2024 resultaten.
zonnekind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 266 o ja, zij liep over het ruwe
zij proefde het bittere kruid
de aarde sprak geen woord
van welkom
een relatie was een branden
niet van verlangen maar
dat van het vuur der ontrouw
de aarde sprak geen woord
zonnekind, je zoekt op plaatsen
waar geen liefde is, geen paleis
jouw noden zijn van kristal
pure liefde, het hogere al
richt je liefdespijlen…
Het hoedje van Katoo
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 407 Het hoedje van Katoo, het is van puur natuur;
ik zie het graag, het kind is nog vol vuur
en aandacht voor de wereld; het blaakt van levenslust
en drinkt vertrouwen uit de bron die nimmer
droogt, want leven is gegeven. Een kind
kan dankbaar zijn en ongestoord het nu-moment beleven.
Waar is mijn eigen kinderhart gebleven?
Ik hoop dat ik het…
WIEGEND RUSTEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 340 Moe na lang spelen op het scheepsdek
ligt de kleine reiziger 's avonds
in zijn warme gerief'lijke hut
is zelf een spel tussen zee en hemel
lichte deining lokt kinderverbeelding
doet
de omringende zeemonsters
steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen
met open muilen toeschieten...
toont
binnen de patrijspoort
vloeiend sterrenballet dat…
boetseren
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 860 Hoe ben ik er toe gekomen,
Verdriet, jaren, liet ik mijn tranen stromen
Het nam bezit van mij.
Tot ik troost vond in de klei
Ontspanning vond ik aan de zee
Die nam al de pijn van me mee
En ik boetseerde er lustig op los
Voel me af en toe echt verlost
Het beheerst niet meer zo mijn leven
Ik heb alles geprobeerd te geven.
Maar als je…
Het wezenkind van Sina
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.577 'k Ben een Sinese weze, een wezen vol ellende,
die moeders borsten nooit noch heure zoen genoot!
en vader, die mij voor zijn kindje niet en kende,
liet mij van wieg, en huis, en leven schier ontbloot!
o Goede Vlaamse klenen,
zoudt gij mij laten wenen
zo ik om hulpe vroeg?
één stuiver waar' genoeg.
Zij laten me al allene, allene en zonder…
Vingervlug
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 357 een ridder van twee jaar
staat na zijn speurtocht
stralend voor me
een afgerukte bloem
in zijn rechter knuistje
“is voor Oma”…
Reïncarnatie
gedicht
1.0 met 16 stemmen 5.588 mijn voetjes warmend
hoog tussen je zachte dijen
denk ik plots
aan die kale man
die vroeger de piano stemde
en alleen maar melk en
regenwater dronk.
Hij geloofde aan reïncarnatie en
- verstrooid de snaren toetsend -
heeft hij op een dag verteld
dat ik vroeger een prinses was
of de dochter van een Indianenstamhoofd
en Kiruka heette…
Parapluriformiteit
gedicht
3.0 met 8 stemmen 4.496 er was altijd wel iemand
die niet paste
onder de paraplu
in de klas kon je
hoofden met natte haren
tellen.…
Onschuldige dader
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 974 Dit grote lichaam, jou welgezind
Een plek om bij te schuilen
Zekerheid, te worden bemind
En de vrijheid om te huilen
Een kleine deken kan volstaan
Mijn lijf zal jou verwarmen
Ik ben een sprekend, levend bed
Met veilig sluitende armen
Je kleine neusje vol met snot
Smeer het maar aan je vader
Wie kan er enige boosheid voelen
Naar zo’n onschuldige…
Oog in oog
gedicht
2.0 met 9 stemmen 6.146 's Avonds hoort hij het grote huis hijgen.
Uit verre kamers nadert een doodstille gang.
De deur wacht op stappen. Schuilhoeken kijken.
Hij staat voor de spiegel, hij het bangst
omdat het beeld zich in hem laat betrappen:
een schuldig kind dat de rede doorbreekt,
uit oude kasten naar taal komt happen.
Maar het huis is leeg, niemand spreekt…
Mijn wil tegen de jouwe
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 840 Zo klein als je bent
Toch ga je het winnen
Ik ben reeds nerveus
En het moet nog beginnen
Dit bordje met pap
Scheidt mij van de vrede
Wanhopig ga ik voort
Met mijn dwang en smeekbede
Met rammelaars en spelletjes
Met liedjes en een fluit
Enkele happen gaan naar binnen
Tot ik op de muur stuit
Van jouw stenen niet willen
Van je tanden-op-elkaar…
JEUGDWONDER
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 406 Het beleven vol verrassing
van de kinderjaren
blijft in ieders denken
Venus - standvastig blinkend
aan de nachtelijke hemel
zonder wolkenflarden
maar wil soms
weer ware ervaring zijn
lang vergeten vuurbollen
uit een pril heelal
komen opeens aansuizen
treffen rijpe mensen
spreken tot hen
gelijk
luchtgemurmel tussen struiken
jonge vrolijke…
Hoge gronden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 Het jonge kind speelt in een glooiende weide.
Nergens is de toekomst zo ver als juist hier.
Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden,
zonder reden of doel, gewoon voor het plezier.
Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken.
Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand.
De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken,
als…
Wereldkinderen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 372 Mijn kinderen gaan misschien nergens heen
maar zij komen uit alle uithoeken vandaan.
Alle mensen zijn zo verschillend en toch één,
zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan.
Langs de grenzen van het stille avondwater
gaan schepen over een spiegel naar de horizon.
Daar ginds rekent men af met de mensenhater
die niet terugkeerde toen het…
Tegen welke prijs?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 398 Wie zoekt niet, met groots
allure, de mystiek van z’n
avonturen, uit ervaring van
verdriet en schijn?
Noortje zoekt het kleine,
verdiept zich in de echtheid
van de mensen, richt zich op
hun onontdekte schreden,
intuïtieve treden naar niet
bestaanbare mogelijkheden.
Ze betovert de aardse waarheid
met haar hemelse penselen
tot…
"Aureooltjes"
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 321 Klasjes kinderen rennen uit
school,parapluutjes werpen
schaduwen over zon en regen
en in het aureool van het
verleden, door met hun praatjes
de hemelen te bewegen wordt alles
gewist, boort hun schaterlach
miljoenen kleine gaatjes in de
plassen die aan het asfalt kleven.
Ver van de moraal van schaamte
in een boetelicht over werelds…
Wiegelied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 ik wieg je in het koren
bij het vallen van de nacht
hoor de treurwilg lieflijk zingen
zelfs de aren neuriën zacht
ga maar slapen lieve jongen
want jouw oogjes zijn zo moe
van al jouw rare bokkensprongen
nu mag je naar dromenland toe
ik wieg je in het koren
op het ritme van de wind
welke niemand kan verstoren
droom maar zacht lief sterrenkind…
zij zijn de tijd
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 559 en zo ze zijn, zeven kinderen
uit zeven verborgen
hoeken
allen met hetzelfde raam
uit klei
niets bestaat zonder reliëf
wanneer dromen veel verder gaan
dan grenzen
geef hen een hand
veeg het snijden uit hun gezicht
en dat wat er rest tussen Oost en West
laat hen, het daglicht in, veilig
met naakte voetjes slapen
voorbij muren…
PETRA 'S ONTDEKKING
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 304 Het meisje kan pas lopen
strompelt deinend hortend
door de tuin naar een struik
waaraan één grote roos hangt
dat bleke zachte
elkaar liefkozende
geel en roze...
vertrouwde gemengde vla
oh! _ heerlijke wenkgeur
vol roepende vragen
diep snuiven
voorzichtig tasten
fijne sierlijke frommels
die ontvouwen verbieden
drie bijen kruipen…
RENATE WIJST AAN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 250 Mijn dochtertje steekt haar hand op
murmelt: moesj moesj
ik raadpleeg de speelgoedmand
neem een geliefde donzen muis
die bot wordt geweerd
vader draait zich telkens om
grijpt alles
steeds dat gestrekte vingertje
moesj! moesj...
dwergspeurtochten in 't rond
muren suizen en zwellen
verdovingsgas vult de kamer…
Zij
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 598 heb haar in de armen
ze is nog vreemd
probeer een blik te vangen
ik ben een schim
ze is wat van de eeuwigheid
ontheemd
ik draag enkel, voel
weet niet wat
en denk, wat is ze ver
zo onbewust
kan ik al mijn stem
laten horen
zal zij mij nog kennen,
als het ooit later is
ben ik er dan om te verwennen
op het pad naar zonnegloren…
VERDWIJNEND EN TERUGKEREND DENKEN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 299 Op een blinkende lentemorgen
rent het kind verrukt
over de zandweg door 't boerenland
jubelt om de nevelkronkels
als frisse damp
uit witte gesponnen suiker
watertandt
wanneer hij mooie huizen ziet
gemaakt van stijve slagroom
of gladgeschaafde griesmeelpudding
springt naar de weide
die hem zwakjes weert
toch met elke dauwdruppel
vrolijk…
voor dit kind
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 347 met elke huivering
en wankelmoedig taal verloren
kus ik zee van je lippen
je haren wild van wind
en wat van adem blijft
als meeuwen schreeuwen
langs de vloedlijn scheren
of onbarmhartig
in gestrande schaaldieren pikken
ik verzamel wee riekend wier
alle flessenpost
razend schuim
klonters taai teer
en teken met braakhout
van dromen…
VERLANGENDE BLIK
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 240 's Avonds loopt een kind peinzend achter het huis om,
ziet door zwarte boomkruinen het sterrenrijk:
hoge èn verzonken hemels binnen bereik
van één wijd, overweldigend vorstendom.
Benauwend klein is de wereld rondom,
glazen wanden onder duwende lucht gelijk.
Het ventje voelt zich ontmenst, onbelangrijk:
een wilde snoek in de goudvissenkom.…
Engelen
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.309 Oma;
je hebt iets fout gedaan;
ik zie maar één engel
voor je raam;
en wij zijn met z'n drieen!
Dan zie je het verkeerd m'n kind
Kijk nog maar eens goed.
Ik wed dat je in mijn huis
echt drie engelen vindt;
Hou goede moed.
O, ja oma
ik zie het nu;
en wie ben ik?
Dat mag jezelf bepalen!
Mijn kleinkinderen zijn
engelen hier
en…
Buddléia
gedicht
3.0 met 16 stemmen 5.188 Wat weten vlinders van augustus?
De buddléia bloeit, ze nemen het
ervan. Je dochter kan dat eigenlijk
niet aan, zo ijl, zo flinterdun
haar jurk. Je bent haar vader maar
kunt kijken als een man. Waar eindigen
haar poten? Hoge zomen vangen wind,
de zomer raakt nu op zijn bangst.
Ze fladdert weg, je kijkt haar na zoals
de vriend die…
Sterrenkind
poëzie
4.0 met 7 stemmen 4.579 Een sterrennacht op de wereld geworpen,
In sneeuw begraven door de wind,
Houthakkers brachten naar hun verre dorpen
Als een gevonden schat het sterrenkind.
Zij dachten hun vrouwen gelukkig te maken
Omdat zijn mantel van zilver was,
Maar zij moesten hem voeden en bij hem waken
Als was hij een…
Thans
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 461 morgen zal zich
spiegelen aan vandaag
maar het heden nog aan gister
zo komt het
dat ik thans een herinnering draag
waarop ik teer;
een dunne laag
zo licht als een veer
maar wel met een gouden rand;
handjes vol geluk
wil voor even gedragen worden
in geborgen gedachten
die zichzelf zalig aaneenrijgen
en niet op uitstel willen wachten…
Voor mijn dochter
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 387 Lieve kleine meid, je bloeit zo mooi, groeit zo mooi.
Krachtig en zacht vlinder jij uit. Ik zou je willen cocoonen,
in mijn hart in mijn herinneringen.
Maar schat je vlindert zo mooi uit.
Lieve kleine meid, vanuit mijn schoot, zo de wijde wereld in,
open en vastberaden. Ik wil je behoeden en bewaren,
maar jij kent die angsten niet.…
Kermis opsmuk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 260 Over haar schouder kijk ik mee
Hoor! het lied van mijn kind
Dat geluk ziet en vindt
In het wiel van geluk
De geuren
Kermis opsmuk
De kleuren
Deze dag kan niet meer stuk
"Papa, kijk je niet, waarom, heb je verdriet?"
Toen zag ik en keek tevree
Nu kijk ik maar zie het niet
Ik lach en neem haar mee: we zijn weer met ons twee.…