me In je ogen verdronken Zo blauw zo diep zo diep Toch voel ik me opgetogen Want een liefdevoller Verzonken zijn Bestaat er niet…

verloren strijd, bezinning of verdrinking? Kritische noten wachten al lang om dure misstanden te kraken, wij drijven de ultieme prijs van ondergaande zon en aarde op met inkleuren zonder schaamte.…

lief, mijn lief, ik heb je lief zacht, mijn lief, streel me zacht teder, mijn lief, voel me teder tast mijn lichaam in de wolken schrijf mijn leven in het licht smelt mijn stem in de wind drink, mijn lief, verdrink in mij rust, mijn lief, rust in mij…

Omarm me lief En hou je adem in Ik zit op een wolk En 't wolkenpak Is zo dicht nog niet Omarm me lief maar niet zo hard Ben nog wat week En in de zee verdrink ik Sneller dan je denkt Omarm me lief Ik verzet me niet En hou je vast Het is slechts de ijle lucht Die mij benauwt…

mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar verdrinken…

De zon komt op in jouw ogen In een kaleidoscoop van kleur Ervaar ik duizend regenbogen Kloppend aan mijn deur Wanneer jij mij bekleedt met licht Verdrink ik moedig in jouw kussen Je strelende handen, een gedicht Die 't vuur van binnen blussen…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Ik kan de antwoorden niet vinden Heb gekropen op mijn knieën Zoekend naar alles Om me te helpen niet te verdrinken Beloftes zijn leugens geworden Niet eens eerlijk diep van binnen Ik loop achterstevoren En zie dat mijn leven me vaarwel zwaait Dolend door de straten als een blinde. Kan niemand me helpen weer te zien?…

ogen diep donker stralend dwars door dikke huid week geworden dwalend mijn bonzend kloppend hart eer loden schoenen zinken zwemmend zoekend ogenblik om oneindig te verdrinken in mooi rond glanzend zwart…

Mijn stem is zwijgzaam in mijn hoofd roffelen de woorden en verdrink ik in ongeboren gedachten wisselwerking lijkt verloren zit in een fase van optrekkende mist die gepaard gaat met momenten van verstilling mijn spiegelbeeld is mijn gedaante niet meer sinds jij mij de weg naar het onbekende wees…

Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren. Verdronken en verzonken In gedachten Komt de tijd Wanneer hij vergeten is…

Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

Ik ben een vrolijk man Na jaren in mineur Ik overwon de ellende En nu heeft mijn leven kleur Ik kan de hele dag wel zingen Het gaat me voor de wind In deze grote wereld Voel ik me als een klein kind Ik speel met vrolijkheid Verdrink in genot Ik ben gelukkig nu En voel me niet meer rot…

Zonder woorden vraag ik je ten dans, en ik verdrink, ik verdrink in je lach. De wind jaagt geruisloos door mijn haren, en mijn ogen, mijn ogen zoeken die van jou. Lippen die elkaar raken, als zoete akkoorden, zonder iets te zeggen, zonder ooit te spreken.…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

ik hou zoveel van jou meer dan de wind die de kruinen van de bomen streelt meer dan de zon die de huid van de aarde warmt meer dan de zee die duizenden malen haar grenzen kust je zult het misschien niet willen geloven maar mijn hart stroomt over van liefde en ik verdrink in mezelf om jou heerlijk…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

Gewoon mezelf, dat wil ik weer zijn Nu ben ik anders en dat doet veel pijn Vroeger lekker mijn ding doen Nu doe ik vanalles en blijk ik een oen Mezelf kan ik niet zijn, dan verdrink ik in het diepe Dat zou je vroeger niet hebben gezegd van dit type Ik ben weggevaagd en kom niet meer terug, Tuurlijk wil ik het wel en wil ik de brug..…

beeldschoon haar naam Charlot haar fruitige vormen verlinken dat mijn tanden in water verdrinken de spieren verstramd door genot siddering door streling van haar bleef bij haar komen zij speelde het klaar alles wat ik beleef in dromen ach ware dit terrein ongewonnen dan was die droom zeker niet verzonnen…

Gekruiste armen Je staat in het licht Je opent je ogen En je zwicht Telkens weer Voor mij Wiegende heupen Je kijkt me aan Ik verdrink in jou De stervende zwaan Neem me mee op je rug Laat me zweven in de vleugels van je tijd En hou me vast Als ik weg moet gaan…

Gedachten, in een spiegelbeeld verdrinken, mijn mond geen woorden kunnen spreken. Mijn ogen het beeld wat ik zoek niet kunnen vinden, tot dan, zal ik verder zoeken Als de schaduw verdwijnt het water weer helder kleurt zal ik mijn gedachten verwoorden.…

er zijn ontelbaar oude bergpaden waar ik niet komen zal loodrechte kliffen die mij de adem zouden benemen zilte luchten zijn er vol van vogels die ik niet zal horen wolken van het blauwste blauw waarin ik zacht verdrinken kon er is de oude tijd die vleugellam ter aarde valt…