Alle inzendingen over hobby

als hun skateboarden rollen gaan houden hun voeten amper het tempo wanneer zij met de baan verbonden de wind hun gezichten voelen blazen glijden hun lichamen in vrijheid mee precies goed moeten zij leunen om in balans te komen en te blijven in de vele bochten die zij maken loerend naar het juiste moment om dan de ultieme truc te doen…

Mijn verzameling leeg houden lukt alleen door te verzamelen, natuurlijk werk ik aan de verzameling van alle verzamelingen, dat is wat ze tegen me zeggen alsof ik niet weet wat leegte is, ik drink graag absolutie hou toch op Niemand wil mij met nul ruilen, maar ik houd me aan de regels, mag ik nu eens verdrinken wanneer ik dat wil? Ik wil vallen…

Gepoeft, gepaft, ge'n hoort niet el, met wappers en met wissen fel, als smijten, slaan en buisen, dat beide uwe oren ruisen, op vodde en lap en vuil tapijt, dat ‘t kuilt en wentelt wijd en zijd, van ‘t stof! De greppen zweren vervaarlijk, onder ‘t scheren der groeve en fijne bezems, daar ‘t gerokte volk mee henenvaart…

Buurvrouws oude vader van louter dochters schilderde er één: vrouw, zwarte spencer over witte bloes boek lezend met een tevreden lach, rust op haar gelaat. Buurvrouw ging verhuizen 't schilderij stond bij de grijsbak op een avond laat. Mijn dochter, kennend tante van haar buurvriendin, nam het doekje mee en hing het in haar keuken.…

je keek en voelde aan de materialen zag mooie en onafgewerkte kanten liet je gedachten gaan in die magie haakte ook je hart vaak aan veel vormen waren al bekend in het circuit van creatievelingen maar jouw idee was vaak toch even meer in kleur en ontwerp om blikken te trekken met een verbaasd aha schitterend was jouw uitleg over…

met die wervelende klanken, daar worstel en stoei ik mee het Maya-sjamanenmasker boven mijn piano wordt besproeid met gestokte muziek van Mussorgsky ernaast zou Alice uit Wonderland gewis haar sjaal vergeten en over de lijstrand weg zoeven naar een plateau waar een harlecchino huppelt op blote voeten een zwaan daalt waardig bij hem…

1 Een oude klant blij als een kind vanmorgen, om me te zien hij bracht de stralende zon uit Suriname mee, op deze zonloze dag en ik die niet wist wie in de verte daar nu liep in onze wijk Hij met vriend in afwachting van een lezing van een grootmeester Ja toch, alleen die mogen komen hier?, zei hij sindsdien pieker ik hoe hij heet…

Naakt en schuchter in een hoek gedropt. Bevreesd wat er komen zal. Verdrietig kijkend. De glorie van weleer vergaan. Einde van haar mooi leven, het is gedaan. Vroeger kreeg ze rond haar ranke lijf mooie kleren bijkomende accessoires. Alle kapsels hebben haar hoofd getooid. Iedere sterveling bleef naar haar kijken Ze stond in de…

Aarzelend ben ik als kind begonnen, in een wirwar van draden, door elkaar gesponnen. Net een web, maar ik heb mijn weg gevonden. Met hart en ziel schrijf ik de aaneenrijgende woorden, tot één geheel met een speciale boodschap, mijn eigen of over een landschap. Het is altijd fijn om iets te lezen, om dromend in een gedicht te kruipen.…

Als de schoonheid onoverwogen, de klank van woorden wordt miskend, slechts de betekenis als hoogste wijsheid voor zichzelf wordt opgezogen, de maat van inspiratie ongeregistreerd, het originele als pure concurrentie wordt weggezet -- moet de ware lezer nog gevonden worden die zijn ijdelheid bevriest, het literaire aan het woord laat…

Ik leg mijn eigen gevoel, in het hoopje klei. Mijn handen en vingertoppen, tasten naar een aanknopingspunt. Wat het zal worden, weet ik niet? Ik had een schouderklopje van mijn muze gekregen, dat de tijd rijp was, om mijn geest ingrijpende momenten te laten beleven. Ik zie een vaag beeld in wording. Een gezichtje van een kind…

Dichten is een kunst of mag ik zeggen meer een gunst. Het is niet aan iedereen gegeven, ik heb het vanbinnen, ik moet het beleven. Ik heb één letter in de kiem gesmoord, ik liet het een woord bewandelen om er een zin van te maken die mijn binnenste zou raken. Een gedicht is mijn eigen ik, mijn ziel ligt in dat gedicht. Ik zie het allemaal…

Hij fietst en hij fietst wedstrijden en trainen voor wat...ja waarom... hij doet het het liefst bezweet en bemodderd bespierd zijn die benen! Wordt wel gelauwerd met bloemen als hij dan wint en blij met een bos die hij int op een verhoging en met een blos rijdt hij terug om de volgende dag weer te oefenen om zijn spieren zijn lijf lenig…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik. Haar lippen kwamen…

Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels van de talloze vlinders op mijn doek. In kleuren vertellen ze verhalen terwijl ze hun vleugels spreiden. Ze zijn zo teer en broos worden met de wind meegevoerd. Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon. Niets doet hen vermoeden, dat ze daar…

Vluchtig vervlechten de handen de garens in zijn per twee gekloste duale verbanden. Met honderd klossen kostbaar garen verfraaid worden patronen uit een handzaam kloswerk gedraaid. De kantwerkster kantklost haar kantwerk gespeld op kussens verwerkt in kragen. Het kostbare kantwerk dat historie torst en ooit alleen door de rijken der…

Op een terrasje zit ik op mijn gemak Mensjes te kijken noem je dat. Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed, een hoed die helemaal niet past. Sandalen van over 100 jaar, met van die riempjes aan elkaar. Maar de gezichten dat is iets apart. Ik heb al vele bekenden tegenkomen Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn. Zelf…

Het was alsof er een landschap lag in het landschapsschrift nevelend in een droomwereld soms effende er iemand een heuvel als een apostel van verdriet en deelden vrouwen geneugten met hen die van niets konden leven dan kwam de rivier uit een ruisende bron ontstonden er steden werd er handel bedreven wat in de echte wereld bedrieglijk…

Volgende week alweer andere werelddelen aandoen De kolkende hoge golven beheersen ook beredderen. Je schip bekeken in pure ruwbouw, levenswerk Het huidige schip is een pareltje - mag gezegd worden -. Als het strand en de zee waren wij met zijn twee We verlieten elkaars pad dus ergens zoute bittere tranen. Elkaar luttel weinig verteld destijds…

Hoe ik het ook wil erkennen Ik blijf met gedachtes rennen Ik blijf verslaafd mijn hele leven Dat duurt niet zomaar even Ik ben met gokken begonnen Dat heb ik nog steeds niet overwonnen Ik wil dat gevoel ook niet kwijt Dat heb ik inmiddels wel bereikt Maar wat is verliezen Is dat winnen door te kiezen ? Of is dat winnen Zonder ooit te beginnen…

Op de fiets en met de benenwagen verzamel ik overal glimlachen, soms steel ik ze in de supermarkt van argeloze vrouwen, die alleen oog voor het vullen van hun winkelwagentjes hebben. Inkijkborsten en strakke billen verzamel ik ook, die hebben bij mij een aparte afdeling op zolder, achter een groot, zwart gordijn. Mijn mooiste verzameling…

Sommige gedichten kunnen gewoon niet rijmen veel verhalen hebben ook geen duidelijk begin midden of einde maar juist dat mag blijven ik ben al blij als ik geen startzin mis hou hartstochtelijk vast aan het niet weten om dat te willen schrijven het flitsen van het moment daar van maken het mooiste wat ik ooit hebt gekend zo sta…

Met opgevoerde Zündapp reed hij snel Naar Friese terpen of gerooide aarde Misschien vond hij vandaag een keertje wel Die mantelspeld of munt van grote waarde Hij zocht met zijn detector op het land Een piepje, goud? Hij kreeg het warm en koud En schepte in het zand, een ring van goud! Maar aan die ring daar hing een dode hand Na grote schrik…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

In het holst van de nacht toen de maan zich achter wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven in vroegte van ochtendregen begon ik aan mijn brief voor een vreemde verte ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in liefde.…

Meesterschap. Vaderschap. Moederschap. Waterschap. Zeggenschap. Gereedschap. Helaas, gereedschap is geen schap. Wanneer ik de kist met gereedschap zie, is mijn frustratie al helemaal gereed, maar het klussen moet dan nog beginnen. Was gereedschap maar werkelijk waar, want zo komt mijn werk echt niet klaar!…

De post bracht hem een kaartje, speciaal voor hem, Tim was zo blij wat Opa hem gaf, dat ie hem een kaartje stuurde met TIG keer geschreven: duizendmaal dank Opa, voor het gereedschap wat je me gaf, ach, als je het gezicht van Opa op dat moment zag: dat was duizendmaal een foto waard…

Het kwam ze had geen idee, zat er tot haar tenen mee, hoe het haar benam ze wist niet hoe het kwam. Hoe het bezit van haar nam, ze had werkelijk geen idee, een antwoord had ze niet maar: ze zat er mooi mee. Hoe het gebeurde, ze weet het nog immer niet, zo had ze het, raakte het kwijt en tot op heden weet ze niet: waar het…

Hoe vaak zegt er iemand als ze een schilderij bekijken, och, het zijn maar lijnen, dat kunnen wij ook. Al lijkt het gemakkelijk een abstract schilderij maken, het is veel uitdagender dan je denkt. Er is veel aandacht nodig, je moet visie hebben en vertrouwen in je doek hebben. De kunstenaar doorbreekt de regels, net een gesloten omslag…

Ik zit hier weer te wachten op haar eindelijk is ze daar en klaar we stuiven er vandoor, nergens heen en fuiven in de nacht heel gemeen zoals bacteriën, virussen en consoorten die we op muziek niet hoorden we slaan ze lam, rot en dood moeten ijlend vluchten op een boot witte strepen maken golvende krassen water is nu eenmaal om te wassen…