Alle inzendingen over jaargetijden

het is waar, hete zonhitte witte hitte die tot kalmte maant die je laat fluiten haast als een thee- ketel op het blauw oranje vuur.-…

wat plakt mijn klamme hemd aan rug en schouders vast wie laat mijn zilte vocht uit poriën verjagen wat slaat mijn lichaam loom tot rusteloos verkeren wie wekt mijn ontembare dorst met volle teugen niet te lessen het is de zomerse golf van zwoele verzengende hitte die beweging bevriest in warmte en het leven als koorts bedwelmt…

Van overheidswege wordt geroepen, let op de ouderen, met deze warmte echter, moet er ‘n hittegolf aan te pas komen, vooraleer we beseffen, dat de ouderen onze zorg zijn?…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

het lag vast aan de wijn zo los we leken onverbeterlijk de zon grootmoedigheid van eros hoe dan ook vandaag gun ik een ieder een ballade met een blos…

De zomer ging heel goed van start, geen mens hoor je meer mopperen, zodra de zon haar stralen strooit voelt niemand zich ellendig en gooit de blote benen in de strijd!…

Er ligt voor miljoenen cocaïne op de daken en geminachte zwervers met brave tijdschriften in hun nicotineklauwen dansen als gestoorde kannibalen rond de vuurpotten van goud, de automatisch open-en-dicht-klappende deuren van Albert Heinztomatenketshup. Ik ken u niet zei de magere dwaas en hij liep op sandalen van marmer. Een zeemeermin met reusachtige…

tedere witte blaadjes tegen wilgentakken verscholen in het bamboegroen vervagen het witte licht en de stroperige strepen op een gezicht geven een antwoord op ogen vol vragen die verandering zagen willen terug naar hoe het begon ik lach naar die tedere, witte blaadjes in de warmte van een zachte zomerzon hangend over een brug kijk ik…

zicht op zon laat triestheid verglijden wekt nieuw verlangen uit de grond van mijn hart vrolijkheid slaat een tropische overmaat en ik voel mij volkomen gedicht voor winterse wroeging, woede en haat herken in pijn en blijdschap gekartelde randen van dit zijn scherper afgetekend dan in regentijd zie ik zomers de feiten en schijn…

De nacht nog amper weggevlogen, wek jij mij zonder mededogen om met jouw stroom lauwwarme stralen mij wéér zo vroeg uit bed te halen Mijn lichaam voelt zwaar, ik zucht en gaap, ik aarzel tussen wakker en slaap, doch jij maant mij kalm en tevreden na het douchen snel aan te kleden Heel mild werp jij je gouden licht direct op mijn gepoetst…

Als het heeft gesneeuwd schudt de stad haar ziel uit, zoals een hond zichzelf verlost van water na een duik in de late lente; wie het schudden wil zien hoeft niet eens op te letten. Je loopt op straat en zie: op een hoek speelt een man op een piano die aan het begin van de avond bij het grofvuil is gezet. ----------------------------…

Hoe heerlijk is de cyclus der getijden. Hun wisseling gaat eindeloos maar door. Aan elke zomer gaat een voorjaar voor. Men kan erna een najaar niet vermijden. Een winter volgt. Een ringlijn is het spoor waarop seizoenen volgens schema rijden. De punctualiteit kan mij verblijden, wanneer ik weer de lenteklokjes hoor. Ik moet u iets bekennen…

De ogen gesloten, nieuwe lente wezen proeven hoor, het valt een heldere parodie een geheel eigen sfeer deelgenoot van het enthousiasme een irritante, vliegensvlugge en praatzieke aandrang uit de heldere hemel waar origineelste meningen gegeven, en haast, geboden in overvloed, als de vluchtige ongebondenheid, in een echo doet weerklinken…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

Met haar geurende bloemenkaars oogt de sering als was in vurig paars Fluitekruid en paardebloem verheffen zich als sterren in het gras De bomen bekleed met alle tinten groen waar alles met elkaar verweven is in dit prachtige seizoen…

irritatie voelbaar door de dag heen het dichtslaan verzacht heel even prikkelt lente de zintuigen een heel seizoen lang…

bomen waaien heen en weer de ekster stijkt zich zachtjes neer wachtend op een lekkere buit maar helaas de jongen vliegen nog niet uit.…

Daar hing aan twee takjes, Heel teer en heel zwakjes, Een nestje van hooi en van hei; Bij 't nestje daar zaten Twee vinken te praten Van eitjes, die 't wijfeke lei In de mei. Daar gaapten twee bekjes En gilden als gekjes Van honger met gulzig geschrei; En vader en moeder Die haalden al voeder En hadden een drukke karwei Heel de mei…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

Dikke druppels vallen, slaan hard tegen de ruiten Laat regen mijn humeur vergallen? Jazeker, want ik wil naar buiten! Het voorjaar trekt als een magneet, ik verlang naar groen, de bossen, naar parken met hun bloemenkleed maar niet als wolken hun water lossen!…

Bladeren worden groen waar bloemen kleuren op takken samenzijn in de luwte van de wind. Het getjilp dat ons vrolijk stemt draagt krachtig bij aan de zonnenstralen van onze lach.…

bloesemgeur rondom steeds meer wit valt uit de lucht op grijze tegels…

De wilde plakkerige lentekersenbloesem fluistert utopische landschappen. Mijn verwaaid gelaat, voelt frisheid, duizelingwekkend. De jonge strakke wind op vollere nadenkende rode lippen, de verse sappige kersensmaak in de herkenningslijn terug, als perfecte kunstzinnige liefde.... blootgelegd op zachter bloter witte huid, spuugde neoromantiek…

een merelpaar heeft zich genesteld in de klimop naast de tuindeur in 't coöperatieve bouwwerk waakt het vrouwtje over haar domein met een strak kopje alsof ze zeggen wil 'waag het me niet dichterbij te komen'... zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…

Mijn winterjas hangt in de kast ik draag weer bonte kleuren vogels sluiten kwetterend een pact om met hun zang mij op te beuren wind en wolkjes spelen saam de bomen baren bloesems zee blaast briesje aan waar schelpje me komt groeten…

De vogels tjilpen volop de bomen worden groen een tractor rijdt rokend voorbij ik verwonder me over de wereld, de kip en het ei. En alles maakt me blij zomaar omdat alles leeft onder de zon, al verdwijnt die weleens, ik maak me ook vrolijk omdat ik Besef dat als ik dat nu niet doe, het er nooit meer van komt..en ik wil ook weleens…

De legkaart van het hart is een troef met een bedaarde hunkerende kleur zonder arrogante onverschilligheid of regenachtige weemoed. De dag geeft weer een dichterswoord. De oermoeder bestiert de dag de seringen bloeien welig er huppelt een kind tussen de bloesem. Ik voel me goed bedeeld. Elke kamer heeft een commode een ledikant…

Lentekriebeltjes in wei langs strakgesneden zijrivieren in omhelzing met elkaar waar witte pluk zich zalig vond hier gingen wij de heuvel op in kronkeling van holle wegen burgemeesters van geluk gelijk Romeinen in verbeelding en wij keken naar het water waar nog bladeren in dreven helder water waar het meilicht stille dromen in verzonk en…

Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle. Bomen en boompjes, zover de ogen reiken, Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle. Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen In dromerig verpozen? Duizendtallen Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…

Winterwol ruit van het warme lijf, wordt afgeschud als de laatste sneeuw, niet meer nodig nu het lente wordt, en zonnestralen prikken in het vel. Hele tapijten kunnen geweven, van overtollige vacht of haar, liever buiten toch dan binnen, overuren maken stoffer en blik. En als alles weer normaal is, en de zomerhitte weer voorbij, koelen…