Alle inzendingen over filosofie

Ik kan lachen, ik kan stil zijn en mijn omgeving zal bepalen of ik open of heel klein ben Of ik rustig of juist druk ben En zal mij duidelijk vertellen wanneer ik iets kan maken of juist nooit meer moet proberen En hoognodig af moet leren Mijn gedrag is mijn omgeving Is dat iets waar ik voor kies? Kan ik er hard tegen gaan strijden of…

Iedere minuut telt in dit uur dat slechts vordert in seconden. Vandaag is verleden van morgen zoals ook toekomst wordt verleden tijd. Heel dit leven rijgt de dagen opgebouwd uit uren van toekomst naar verleden tijd.…

Gek en Geniaal lopen hand in hand zich allebei afvragend wie nou wie is.…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

Degene die naast me staat is stil van geest. Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

Ze noemen me een alcoholist maar ik voel me een 'alcoholust'! En even voor de vorm: de norm dat ben ikzelf!…

Er valt geen strijd met een ander uit te vechten, niettemin een gevecht met mezelf mijn lichaam of met mijn geest want mijn ziel meent het nu oprecht.…

De woorden waaien met de wind tot ik misschien een antwoord vind; de vragen drijven dromend voort. Er is het pasgeboren kind, de moeder die het aan zich bindt en alles wat weer herbegint, maar nergens klinkt het slotakkoord tenzij voor wie aandachtig hoort de woorden waaiend in de wind.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik ben al jaren op reis, zonder eindbestemming. Ik ben mijn leven begonnen, zonder enig doel. Ik ben alles gaan verkennen, en nieuwe dingen gaan ontdekken. En elke keer als ik iets leerde, gaf mij dat   een fijn gevoel. Nu enige jaren later, en een berg ervaringen rijker Vraag ik mij af wat het leven is. Wat wil ik bereiken? Hoe wil ik daar…

Het is gulzig water dat me dorstig maakt, schuimende beken waarin ik weerloos in ten onder ga, het is de fluister toon die mijn stemwind spreken laat, het staat voor de reikwijdte zover ik ooit kon denken. Het is het brood wat de honger steelt, een wuivend bos die het zachtjes streelt, een bodemloze slaap in de wakende droom…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

wat was er eerst taal of muziek muziek denk ik taal denk ik muziek het eerste wat ik dacht dan taal maar ja ik denk wel meer…

Woorden verraden onnodig. De woorden hadden, hebben nooit 'zin' gehad... zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen…

Op een stille avond staar ik naar de tuinen waar nog mensen bezig zijn met het snoeien van een heg of het maaien van gras. Rust omkleedt mij en vurig verlangen dooft, terwijl langzaam achter bomen de zon verdwijnt. Grijs de hemel, maar vredig tegelijk. Harmonie vult de de zwoele lucht, woorden zijn in stilte gehuld en vervlieden langzaam…

ik liep om 09.00 uur het lokaal binnen ik keek op de klok en ik zag: 08.00 uur ik verzamelde mijn leerlingen en riep: hoe laat is het ? een filosofische vraag, toch ? maar men vroeg naar thee en koffie 08.00 of 09.00 uur maakt niet uit wel melk of geen suiker is de vraag…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

Alle revoltes van de wereld wissen de smart van de moeder niet, alle vooruitgang verhindert niet dat ik dictators haat, ook die in mijzelf, ongewenste waarheden doen de nacht verbleken. Ik ben het dier wat nooit een moord heeft begaan, toch soms in gedachten stond die stap vooraan, er hecht bloed aan beide handen tot ik het hoofd vol…

in mijn brein ontsproot een filosofische gedachte van formaat Yes! dacht ik, een vrouwelijke Baruch is in mij ontwaakt van verrukking kon zij niet beklijven en verdween pardoes door het kantelraam waar zij verwoei nog voordat zij de boom bereikte de kat en ik samen keken we haar na…

het zal toch meer moeten zijn dan een broos bestand van lijven die elkaar schampen in ridderlijk erbarmen verwaaid als de kalkgeur van een slooppand opgelost in zeeën van stevig omarmen we stellen ons niets anders ten doel dan onze voortuinen te ontdoen van uitzicht dat hopeloos is en slechts een voorgevoel dat de gulzige avond ons berooft…

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie? Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken…

Wijsgeren gehuld in een wijsgierige deken daaronder hun immanent en transcedent , ik heb mij daarop stuk verkeken , wel de grenzen van mijn ziel verkent. In de zandloper verloopt het zand in de richting van de hand hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien , niet de ons aangemeten tijd. Mijn kleren van herinnering verbleken aan de…

ook al zie je klein in alles groot ook al leef je maar ben je eigenlijk dood gelul over die heuvel jou zo bekend is daarachter toch niemand die je beter kent je vrienden staan weer in de rij maar ze kwamen in een taxi en reden met sneltreinvaart de muze voorbij herrie om je heen alleen maar herrie want zonder muziek in de straten is de passie…

van uit de hoogte drijft een adelaar zijn schaduw over gras was, is en komt in de ogen van een edelweiss het mos legt kussens waar zij rust de wind sust natte dromen… kom en ga in moederland, verdrijf de vrucht der pennen tot de vruchten van jouw eigen hand een land om ooit te wennen…

Alleen in de geest is weinig gegeven wat bij geen wezen lukt, blijft maar even, onbeschrijfelijk wentelt het hart onder het omhulsel, in een labyrint van smart rond in de essentie van verliefdheid. Aangeboren tussen heelal en de hel, huist meestal tussen beide oren, paradigma om bij de soort te overleven, wat ziel en…

Ze begrepen er de ballen van, dat wij geen zin hadden om tegen hen te vechten. Nadat ze alles - dachten ze - van ons hadden afgepakt waren ze verbijsterd dat we lachten toen er door zo'n omgevallen boekenkast werd opgemerkt, dat het erop leek, dat we ons hele leven voor niets hadden gewerkt. Gewerkt? Voor niets? Ons hele leven? In onze…

worden wie we zijn klinkt wijs ik raak er niet uit of in want vandaag is lentesneeuw in mijn ziel veranderd in ijs oude versleten gedragspatronen duizendmaal dolgedraaide CD wekt me tot nieuw in de wereld van springlevend kom kleine paasgele pracht bloemboeketjes, aardekracht maak alles zacht en wacht dan word ik weer wie ik ben…

Dichten is liegen op een hoger plan van een lentemus een zwaluw maken als deze onschuldige het lijden kan, nonchalant de kosmos raken, nog met een uitgestoken vinger in de pap, en trek daarmee een smetteloos laken over de lappendekens van een laatste winterdag, achter de spiegel staat een droombeeld wat ik herken, de hemel drinkt het eerste…

subtiel is het allang niet meer de geur verspreidt als smaak nog beter zoet en krachtig als een suikeroom met dikke buik een suikertante met een kanten rok frivool en ietwat bleu haar in krullen glimlachlang, blote tanden, niet meer bang voor alles wat er sneu nog tussen hangt smaakvol ligt die zachte kracht te smelten op mijn tong…