Alle inzendingen over maatschappij

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Ik wil geen goed begeren Geen snoepgoed en geen landgoed Misschien dan wel een goed land Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet…

't Ging over veel: Onrust in jezelf zonen en dochters die niet veel familie hebben tegenwoordig, loslaten Over psychologen Over beleven en doorleven Vriendinnen en vrienden Over het huwelijk hoe ouderwets Over een moeder een zus en vroegere buren, over ouderworden ging het En facetimen Ja! Dat moesten we doen Maar nee, dan net zag ik er…

je ogen lichten altijd op in combinaties van kleuren als jij stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom…

In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw helemaal mezelf bekijk en beluister ik de buren Dichterbij kan ik niet komen Mijn takken reiken steeds sterker, steeds verder Kinderen klimmen erin Ze kussen zich lachend een toekomst In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw word ik ruw en rimpelig In hitte, sneeuw…

Afijn, ik denk dat ik je wel begrijp, Dat is te zeggen, me, myself and ei Een half ei? Nee, een heel, dát hoort erbij Met nieuw elan, geen paashaas op de hei De liefde voor het schone en het goede Waar Plato lang voor Jezus' komst op broedde Dát is wat telt, geen woordenrijstebrij Maar fruitig, fris, als Ursul von der Ley Zij durft…

Een 'enkeling' kwam hier vanavond aan Hij was alleen, ik zag zijn linkervoet Tussen de deur, of zag ik het niet goed, Was het geen vrouwelijke onderdaan? Nou ja, je weet het tegenwoordig nooit Meer honderd procent zeker toch vandaag De dag, is dat nou zo'n bizarre vraag Die zo door mij de groep in wordt gegooid? Ik lees me rot…

O mens geef acht, daar preekt een vos de passie Begin de dag met Bach zonder zwart gat In uw agenda: nee, geen conferentie! Ook gij, in uw bescheiden woonverblijf In krakerspand of in een mobil home Of in uw gloednieuw doch nog vreemde pakhuis Gevangen in uw luxe cruiseschiphut, Vermijd te allen tijde permanente Op schaal gebouwde…

Waarom voetballen in Qatar? Land, mensenrechtenvreemd Voetballen in een zandbak Met temperaturen die geenszins zijn te harden De Olympische Spelen in de Chines' hoofdstad Beijing gingen ooit ook door ondanks mensenrechten die (met voeten werden getreden) geenszins klopten Net als in eveneens Qa- tar is een vergrootglas beslist wenselijk…

Ik ben de Don. Waar is mijn witte hoed? Zadel mijn paard. Geef me wijn. Laat de boeren kreperen. Gesel de knecht. Ik ben de Don. ----------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

respect voor sommige baantjesjagers en kletsmajoors in de 2e kamer nee dus – ook niet voor de veilingmeester die voor de rijken der aarde een Rembrandt Mondriaan of Banksy voor miljoenen feilt met een klap van z’n hamer maar respect voor hen die hun lichaam hebben laten knakken soms door weer en wind de grondwerkers de kabelleggers de…

============================ 07.00 uur: een vrachtwagen rammelt en remt de werksoldaten starten de machines hameren in putten, lachen in loopgraven mager onkruid verlangt stilletjes naar de platonische kus van een bui of het eind van deze zomer van god verlaten mensen rennen als honden in de regen, afgeplakte ramen, waar weduwen en…

Wat ik stiekem doe maar niet verborgen voor mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van…

Geloven volgt op wat je hoort, dat is een vaste regel. Meestal door het gesproken woord, liefst met een waarheidszegel. Maar soms regeert de leugen, alsof de leugen waarheid is. En men zich gaat verheugen, op iets wat louter maar een luchtbel is. Hoe merk je nu het onderscheid, hoe zie je het verschil? Het duister dekt de waarheid dicht…

Frisse dingen kloppend in hoge gebouwen Rilden de biest door met lange lauwe pijn 'The blues', you said Een kruid om in je oor te stoppen als je bang bent Weldra nemen De saatchi's & sushi's Weer de overhand en - na alles wat kelderde - stijgt die behoefte alleen maar ergens elders je teint op te doen als de kogels dan fluiten hoor…

Langs wei en wilgen glee de vochte nacht, Het deinzend witte kleed golfde en bezoomde Het lage land, - boven de herfstdauw doomde Het blinde oog der maan - zo stil, zo zacht. De schim der stad ontvlood een matte klacht, Ginder en verder stond een boom en droomde Eenzaam, - van mistig natte takken stroomde Aldoor, aldoor een dode bladervracht…

Ja, glorie aan de witte en roze kaarsen van de kastanjebomen over het plein. Eronder wordt een zaak beklonken, een liefde rechtgezet, een spel van hebzucht uitgelegd aan jonge kinderen. Glorie aan de avond die over de stad zakt waaronder werkers moe bewegen, een vroege vleermuis cirkelt duikt, een dikke vrouw een kaars aansteekt, een zieke…

het vuur is in mij aangewakkerd wakker ben ik, laten we stijgen nu en mensen mieren maken en de bomen kneden tot gras samen met jou ga ik de wereld ontwaken samen met jou ga ik vergeten wie ik was…

Nieuwjaar Met zomerse waarden Vlinders zijn al startklaar Bloemknoppen twijfelen in moeder aarde De zon zal stralen In het licht van het nieuwe jaar Wilgenkatjes weten al snel het voorjaar te vertalen En jij die de wereld nog slaperig aanstaart Sneeuw is al tijden niet meer verschenen De zon krijgt het steeds beter voor elkaar Elfsteden…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs. Muzak…

In mijn droom is het winter. Ik buig voor de tederheid van naakte bomen. Men zegt dat de bladeren - voor ze die verloren - in vele talen spraken. Men hoorde ze fluisteren: I am a tree, don't talk, just love me. Het belooft een nieuwe lente, als we naar elkaar toegroeien in alle talen, alle daden. -----------------------------…

Als mensheid helaas heb- ben wij te vaak onenigheid grote verschillen van mening mogen er zijn als wij die verschillen maar respecteren normaal gesproken pratend, komen wij eruit In de menselijke denkwij- ze zitten wezenlijk verschillen zal immer zo zijn...…

tussen regenboogkleuren en biergeneugten wachten ze op antwoorden, als poppen aan een draadje, ritmisch op en neer buiten zijn ze los van de nacht en heersen met hun hakgeklik. de jongens van het lamme tonggebral op hun knieën in de goot avances zijn het licht van hun verstofte ogen. ze draaien in het dansen om. kinderen uit het hart verdrongen…

De brandende zon, de zwoegende mensen de dorre aarde, het gestorven gras uitgeteerd vee en als de goden het wensen luizen en sprinkhanen op het gewas De inmenging van de rijken der aarde heeft het volk hier geen goed gedaan als sprinkhanen roofden zij alles van waarde en opgevet zijn zij weer verder gegaan Hoor de sinistere tsjirpende kreten…

Ik praat niet graag ben vaak te traag ik hou mijn mening meestal vaag ik kom altijd net te laat en ik haat het als ik weer eens heb verloren Ik wil te veel zit nooit eens stil ik maak het stuk en niet meer heel ik luister niet naar goede raad en raak de draad kwijt in mijn metaforen Ik kom geregeld ongelegen hou niet van sportief bewegen…

Vreselijk is het lot der mensen. Tussen hen woedt eeuwige strijd. De machtigen strijden om het bezit der aarde en offeren de massa, de arbeiders, de miljoenen, op in de strijd voor het niet hunne. Vreselijk is het lot der mensen.…

Het handvat van mijn winkelwagen druipt van anti-gel maar toch voel ik de corona van een virus of een cel ik was en boen en reinig maar het houdt me in zijn greep want hoelang overleeft het virus in mijn stukje zeep Een vijand zonder voorkeur, zonder vrees en zonder vlag zonder uniform of vaandel, niet gebonden aan gezag die niet vecht voor…

er zijn bomen die elegant, bijna voorzichtig iemand willen redden of alleen in hun oor fluisteren, iets aardigs niemand weet waarom anderen willen breken en vallen, hun wortels uit de aarde vandaan weer anderen vervlechten hun takken en denken aan de lentezon, ontdekken soms een regendans…

er leven mensen in mensen mensen uit een herinnering bewaard mensen die hier wonen en nog daar onbestemde mensen achtergehouden en de mensen die we achterlaten mensen van alle delen van de dag in één mens mensen van vele talen die spreken met één mond kleine mensen in grote mensen en soms daarin de grootste mensen er leven mensen tussen mensen…

Toen men in de EU die uitspraak zag: “Bij ons in Polen gaat niets boven Polen”, Was Brussel zwaar ontstemd en heeft bevolen, Een boete van liefst 1 miljoen per dag! En komt het land daarna nóg niet bij zinnen, Dan vallen Duitse troepen Polen binnen.…