Alle inzendingen over natuur

Zeemeeuwen doorklieven de lucht. Zij penselen gensters van vuurwerk. Op zijn palet tovert de zon het zilver van de zee tot goud om. Windvlagen vegen de verouderende rimpels op het eenzame zand uit. Dan pinguïneer ik langs pelgrimerende schelpen. Met engelenvleugeloogjes de van Japanse makelij zon zien ondergaan. Die schelpen klinken…

Doordringend in een oerlandschap van bos En dichte jungle die ze met kapmessen doorkruizen Staat de expeditie op visite waar gorillas lopen los Nu oog in oog met hun vredig luizepluizen Naar een pleistoceen van vis a vis vuur nog onverzoend Ver voor een belijd van "in het zweet uwer aanschijns" Voeren deze bamboesen terug, sterk denken doend…

Een waterplas door mist omgeven met ranke bomen zonder schaduw. gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug…

Kwart voor vijf vanmorgen, een matineus concert. Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

een sprankelend dispuut alleen ik kreeg de wind weer pal van voren want anderen erkenden mijn waarheden niet daarin worden hun zekerheden voorzichtig uit het perspectief gehaald waarin zij als vaste waarden al jaren werden aanbaden van een redenatie volgen zijn zij niet gediend omdat deze de fundamenten van onze wereld ondergraaft…

de zon heeft al heel vroeg lente geschenen kleurde aardse eerstelingen van pril naar groen bloemde bladeren uit de voorjaarsknop naar schoonheid ten top maar heeft ook de natuur verstoring op zijn geweten in de volgorde is de klad gekomen dieren hebben te weinig eten te vroeg ontwaken uit de winterslaap maakt nog geen voedsel…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

citroenvlinder verwelkomt mij verwarmt door de zon is zij ontwaakt doch rusten deed zij niet opzoek naar nectar drentelde zij voort meneer of mevrouw specht probeert wat basten uit de familie eekhoorn geeft geen thuis ook al staan sneeuwklokjes in het maagdelijk wit te schitteren houdt de rododendron hun knoppen angstvallig gesloten daar…

De morgen spreidde voor mij een schoon tapijt van stralende glinsterende edelstenen velden onbetreden in maagdelijkheid waarover muzen als in parelen wenen sprankelend in kleuren door zon beschenen gevlijd en gesorteerd op bed van smaragd tekenen waaraan deze dag mag ontlenen zonnige hoop na kille en donkere nacht klinkt boven aardse beslommering…

Begin was als toppunt De massa uitgedund Niet in staat te weren Tegen lang verweren Midden in de vloed Chaotisch après-tout Door slijtage verzet Een ander kleurpalet Einde van de hartstocht Aan exogeen verknocht Vooruitzicht waterkou De laatste tocht naar blauw…

Zie haar zitten als prachtig schilderspalet, blootshoofds onverlet met haar werkelijk wonderschone oranjebruine vederenpracht, ooit bij het ontstaan door een schepper zo bedacht. Opvliegend en dalend van tak naar tak brengt zij bij het aanschouwen met gemak steeds een enorme glimlach op mijn gelaat die er dan werkelijk ook minuten of uren lang…

zo’n eerste dag op mijn terras een voorzichtig zonnetje aan het proefdraaien net als ik ik hoor gekreun gesteun het ontwaken van natuur alles heel voorzichtig op zoek naar hoe het ook alweer was het is maar even van korte duur en alles loopt weer zoals gebruikelijk in de pas alles zo teder zo voorzichtig overdenk ik terwijl ik loom…

Op een wandeling met een gevoel van de herfstbleus ontwaar ik op een schuine helling twee rechtstaande naakt ontschorste bomen uitgedroogd door het aanwezige zonnevuur. Voor mij, in mijn droeve stemming, lijken hun vooruitgestrekte takken op gekwelde smekende armen die om erbarmen vragen “verlos ons uit dit vagevuur geef ons vrede en rust…

Ik wil doorbreken maar de kou houdt mij tegen neuriet de lente…

buiten is bij die bever buiten is voorbij je scherm buiten is ons gegeven door de goede gever buiten is ergens liggen tussen voorjaarsbloemen met je liefje in de berm buiten is waar de vogels fluiten buiten is niet alleen dat fraaie spotje in de reclame dat is slechts aanname buiten is pas als jij er bent en al die tijd al was…

in winterse scheuten knoppen de prille kleuren van lente al bolletjes bruinen aan randen spruiten vorstwitte stengels zwart aardse beschutting houdt warmte nog lang vast een micro klimaat waarin voorjaar ongezien kan gedijen om ons te verblijden met haar onverwacht schitterende lentepartijen wil melker 15/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Ik heb mezelf verhuurd aan het raam als een prostitue op de Amsterdamse wallen laat al het buitenlicht op mij vallen ik hou van de oogverblindende zon als het licht me teveel wordt draag ik een donkere zonnebril op sterkte want ik wil vooral werken, doorwerken en lekker naar buiten kijken, staren en doorleven in het levenslicht mij gegund…

moe is kwaad en dat zullen we steeds meer merken en ook al dachten we ze laat ze laat ons in alle vrede lekker doorwerken beseft ze steeds meer dat het zo niet langer gaat ze kromt haar rug en wat moeder nooit doet ze slaat ze slaat ze slaat keihard terug ze zal ons met tranen overladen ze zal ons hitte en kou geven kusten dijken oevers…

ik verlang naar lieve lentekleuren als d’ aarde ligt troosteloos en zwart ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor…

Mijn handen zijn met groeiend groen verweven Een volkstuin geeft mij dagelijks te eten Maar wat een schrik, de sla is aangevreten Kapot ben ik van dat verwoeste leven Ik staar ernaar terwijl ik sta te beven Mijn jonge sla door slakken buitgemaakt En dat is iets wat mij ten diepste raakt Maar God, ik heb ze allemaal vergeven…

ik plant een zaadje in de aarde dat mijn bedoeling verstaat en het schat op waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als…

een regenzondag. bijna eind januari je kunt zelfs geen hond buiten laten ik kijk zo maar wat door het grote raam zit op de duur tegen mezelf te praten plots lijkt er iets in mij aan het broeden wat me sinds enige tijd geen rust laat hoe moet of wil ik mijn thema voeden als geen merel nog langer zingen gaat... gisteren hoorde ik; vandaag…

Met de Warme Golfstroom langs de Scandinavische kust de Noordpool bereiken en kijken of de vlag van zeventig jaar geleden er nog staat ondanks het geweld van wind en kou Aan de rechterkant maakt een straalvliegtuig onderweg naar Noord-Amerika zijn sporen hoog in de lucht van gemiste, onbegrepen kansen De koude doet de ogen tranen een ijsbeer…

De ochtendmist Mistig in de vroege morgen. Op de lange brug zie je dat het langzaam opentrekt. Eindeloos ver is de hevige mist, het maakt je onzeker. Een waas voor je ogen. Een sluier van mist omtrekt de kleine wereld. De route ligt in het verborgen einde van de onbekende brug. In stilte heb je de mist nog nooit zo beleefd…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…

wij vergroenden stilletjes in bomen raken zelfs fluisteren kleurde opzichtig wat bast het warme contact was liefdevol zacht op de tast samen zijn groeide in openen voor elkaar waar onze woorden misten leerden wij taal op verkenning van vaten van wortels naar top wij het mobiele lopen en knielen een doorbraak in bos…

De bomen op de brug verbinden met uiteenlopende gevoelens wat zich niet spiegelen wil in verwijlen: een kruisbestuiving op het netvlies.…

je hebt ze moeten loslaten zoals je aan het eind van elk jaar doet je zult nu een poosje niet meer fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit…

De eerste vlokjes komen naar beneden, ‘t Wordt menens, zegt de meteoroloog, Nog even en de sneeuw ligt metershoog, Straks ben ik van de wereld afgesneden. Vaarwel, dit is het laatste dat ik schrijf, En hopelijk redt u het vege lijf!…

waar kromgebogen bomen beschermen door lange rijen het wandelpad van je dromen want winter beheerst de contreien. waar kiezels van hagel en ijs fonkelen als ruwe diamant de weg wijzen naar het aards paradijs op een bedje van zilver en goudgerand. waar vele kleuren geuren naar koud in een lucht zo fris en zo blauw en waar iedereen elkander…