Alle inzendingen over oud

Foto's waar je erg oud opstaat moet je goed bewaren. Daarmee kun over 15 jaar bewijzen dat je niks veranderd bent.…

Door met het oude protocol te breken Maakt dat nu met zijn moeder het verschil. Het “Majesteit” is niet wat hij nog wil, Met “Koning” hoef je hem niet aan te spreken. Natuurlijk, hij is Beatrix haar zoon, En verder nog gewoner dan gewoon…..…

languit rust de dood op banken in het park harkt de zon wat oude bladeren er zit een gele tussen rood en ik zie een abri wachten…

verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

Jong geleerd is oud gedaan, Nu nog wachten op een baan.…

Ze komt naakt tevoorschijn Als lichtgewicht Uit de kopieermachine Een traan welt op uit de aarde Van maandag tot en met zondag oud…

We kunnen niet slapen, mijn oude kater en ik. Hij zit op, ik aan tafel. De tulpen worden wakker. Het is midden in de nacht. Hij spint dat het een lieve lust is. Ik geniet van stille bloemenpracht.…

In Den Haag doen ze aan formeren een dame en liefst zeven heren na maanden getalm zegt de oude Zalm hoogtijd dat jullie gaan regeren…

achter zwervende wolken verdwijnt een vogel met oude veren in langzame vleugelslag vindt hij de oneindige tijd beschermd gesloten en een keer vrij…

Verouderd, ziek en vol herinneringen wordt hij berecht, rondom hem sloot het net. De generaal is gister vastgezet in de gevangenis van Scheveningen. Er is geen blijvend einde aan geweld, zolang nog iemand roept: hij is een held.…

Het moet de eerste badgast zijn geweest Van wie een stukje schedel is gevonden. Op één bot na met huid en haar verslonden, Waarschijnlijk door een mensenetend beest. Welk beest precies die arme stakker pakte? Hier houdt de wetenschap zich op de vlakte.…

De tiende zit ik weer voor de tv, En kijk gespannen naar de blauwe ballen, Zal er een hoofdprijs op mijn lootje vallen? G, X, één, negen, negen, vijf, drie…. Nee! Het lijkt me stug dat ik een keer zal winnen, Want Griekenland haalt steeds de jackpot binnen.…

Bestaan ze nog, haar liberale dromen, Waarover Hennis toen ze jong was sprak? Ze is VN-gezante in Irak, Maar hoe nu verder als zij terug wil komen? Ik pleit ervoor dat zij dan wordt geweerd, Zij is totaal geradicaliseerd!…

Ze vallen nu bij bosjes van hun sokkel, De één gaat vreemd, een ander raast en tiert, Of heeft de boel met harde hand bestierd, Of grijpt onzedig naar elk lekker mokkel. Niets nieuws, want altijd oogst je wat je zaait, Dat is al zo, zolang de wereld draait.…

mijn oude wereld breekt het beeld voor-beeld hetgeen mij voor gehouden wordt mijn oude ik dat spreekt het woord voor-woord datgeen mij voor gesproken wordt als rituelen geven zij mij zielenrust en monotone zangen met gewijde klanken galmen lang de gangen door, de vrede kust...…

Allemaal oude bakkies, die niet zijn wat het was. Ze waren van de bank, bij ons om de hoek. Toen ze daar vertrokken, kwamen ze op verzoek. Twee doen het meestal, de derde vaker niet. Vroeger was er een vierde, maar dat was rampgebied.…

er zijn van die momenten dan splijt een oud gevoel zich van mijn nieuwe lente als oude zuigende wortels schraal, zo gevoelloos koel een onbegrepen negatief verbeeld in grijs en zwartwit hoe de ziel werd verscheurd nimmer zal die herinnering alsnog in zorgende liefde worden ontwikkeld laat staan in een zomers bouquet worden gekleurd…

Hier kleven geen bladeren aan de stoep geen salpeter in oude kelderkasten geen lekkende zolders. Van achter bewasemde raampjes kijken gewassen vrouwen tochtloos, grootmoedig naar buiten. Een zwartharige heks roept met rode stem een verwensing op oude wijze. --------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

Leef, jonge rank, op 't hartebloed van d'oude stam, geteisterd door de tijden, ontleen je kracht aan wie je voedt en groei je volheid tegemoet, de landman die zijn ronde doet, verwacht de vrucht in overvloed, leef, jonge rank, op 't hartebloed van d'oude stam, geteisterd door de tijden, draag voller vrucht door meerder lijden, het snoeimes…

ik huil jouw tranen langs oude muren van kruisende paden waar wilde klimop oud en haast vergroeid jouw pijn verraden het lang gedoofd vuur al tot as geworden in een veel te vroeg uur haalt aldoor het heden in resteert een leeg gedicht op een liggende zerk een onherkenbaar gezicht op een verdord perk ik huil met jou de tranen zij…

Op 't eiland Funen is de zee een bruisend blauwe vlakte, met aalscholvers die wachten op vis, daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam temidden van ruw boerenland, stille straten, Deense haring, velden met pompoenen.…

Vuurpijlen, ratelbanden, rotjes, siervuurwerk, heel wat euro’s verlichten de lucht. ’t Oude jaar wordt uitgeluid met heel veel kabaal, de hond verzucht, slaakt af en toe een blaf van schrik, het doet pijn aan zijn oren.…

Dit alles moest verdwijnen voor iemand anders ideaal Al wat blijft zijn mijn dierbare herinneringen Mijn oude wortels zijn weg... alles is kaal Tja... zo gaat dat met die dingen.....…

oogleden om de witte leegte de mondhoeken definitief gebeeldhouwd in een wederzien haar oude familieleden wachtend met het laken van de genezing…

Mijn handen trekken, mijn vingers branden nu ik mijn oude huid verlies, mij losscheur uit te strakke banden en jeuk krijg van ik-weet-niet-wat-precies.…

Hij weende, was vol mededogen, als een vvd'er van de oude stempel - stempel zeer oud, het drukt PvdV - geroerd tot tranen wordt als miljonair, een deugdzaam mens toch, want die worden rijk, belasting moet betalen... Zo groot was zijn medelijden. -------------------------- uit: 'Toeschouw', 2003.…

de schoen voorbij in de verlaten stad benen de weg met gepaste tred het water stroomt de gedachten voort vloeibaar als sneeuw voor de zon de bomen staan gesteend bijeen het oude schoolgebouw, vervallen de jeugd fietst slingerend voorbij ja voorbij is mijn jeugd, de brug aan beide kanten gevuld met jongens, jonge mannnen van toen de oude…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…

het oude Jeruzalem we liepen door de straten en werden metgezellen we spraken over wat er gebeurd was niet over wat men zei dat er gebeurd was Je gaf me een arm en zo liepen we tegen ons geweten aan.…

‘k Loop in herinneringen als een wanhopig kind, Dat ziet de oude dingen En de' oude weg niet vindt. Maar hebben zich mijn zinnen In schone schijn verward – Zij zien verbaasd naar binnen In ‘t eigen mensenhart: - En langzaam gaan mijn ogen Naar dieper beeltenis - Ontdekken zij de logen Van wat daarbuiten is?…