Alle inzendingen over ex-liefde

In een stad ons beiden vreemd kwam ik na jaren niet gezien mijn ex weer tegen. Het ging onverwacht goed, ze lachte veel, een hand kroop langzaam door het gras, het mes leek vergeten - Ik begroef mijn gezicht in haar helblonde haar, dat geurde naar warme tarwe. Transparant als een ader lag ze in mijn armen. -----------------------…

Ik zou je nog eenmaal willen spreken, nog zoveel met je delen. Ik zou je nog eenmaal willen danken, al dat moois, zoveel fraais. Ik zou je nog eenmaal willen tonen, diepe spijt voor je pijn. Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen…

In een fragment van een seconde besloot ik het, tikte haar naam in en zag haar aangezicht ongewijzigd. Drie maanden stilte; een vacuüm van gedachten. Het begint lekjes te vertonen de lucht staat in de rij, smacht om de leegte verlossen van opgelegde eenzaamheid. Het ongeschreven verdrag staat op het punt geschonden te worden m.a.w…

De trein die mij naar mijn voorbije liefdes voert heeft net als vroeger weer aanzienlijke vertraging. Het geeft niet wie er wie bij toerbeurt achternaging, haast altijd waren de verbindingen beroerd. Een tijdlang heb ik zelf gedacht dat het zo hoorde, dat je elkander mist om bij elkaar te zijn; na jaren, in de heftst, weer in dezelfde trein,…

Nu mij niets aan dit alles meer bindt ga ik ook maar liever heen. Op het pad dat ik voor mij vind zie ik enkel distels en steen. Maar in haar liefde heb ik geloofd, merg en bloed van mijn bestaan. Heb ik die nu mijzelve ontroofd of ontdeed ik mij van een waan? Te erkennen te hebben gefaald, niet eens meesleepend en groot, is alle winst…

Ik ben nog één maal naar onze boom gegaan, die met zijn kruin in hartvorm waartussen de zon onderging. De boom werd een skelet. Vluchtende vogels floten herinneringen. Gekerfd stond er onze naam nog in. Jij verdween en door die kerf bloedde de boom dood. De bladeren vielen zoals de minuten en zo nam de woestijn in bezit wat een vruchtbaar…

Ze paradeert over de trap om het volk te laten weten hoe het met haar tamme zwijnen is. Met bulderlach en volle borsten destilleert ze het wild uit de man, die zich – gelokt door haar grote ogen en open blik – in haar armen een gefuikte vis weet. Alleen een list kan bevrijden, uit de handen van deze tovenares – dochter van een zonnegod…

Zó dierbaar zijn de dingen mij geworden, waarin herinnering is opgehoopt: het huisraad, het gerei, de klok die loopt door het bestel der langgewende orde; - zó vertederd verwijlt blik en gedachte bij hun gedienstige gestaltenis, dat ik soms twijfel: werden zij tot machten waartussen de ziel zèlf gekluisterd is? Maar neen, ik weet: alléén…

Dit hoeft geen stilte te betekenen Het klopt, maar niet omdat het waar is. Ik heb een uur rondgelopen. Steeds hetzelfde raam, niet eens een helder uitzicht. Jij vond iets om tegen het licht te houden en te onderzoeken. Het uitzicht waar jouw hoofd was. Wij praatten veel. Ik deed na hoe wij daarbij keken. Jij praatte veel…

Ben ik de muur? Hard en koel? Wil jij botsen? Doe en voel Ik wijk niet. Ik wijs maar De deur naast mij aan. Muur met deur … Een uitweg … Ver van vertier. Geroep, getier Dit doet de deur definitief dicht…

Parallel leven we rakelings langs elkaar Jij in jouw wereld ik in de mijne Zo nu en dan zijn er raakvlakken Dan ben je dichtbij Ik voel je maar ga aan je voorbij Probeer je te negeren Je te passeren Kan je toch niet bereiken Dat ben ik gewend Maar het verlangen gaat niet weg…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij derven zonglans en dauw. Nog zingt…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…

Wat was dit opeens een levend huis toen ik zag dat het vlekje van zopas geen werkelijk gezichtsbedrog was maar een voortvliegerige muis! Wat was de doos computerpapier met de stapel boeken waar die naast staat toch opeens een hele dorpsstraat met zijsteegjes voor het pootjesdier! Het had altijd zo'n gevaarlijke haast van mijn liefde wilde…

Soms mis ik nu die handen, haar amber geuren wil ook ik enkel met dat ene lieflijke gezicht in alle rust nog even een gesprek beginnen. Vragen hoe deze toch zonnige dag nu echt was, leven zonder 'n gevecht haar wel weer inspireerde, de kans gaf te kiezen hoe zij zelf leven regisseerde. Of ze nu daar al nieuwere wandelpaden weet vandaag zeker…

Het blijft maar groeien en vult heel de huiskamer -- dat jij er niet bent.…

ik mis je lach en het praten tot ’s avonds laat. ik mis het stiekeme verdriet als jij elke keer weer weggaat. ik mis de geur van noodles die je op mijn trui achterliet. ik mis het samen lachen, nu is het alleen maar verdriet. Ik mis je verhalen over familie en over het leven En stiekem hoopte ik dat wij samen een toekomst zouden beleven…

Ik lig in bed met mijn ogen dicht en mijn aandacht op jou gericht Ik wil tegen je vertellen dat ik je het liefst zou bellen Je stem zou willen horen dat klinkt zo vertrouwd in mijn oren En dat ik het liefst in jouw armen zou willen liggen want de tranen die nu over mijn wangen biggelen Komen van onze liefde vandaan oh waarom moest ik toch van…

Sterfdag van een huwelijk Een droom werd bezegeld in solide, schitterend goud de geboorte was geregeld van een verbintenis, van jong tot oud Wij koesterden ons in de warme cocon gesponnen in de heerlijke lente wij investeerden en zagen de zon ontvingen geluk plus rente Samen gingen wij door goede tijden genoten, maar vergaten…

Ik ga naar boven, Mijn pyjama aan, Duizenden gedachten, Die maar niet weg gaan. Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds een gewogen prijs in frêle draden gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt,…

Nadat ze mij had gedefenestreerd schonk ze me zeven zieke schapen. Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd tot eter van uien en rapen. Ik werd aldus door het raam gegooid, wat een wonderlijk privilege. Mijn lusten heb ik weer opgeplooid toch bleef je me meer dan genegen. Na zeven jaar leven in een dorre woestijn kwam ik je tegen vol van…

Wat veerkracht kan zijn is als voorbeeld omgaan met innerlijke pijn. Pijn als in verdriet dat soms op gevoel zijn doel niet ziet. Eraan voorbij schiet. Doch met daadkracht en vertrouwen vind het zijn weg om weer te kunnen bouwen. Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht. Een toekomst die naar je lacht en je…

Vandaag is alles anders. Vandaag is vandaag en echt niets anders. Vandaag leef ik met een glazige blik. Dromend over wat morgen brengen gaat. Vandaag is de dag die alle dagen anders zal maken. Vandaag zie ik een stralende zon en voel ik weer warmte. Vandaag is de dag dat ik mezelf terug gevonden heb. Door vandaag is alles anders.…

het zonnetje verrast koude lippen die niet zouden kunnen krullen ongehuilde tranen knipogen als sterren in opkomend groen vers is de wond niet doch schuurt zij nog net als gisteren tot aan de dag dat jij haar mij toebedeelde steevast stelp ik haar opdat zij niet teveel ruimte in zal nemen in mijn hart vooral niet op zo'n dag als vandaag…

Hij is al weer lang van haar af. Moet ooit dus haar hebben beklommen. Soms zal het gestormd hebben, daar, maar soms was het weergaloos helder. Soms lag het daar heerlijk, dat moet wel. Soms ook wel niet. Nu is hij dan dus van haar af. Gedaald eerst, gerold, toen gevallen. Het dal in. Niet eens geprobeerd zich vast te grijpen aan takken…

Verstoken van de zon, die mij weleer verlichtte, En die wel eertijds placht vreugde in mijn ziel te stichten, Leef ik nu vol verdriet: Wat; leef ik? Neen, ‘k leef niet, Mits dat ik dagelijks voor duizend doôn moet zwichten. Ik leef dan niet: ‘k doe al: wel hoe zou ik niet leven? Ik voel te zeer d’ellende waardoor ik word gedreven En d’eindeloze…

Uiteindelijk, daar sta je Woorden niet genoeg Want ik weet je gaat daar ga je En je weet dat je me zag Je warmte, het was de nacht Kreeg me niet, je gaf En nu- ik heb je lief, Ik zie jou meer dan ooit Straal je warmte, verlangen En het opent niet, Het dooit Je werd eerst lauw nu ben je kou En ik zocht niet naar de ware maar…

Dropje ik drop je je bent gewoon veel te zout ik wil nu echt zoet…