Alle inzendingen over filosofie

ik ben dus ik ben zou een vogel kwetteren zijn wij echter niet dus naast het gewone zijn bedenken we iets anders als een bewijs van ons verschil ik denk dus ik ben dus alles wat niet denkt is er niet wel een beetje wrede gedachte snij bijvoorbeeld een hond open die hond dacht immers niet Bedankt Descartes, maar waarom heb je…

het regent hoe kan dat nou ik kijk op buienradar en inderdaad het klopt ik denk aan de regen over het Ierland van Joyce en aan zijn hoofdpersoon die zich de regen realiseerde toen zijn geliefde hem vertelde hoe ze ooit echt van iemand anders hield wat hij toen vervolgens dacht ging over het heelal en hoe je je verliest als een…

zelden breekt sereniteit pas als eeuwigheid weer lange vingers krijgt wordt onrust geboren geen inbreuk op de tijd het aardse is begrensd door haar vergankelijkheid pijlsnel kiest een ziel zijn mogelijkheid om in aards stof vorm te nemen een nieuwe mens betreedt het heden net nog zonder verleden nu al potentiële werkelijkheid…

Toch zijn dit gezegende dagen; een intens bewustzijn van de hitte, de blauwe lucht en zoveel redenen om dankbaarheid te voelen. Niets is voorgoed verloren, al zijn er jaren voorbijgegaan met gemiste kansen, met haast en drukte waardoor het belangrijkste niet belangrijker lijkt dan het alledaagse. Pijn, ziekte, eenzaamheid en onbegrip, ze…

Het invullen veelal ook het aanvullen van het leven van anderen maskeert doorgaans het voortbestaan van persoonlijk onvermogen zijn eigen leven in te richten!…

Zij staat als een statuut van geduldig wachten, terwijl de tijd geen tijd is en in haar illusie van zijn de minuten verstrijken die ze telt in haar gedachten, samen met het zwijgend luisteren naar het stervend gekreun van haar schaduw. Stel geen vragen over duurzaamheid daar het vergankelijke zich nog maar eens glorieus bewezen heeft.…

kleuren hebben mij bedrogen zonet was het water nog blauw dat ik dronk uit de bron van spijt nu, een vluchtige herinnering later, dorst ik naar ondrinkbare hoop - niets is wat het lijkt wat overblijft is ondeelbaar…

water, ik drink je in al mijn tijd zelfs in vluchtige momenten benevel jij mijn werkelijkheid en staar ik bodemloos naar het einde van deze rit zelfs het sterven wordt door jou begeleid in nissen waar schaduw en rijkdom zich vermommen tot een strak gelaat, er is geen leven in de wolk waarin je drijft, doch jouw trots zijn de eonen…

Nederig boog ze soepel als het riet in de vergankelijkheid van dat ene moment, wetende dat dat punt van zijn nooit meer wederkeert, de slinger van eb en vloed met als raakpunt de ommekeer en telkens anders keer op keer , in het ver-rijkende veranderlijke, in de flow van het bewegen!…

IK HOOR DE STILTE UIT EN ONDERVRAAG HET BLANCO BLAD ER IS DAN GEEN GELUID EN WOORDEN BEN IK ZAT !…

hemeltergend, zo angstig vaag sluiert het licht in mijn handpalm geborgen in de schelpenkraag van het duin zonder strohalm dat als zachte aarde begon maar in schaduw vlucht voor de adem van uw zon vanwege ontederheid berucht zie de wolken buiten bereik ik adem in, ik adem uit vraag me af waar ik naar kijk naar windstilte zonder geluid…

Spelend onder een stolp van glas wat geen glas meer is, de substantie beperkt en versterkt het in en uitzicht van plakjes geschaafde tijd.. Op de wand projectie van een gezicht weerkaatst in een pupil, teruggebracht in de oogkas en het licht voeden zal, daarvoor moet de onderste steen bloeden voor een diamantmand die met de hand gedolven…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

het glas is nader de mist die hij ziet zijn oog in staar voelt wat hij verliet of bedenkt het gebaar een grijze vloed te stoppen die mondhoeken sluit en het hart op de tong laat drogen achter een beslagen ruit de aarde voor hem ligt al ver achter zijn tijd groeven graven nog dieper de vlakte lijkt zich al uitgespreid terwijl zijn wereld…

als een weegschaal in evenwicht is betekent dat wat links en rechts op je bordje ligt hetzelfde gewicht heeft ongeacht de omvang het zegt niets over de waarde die bepaal je zelf…

Laatst lag ik te overdenken Waar zal ik nu eens over denken. Wat moet je in het leven Veel aandacht geven, Wat is een mooi aandenken. Ja, aan aandacht schenken Moest ik sterk denken.…

De uren die ledig voor me staan te dralen, te blaken in de zon. Hoe ik in de verte staar, over een ernstig zinloze bezigheid te verhalen zoals het tellen van de tegels van het trottoir. Ik zie bomen die zijn gedreven door een doel, om te groeien naar de hemel, naar het licht, puur op hun eigen wijze, op luchtledig gevoel. Zijn daarom onze blikken…

Bijna iedereen praat z'n straatje schoon niet met een schoonmaakmiddel maar met speeksel blah, blah, blah, blah, blah!…

Zij die weten kunnen maar moeilijk vergeten. Maar zij die voelen wat anderen bedoelen, liggen vaak ’s nachts lang te woelen. De eenvoudigen van geest, Genieten daarom het meest.…

Man en vrouw in verzet niet zwicht, lijfelijk met gelijke taal in de daad tot hun moraal verplicht, een geluid wat vleugels houdt. de weg ontwaart, waar de vrije woordvlinders zwerven om de leugens te ontdekken, zichzelf en niemand spaart om de hemel van hun levensdrang te overtuigen. In een ontmoeting met de waarheid, start een begin…

Eindeloos lopend door het leven Op zoek naar een reden hoe we hier terecht zijn gekomen waarom we hier zijn Al deze vragen dwalen door onze gedachtes Nog steeds op zoek naar antwoorden......…

Slijp de nachten met de pennen van ieder uur onthult door de steen van slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld door een druilerige dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as. Als schrijvers geluid in een listig avontuur niet wordt gedoogd…

De twijfelaar zegt, dat ik een ander fust aan moet slaan met flexibele duigen, wankelmoedige ruggengraat door de tijd geringd. Eikenhout doordrenkt door loog en listig bier, schaars verlicht door een spongat waaruit alleen de duivel zich bezondigd aan het tappen van het zielennat. Waarop geen voordeel van de twijfel rust en alleen…

Vannacht heb ik gedroomd over de zomer; de woorden kwamen zomaar helblauw aangewaaid, de melodieën geurden naar lavendel maar wie heeft al die beelden in mijn ziel gezaaid? Want zelden ben ik blij en onbekommerd- ik klaag zo vaak en draag de vragen zwaar en heel ver weg dwalen mijn kinderogen, want overal toch dreigt wel wat gevaar. Maar…

Als het om verantwoordelijkheid gaat is Nederland een heel groot kerkhof waarop uiteindelijk, natuurlijk helemaal niet meer gereageerd kan worden. Zowel de slachtoffers als de daders liggend dood en zwijgend zij aan zij diep onder de polderse grond, de klei. Dat is de definitieve afsluitende fase van het 'polderen' welke elke gat dicht…

Voel wanneer de tijd juist is en zie al wat al niet mogelijk kan zijn. Luister naar de stem van jouw verlangen, ervaar de kracht van jouw kwaliteiten. Proef de schoonheid van het leven en ruik de geur van een nieuw begin. Accepteer dat wat is en ga voor dat wat komen zal. Het leven waarin je hart jouw zal sturen en je wijsheid…

Nu dicht ik over nu. Wie kan mij vertellen, waarom het geluk uit te stellen in het nu. Laten we voor iedereen proberen een hemel op aarde te creëren.…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Wij, armen, laten ons weer en weer bedriegen; Illusie is behaagziek als een vrouw; Haar sluier veegt de wolken weg tot blauw Het Niets weer glimlacht, en de sterren liegen. Hoop blijft verlokkend ons met liedjes wiegen; Verdwaasde minnaars, blijven wij haar trouw; Onze ijdle ziel bindt zich na iedre rouw Wieken weer aan om 't drogbeeld toe…

Soms vraag ik me af of goed en kwaad wel bestaan, of de dingen niet gaan, zoals ze gaan, of waarheid niet van verontwaardiging komt, of gewoon eigen gewin. Net zoals de cirkel van tijd geen einde kent, of begin, net zomin.…