Alle inzendingen over afscheid

Op 11 februari bracht ik je naar de dokter We dachten met een receptje weg te komen Een spoedopname was het gevolg Nu weten we dat je nooit meer gezond thuis zou komen Ik wilde niet dat je je zorgen maakte, Ik wilde niet dat je bang was. Ik wilde je angst niet zien of voelen, Ik wilde niet dat je ziek was. Onderzoek na onderzoek Gelaten…

Onbeschaamd waait de wind maakt zichzelf onstervelijk ik probeer de wind te bedaren maar ben geen partij ze laat mij dansen als levenloze woorden op de wind de schaduwen worden langer liever was ik jou lief kwijtgeraakt in een andere tijd miste ik jou ergens ver van hier en niet hier in de wind…

Iets van zelfvernietiging: een protest om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden, daar klampt hij zich aan vast bij wijze van vertaling naar daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn, zijn: om het beter te leren kennen betreedt hij het slagveld in afzondering, zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…

Het weten sluist bewust de dood de achterkamer binnen waar de nacht is blijven steken achter half gesloten gordijnen geen Godgevreesd vermogen maar een zekerheid dát nog leeft frêle en diffuse woorden lossen op waar niemandsland grenst aan de kloof waar de ziel zijn eigen wegen kent en aan tafel grimast de grimeur…

Opa ik mis je.(l) :-( Telkens als ik denk 't gaat niet meer Schijnt er een ster keer op keer Die ons de kracht en moed geven om verder te leven Niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou Niemand die mij troosten kan in mijn verdriet om jou Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis Niemand die beseffen zal hoe erg die…

ik heb het gehad en daarom schrijf ik een gedicht in klad, de ruwe versie niet herlezen niets herschrijven niet netjes zet ik er een punt achter…

Ik zal niet langer om jouw vergeving smeken Al mijn hoop is vergaan Er zal geen jij en ik meer zijn Te veel tijd is voorbij gegaan Niets zal achterblijven als herinnering aan jou Zelfs niet de ring die jij me schonk Spoedig zal alles verdwenen zijn Voor mij zal jij niet langer bestaan Stop die ring in de doos, doe de doos weg Doe het! Nu…

ik ben op zoek naar een luchtledig om spoorloos te verdwijnen zonder droefheid na te laten niet verantwoordelijk te stellen voor een gedachte van niveau evenmin als voor gebruik van drank een ruimte waar ik mij straffeloos kan bepalen tot beeld zonder geluid en mummelen zoveel als mij belieft ad infini……

ik ken nog het gevoel van golfjes op de zeebodem klei tussen mijn tenen waad door kreken zoek naar kwelders na de doorbraak met de brakke handen open, zodat ik vangen kan zie de stormvogel hij wenkt…

Laat mij maar slapen Ik heb geen zin meer. Opnieuw heeft iemand mij verlaten. Iedere minuut van de dag, wat doet het een zeer. Laat mij toch slapen. Het kan mij allemaal niet meer baten. Hier zit ik goed. Helemaal alleen. Laat het mij snel vergeten. De dag, dat mijn princes verdween. Ik blijf wel slapen.…

en waar wij lopen veert de grond iedere stap wat meer we grijpen naar wat achterblijft maar het heeft geen handen het gesloopte huis is zijn herinneringen kwijt die vinden niet meer in de hoeken waar ze schuilden en zweven zonder thuis wie kan de wind vangen het water vatten…

'als het eenmaal is gebeurd ja dan' 'maar als het stroef gaat',' 'je weet het niet' 'het zal toch wel goed gaan, goed komen?' zei opa, 'maar je weet nooit hoe het gaat en dan...' hij kuchte even zag ook wat bleek hoe kan zo'n broze man nu zo'n zware operatie ondergaan? Ah, daar komt de chirurg en legt uit wat de bedoeling is, 'mooi…

Ik ga weg. Weg van hier. Opzoek naar geluk. Opzoek naar vertier. Ze kunnen me wat. Al die tegenslagen. Ik ben ze allemaal zat. Laat ze maar denken. Laat ze maar praten. zolang ze maar weten. Dat ik ze voorgoed zal verlaten. Niets houdt mij nog tegen.…

Was het triest u weer op die berg tussen gannef aan palen te zien verrekken met voorkennis dat u het niet zou trekken al maakt dat het ook minder erg U staat tenslotte ook weer op om ons van boven gelaten met boodschappen jaarlijks met alle narigheid op te knappen Steeds garend in uw heilig sop Neem de treurnis om verliezen nu om Fritzi…

Er was eens, een mooie wereld, geschapen door wie dan ook. Er was eens een volk waar van alles aan mankeerde Er waren eens, beginnen de meeste sprookjes Ze eindigen meestal met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ We geloven graag in sprookjes, leven ons helemaal in Er was eens lang geleden een volk, wat vaak net zo veel oproer veroorzaakte…

Stel er komt een tijd opa, dat je een dagje terug mag komen op aarde. Even een dagje vrij, doe je dat dan opa? Doe je dat dan voor mij?…

aandachtig het glas geheven stilte angstig op de lippen de minuten haasten zich de eeuwen uit even terug even thuis vergeelde plakboeken omkrulde foto’s van ons bij het hek voor een onbewoonbaar verklaarde woning waar wij de vakantiegasten waren warme koeienlijven als troost de hond aan de lijn eeuwig waaks mysterieuze tekens op de…

Uitgekleed en ontdaan Een ouder wordende geest; iedere hamerslag van het lot bracht hem dichter aan de rand van zijn bestaan;ongemerkt wat afwezig,soms gemakkelijk leunend op zoek naar geborgenheid: wereldvreemd,grenzeloos als water kwam de eerste omslag,herkenbaar afwezig:verlammende gedachten probeerden zijn zucht naar vrijheid aan…

Er is een lichtje voor je gaan branden nu jij je ogen hebt gesloten. Het geeft rust te weten dat het goed is zo. Je hield van de mensen die je achter je liet en wij weten dat. Geen energieslopende dagen meer, geen nachten lang meer wakker. We hebben je laten gaan, even los van de pijn. Wij hebben nu even rust, helemaal vrij,…

Soms in alle drukte Zou ik je zomaar vergeten Maar dan zie ik je zus Met precies dezelfde kus Als toen jij er nog was Soms in alle eenvoud Ben ik je vergeten Maar dan duik je weer op Voor een trein of op zolder Eigenlijk is het niet te vergeten geweest…

ik laat niets achter wanneer ik wegga geen vrouw, geen kind geen boek waaruit men wijsheid kan putten in slechte tijden niet eens een spreuk die inspireert ik laat niets achter geen symfonie die een open hart tot tranen beweegt geen voltooid gedicht dat even doet stilstaan zelfs geen handig hebbedingetje, een flutding dat je cadeau kan geven…

Ze huilt nog wat zachtjes niet om een eenzaamheid maar om het geluk van een hard leven het maakt haar staren naar de eindigheid wat zachter ze vouwt de handen om haar gezwollen knieën duwt haar rug wat dieper in de genade van de zetel en glimlacht niet om een verdriet maar om een trots van het alleen gaan en de pijn die eindelijk…

Een steen valt in het water langzaam dalend naar de schoot van de rivier wat eens zo'n sterke muur leek 'n onneembare vesting lijkt door de tijd brozer dan ooit gestreeld door kabbelend water veredelt sereen licht de luister bomen wiegen geruisloos in de wind ©Lady Love ~* Voor Gabriel die op 26-03'09 zijn vader verloor *~…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat. Muren blijven en deuren sluiten als waren ze altijd gesloten geweest en waar zelfs de leegte een…

Vroeger stelde ik veel vragen Korte vragen, die niets betekenden, Wachtend op een antwoord Dat ik nooit zou krijgen. Ik schreef mijn vragen op In een dagboek, veilig afgesloten. In de hoop dat iemand het zou lezen Totdat ik het boek verbrandde. Nu lig ik eenzaam onder de grond Alleen gelaten en vergeten Gekend door een heleboel…

De lege plek was snel weer opgevuld door een vaas met tralies, toch leeft jouw gemis terug in de zwaluwen van deze lente ‘k heb er nog geen 't gezien, een zwart met wit bedekte vleugel die al jagend op insecten mijn beeld van jou zal gaan vervagen zes scheppen zwarte aarde een kiezelsteen en een oude spijker en verder niets meer van waarde…

Waarom loop je toch zo langzaam, lief? Zo kan ik je toch niet bijhouden? Zo verdwijn ik dalijk nog achter de horizon En val ik van je platte wereld af. En laat ik je moederziel alleen.…

In een kerk vol mensen Door verdriet omgeven Zie haar moeder in tranen Dit is de zwaarste dag van heel haar leven Haar vader in tranen met negentien rozen gaande langs de kist zich afvragend waarom heeft het lot haar gekozen? Gedenkend aan haar Plaatsten de ouders haar foto Tussen twee kaarsen Herinnerend aan de warmte en het licht…

Bij een afscheid hoort een wens 't liefst van mens tot mens niet zomaar een loze geste ik wens jou het allerbeste…

Parels van het water Zilver van de zee Golven zingen verleidelijk: 'Kom toch met ons mee!' Maar ik ga niet, ik moet wachten Al vergt het al mijn krachten Al onweert het, al stormt het Ik zit hier in mijn grot Ik wacht hier op mijn kinderen Het wachten is mijn lot Zo zit ik hier, vol ongeduld Maar toch, het is mijn eigen schuld De zee…