Alle inzendingen over afscheid

Waarom heeft het zo moeten aflopen? Want zo ben ik absoluut niet groot gebracht Deze wereld is een oerwoud Maar wanneer beide ouders er voor je zijn Voelt dat voor een kind heel erg veilig en vertrouwd Een kind zal dan later tegen beide ouders kunnen zeggen Mam en pap … Weet dat ik veel van jullie hou Jullie zijn de besten Jullie zijn altijd…

Ik zat bij je aan bed jouw hand in de mijne je hand was warm een heerlijk gevoel want soms was je hand koud en dan werd ik bang want je was al oud ik kan nog steeds niet begrijpen dat dat mijn laatste avond was samen met jou het ging té snel je had pijn ik wilde dat je geen pijn had ik wilde je helpen een infuus in het ziekenhuis…

moe ben je aan vakantie toe toe ga nou maar maar vergeet mij niet niet dan door een groter verdriet verdriet kun je moeilijk peilen pijlen zijn het in je hart dat bloedt bloed kruipt waar het niet kan zeggen ze ze zeggen zoveel zoveel meer wordt nog verzwegen verzwegen herinneringen herinneringen zonder foto's foto's ergens in een Hema-plakboek…

Langzaam liep hij weg, in de stromende regen. De dikke druppen, voelden hem als een zegen. Niemand zag zijn tranen, of zijn pijnlijk gezicht. Niemand stelde vragen, geen antwoorden verplicht. Het afscheid viel hem zwaar, zwaarder dan hij dacht. De gevoelens voor haar, hadden nog veel macht. Zijn hart zei hem te stoppen, zijn verstand…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

woorden als de nacht van ons weerklinken tot de avond de schemer verliest de nacht het donker verlaat de morgen het licht ontwaakt tot de tijd woorden als de nacht van ons vergeet…

Been aan been en dan daar, over elkaar heen geslagen, de zon die dwingend door haar haren prikt. Snikkende bomen die rij aan rij het spel van wederzijds genoegen gadeslaan. Een pad gaat als in een doolhof nergens heen. Spillebeen. En zijn hart roept vol verlangen haar naam. De echo sterft langzaam in de nacht. En dan haar prachtige ogen…

Je hebt ons gedragen en gebaard En jezelf echt nooit gespaard. Steeds bleef je paraat Ons altijd moed ingepraat. De kloek waakte over haar kuikens, altijd Onvermoeibaar, dapper, steeds tot alles bereid. Nooit kunnen wij je genoeg bedanken Ik heb niet genoeg woorden of klanken. Onvoorwaardelijke liefde, ze bestaat Ik geloof niet dat…

Ik kan niet meer verder ben uitgeput Het wachten, het hopen, het heeft geen nut Er is bij jou geen enkele wil om te praten, te lijmen, het blijft maar stil. Mijn liefste, mijn maatje, ik weet het niet meer emoties razen, mijn hart doet zeer Tien lange jaren, ineens voorbij niet meer samen, maar "ik" en "jij". Ik moet met je breken, definitief…

ik proef het verlaten in deze stad, bruin en geteisterd door somber voorgevoel, regen de leegte gevangen in natheid alhier klaterend op de straten zelfs de kieren in de muren cementloos ademen zij verleden waar nooit een zon echt scheen onder daken waar nooit de liefde bedreven werd zoals verteld in boeken in straten die stammen uit een…

Daar stond jij dan en wat sta ik daar. Zo aan de deur voor heel even maar. Keek je naar mij ?, en ik naar jou ? Kreeg ik nog adem, ... ging dit ooit nog voorbij ? Zo voor even, zo aan de deur zonder enige vlucht. Ik zag jouw gezicht, jouw alles ... kreeg ik nog lucht ?…

Ze wisten, dit wordt ons laatste jaar, ze wisten, dit wordt ons laatste samenzijn, ze wisten, dit wordt onze laatste maand, ze wisten, dit wordt onze laatste week, ze wisten, dit wordt onze laatste dag. En zo, nam iedereen afscheid van hem, zo, nam jij afscheid van iedereen, op een waardige wijze, niet mensonterend, aan allerlei…

Woorden die jij zei, gebaren zo mooi gemaakt. Dagen vervlogen en uren trokken voorbij. Alles wat toen was en alles wat bleef. Maar één ding weet ik zeker: graag was ik bij je. Na dagen en nachten, na belevenissen en streven ben ik je niet vergeten; nog steeds in mijn gedachten.…

Je lippen, die ik heb gekust, Je haren, donker en verward, En dan je hart, je jonge hart, Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust... Ik denk: het heeft zo moeten zijn. Soms is 't, of je bent gestorven. Wie weet, hoe ver, in leed en pijn, Wij zullen hebben rondgezworven, Voordat wij weer tezamen zijn. --------------------------------…

nu ik zojuist mijn geest heb weggegeven doch de inhoud nog niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen…

Hij houdt mij eraan te leven Hij zei dat mag je niet verbreken Het is een belofte van de eeuwigheid Je moet me nu niet tegenspreken Hij zei beloof het dan Beloof het aan mij Beloof te leven Dat is wat hij zei Ik hield van hem Dus ik zwoer erbij Ik dacht aan ons samen Maar het was alleen voor mij Hij zei je hebt nu gezworen Beloofd…

voor haar op tafel stond het kistje besmukt met een roos het rook nog steeds naar zoete herinnering lang geleden had ze het gekregen van een te vroeg gegane vriendin "in nood: open het!" levenslang achter haar was ze in nood en opende het kistje een glimlach tekende haar gelaat toen ze een week later gevonden werd…

We hadden gezwegen ik aaide haar wangen haar slapen het witte haar aaide het haar werd zijde aaide de strakke mond een stille lach ze lichtte haar deken op ik dacht wat een benen zo mooi ze bestaan - af - zo lang dacht dat zo mooi dan kan steeds meer been en meer dan been ik dacht wie wil ze dat ik ben ik aaide haar wangen haar slapen…

Ik zou, mijn hoogtevrees overwinnend, naar de hoogste toppen kruipen, als ik nog een keer je toe mocht fluisteren, dat ik van je hou, ik zou: mijn watervrees overwinnend, naar de bodem van de zee duiken, om te zeggen, dat ik je zo mis. Ik zou, alles willen doen, om je nog een keer, één keertje maar, te zien lachen. Maar moet…

verdwijnend in vergeten zal ik de schaduw van wie jij bent niet meer volgen de stukjes ego die je haalde ter opwaardering van je eigenwaarde zijn verworden tot bellen van zeep net als onze geschiedenis heeft de toekomst na deze laatste omhelzing geen recht meer van bestaan…

Ik loop nog snel door een lokaal Hoor wat geluiden uit een klas Adem de sfeer in van de zaal; Een fotootje van wat het was Een deur die kraakt, een raam wat tochtig De oude dame mag spoedig gaan rusten En met het hart wat zwaar, de ogen vochtig Zwaai ik naar haar en fluister: ”welt’rusten…” Met zware zucht en hangende schouders (’t is bijna…

wie kon vermoeden hoe donker jouw laatste dagen waren dat leven een uitzichtloze tunnel leek je al tijden rondzwierf in een onontgonnen doolhof waaruit zonnestralen waren verbannen wie heeft je niet horen schreeuwen in het gevecht waarin je verwikkeld bleek je laat ons met vele vragen achter al wat rest is je te omarmen met onze…

Een druppel van de bron een glinstering van de zon een lach van de maan of sterren aan de hemel staan.... Jij bent mijn liefste moeder iemand die al mijn liefde verdient. Je bent weg. Je woorden Je daden Alleen je schaduw achtervolgt me. Je stem zit in mijn hoofd. Hoelang zal het duren voordat je schaduw ook verdooft.... Woorden schieten…

Soms zo bang dat er iets mis met me is dat er niemand is die er voor me zal zijn spijt krijgen van het afscheid vol met pijn van iemand die beweerde van me te houden maar waarom voelde ik het dan niet waarom voelde ik dan in plaats van geluk, zoveel verlatenheid en verdriet? Waarom sneed zijn scherpe tong dwars door mijn hart waardoor ik inmiddels…

stiller dan zwijg ik de dag stil ben ik stiller dan je woorden tot mij vandaag vaag ik weg ben ik stil stiller dan je woorden me zeggen…

Ogen die sluiten Adem die staakt jouw hand laat mij los gevoel dat me raakt De kamer gevuld met serene rust blij dat ik jou net nog heb gekust als afscheid kus ik je nog één keer op je mond en denk aan de dag dat je plots voor me stond Leek nog maar net toch al lang terug genoten van elkaar ging veel te vlug in gedachten ben…

waterdruppels zilver op een blad verdwijnen in niets alsof niets was woorden goud in een gedicht vervliegen in niets alsof niets was als wij zoveel verder vliegen dan niets onhoorbaar stil is de lucht…

Als we er niet meer voor elkaar kunnen zijn op die terreinen die zo intens en intiem waren blijf er dan wel voor mij als ik verander en voor mijn ik Ik verander wel maar ten principale blijf ik de persoon die ik was of die ik ook ben Behandel me dus niet: als kind als mindere als een andere maar als een veranderende! Maar het liefst…

valt licht kantelt mijn horizon of scherpt haar schijn aan het steen van de dichter die van drinken en dromen weet kom leg je hartslag in mijn hand vals licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief…

voordat gesloten deuren eindeloos sluiten openen zij nog een keer een kier en zien dat wat was genoeg is geweest het slot van de deur eindelijk gesloten eindeloos verlangen voorbij…