Alle inzendingen over spijt

Eens was ik jong en schoon. Vrouwen die met mij dansten werden in mijn armen medegevoerd tot duizelingwekkende hoogten. Nu gaat er niets meer omhoog: het enige dat stijf staat zijn mijn gewrichten. Ach, waar zijt gij gebleven zoete, bittere, onstuimige jeugd? (1977) ------------------------------ Verzamelde gedichten (1987)…

Ween niet, want dat doe ik Vergeet het, want dat zal ik niet Leef je lied en verlaat mij Dief Ik hield van je en heb van je gehouden Ik heb mij verloren in pijn Maar denk nu: enkel alleen te zijn Groots waren de dromen Klein de daden Laat deze leegte nu zijn En niets … om ons te helen…

Ooit zullen we allen moeten rouwen, hetgeen niemand kan vermijden. Straks worden we verteerd door spijt. Hedenmiddag probeer ik me te verplaatsen, naar de nacht waarin ik eenzaam achterblijf. Vanavond zal ik weer naar ons heden reizen, om daar geluk te vinden bij mijn levend lijf. Sneeuw valt nu in onze wintertuin. Onze oude kater slaapt…

Door ondervinding en spijt weet ik dat het beter is gekwetst te zijn door de waarheid dan getroost te worden door een leugen dat doet pas echt pijn…

Als kind kon ik ’s nachts het raam uit vliegen ik spreidde mijn armen en dreef door de nacht als een meeuw op de wind, het was niet moeilijk en niet zwaar ik spreidde simpelweg mijn armen en zweven maar. Freud zegt hierover: een gesublimeerd verlangen naar macht ach, wist ik veel, ik was een kind, ik was veertien jaar. Nu hoor ik vaak een…

Mijn God heeft zijn werk gedaan Bittere klanken Kleuren nu alleen nog mijn bestaan Buiten lichamelijk bereik En met lauwwarme gloed Stort nu een waterval vol van weemoed Mijn God kan tevreden zijn Een appel heeft mij nooit begiftigd Een zonde heb ik nooit begaan Daarom leid ik nu een voorbeeldig leven maar een roemloos bestaan.…

eventjes - en toch - het overviel mij dat gevoel toen zó jong zijn nog dat gevoel het overviel mij toen toen zij zestien – zeventien misschien, mijn stekkie passeerden zó jong zijn nog wat zou ik graag zó graag - even weer - zó jong zijn zij de jongelingen hadden lol en praats en ik gelukkig getrouwd mooie baan de zaakjes…

Op de dag van haar dood verborg ze haar ziel onder een zachte sluier van verdriet en pijn Opdat haar ziel bleef hangen en nooit haar weg vond Violen verstilden Muziek stierf langzaam weg Toen en nu was zij dood Haar dagen geteld Haar leven geleefd Zuiver, dat wel, maar nooit door een engel gevangen…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten. U die ik niet begrijpen…

Je zal mij altijd blijven volgen Ook al zie ik je nooit meer Je hebt iets bij mij losgemaakt Dat terugkomt, keer op keer Soms ben je heel lang weg Dan lijkt het echt voorbij En plotseling Daar ben je weer En kom je stil in mij Als herinnering, een foto Een plaats waar wij ooit waren Een geur die aan jou denken doet Een vrouw met jouw kleur…

Meneer De Vries lijkt rustig en tevreden Hij zit maar wat te suffen voor de buis Maar niemand hier weet iets van zijn verleden De wereld was een leven lang zijn thuis Want ooit, ooit ging het allemaal veel vlotter Hij was een stoere vent, een snelle spicht Nou is z'n lijf een ouwe botter Die kreunend aan de kade ligt Dit is voorgoed zijn…

Hier staan tegenover haar maar nu niet durven; niet weten wat te zeggen om snel contact te leggen. Ze draait zich om en laat mij eenzaam achter; ik betreur mijn twijfel en baal van de gemiste kans.…

Als het later wordt Later in de nacht De zaken, zaken zijn, het gedane ruim gedaan Als het later is Of het laat, dicht is, of er bij, donker wordt of het nieuw al aanricht Als het te laat is geen woord meer terug kan, geen klucht noch opgelucht verlost Als laat, gewoon laat is, op tijd maar laat is Dan is laat slechts een…

Met wat voor gemak Rookte je vroeger tabak. Want rook en vuur Hoorden toen bij de cultuur, Je had het altijd op zak. Maar gelukkig, van tabak Heb ik al een tijd tabak.…

Gekleineerd, vertrapt, verstikt Sinds 40 jaar je edele delen onderdanig gelikt. Het is nu of nooit om weg te gaan. Of 't is echt met mij gedaan. De voetveeg hoort steevast op de grond 'k Werd rotter behandeld als een straathond. Te vaak toegegeven, nog ergens wat liefde Al was ze zo vaak nergens te vinden... Niemand hoort heden slavin…

Steunende handen onder zijn hoofd ogen die branden verward en verdoofd Verbeten mond heeft Hem gekust voelt nu geen grond en ook geen rust Dienend het beest schijnheilig geweest en vastberaden de Liefde verraden Schuldig branden dertig in getal in zijn handen 't werd zijn val Berouw gekomen 't zilver gegooid zijn leven ontnomen…

we wilden de tijd herlezen en woorden afwegen, of anders de laatste trein naar het voorportaal vertragen, of desnoods verdoofde oren door ringtonen verzwijgen we zouden nog van landschap wisselen, tussen korenvelden noch urinewegen, daarna dwalen langs prettige omgang die we altijd hadden en die ons ruimte gaf om vrij te bewegen…

‘t Is mei, ‘t is mei, de lente is gekomen, De wind is warm, de lucht is blauw, ik ruik De jonge blaadjes aan de blije bomen, De vlinders vliegen, buiten. En mijn buik Zit ook vol met fladdervlinders, binnen. Vandaag, vanavond, gaan we samen uit. Vandaag, vanavond, gaat het echt beginnen. Vanavond streel ik zacht haar zachte huid. Ik zit op het…

De regent Zit op zijn stoel Hij doet niks, hij denkt Een heleboel Het regent Een symfonie van klappertjes Druppeltjes, vallertjes Uien en patattertjes Ruilen de verkrachtertjes Zichzelf in voor zichzelf Vergeten dat de ander Meer is dan henzelf Misschien een tweede helft Misschien een eerste helft Of drijven de bedankertjes Zinkend…

Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet. Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet. Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor -waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik- is weggevaagd. Er komt een multiculti…

Aan gene meander splitsen twee stromen die eender verstrengeld waren samengevloeid, beiden hun bedding verengd en vermoeid een wending namen zonder verdere tederdromen. Hun oevers bezaaid met hetzelfde riet en lis een eend en wat wiebelend wrakhout, vluchtende libellen voor stank en vuilnis, Tigris en Eufraat, overwoekerd paradijs zo oud…

Wij zetten nu voorzichtig onze voeten in sneeuw neer Niet langer meer willen we uitglijden bot of been breken Wij zetten voorzichtig schoen voor schoen De prent,afdruk zegt wat over de maten van onze onderdanen Besneeuwde paden straten en lanen die wij belopen, begaan Na uitglijers zullen we gaan opstaan: standpunt, ponteneur…

Ik zweeg, maar Sprak niet de waarheid. En hoopte dat alles bleef zoals het was. Maar ik wist door mijn zwijgen niet Wat mijn boodschap was.…

Mijn stemming is als van een stilstaand water Vlak uitgemeten in een wijde kom. Wat anders daalde en rees in luid geklater, Is thans als een mooi avondweder stom. O, ik gevoel zo innig, dat ik kom Door droef geschrei en helderblij geschater Op tot mijns levens hoogtepunt en ‘k som Mijn smart van altijd op, mijn heil van later. Ik ben een…

Toen ze een meisje was van zeventien moest ze een hele middag erwtjes doppen op het balkon. Ze wou de teil omschoppen. Ze was heel woest. Ze kon geen erwt meer zien. Toen ging ze maar wat dromen, van geluk, en dat geluk had niets van doen met erwten maar met de Liefde en de Grote Verte. Dat dromen hielp. Het scheelde heus een stuk. En dat…

Eens was ik jong: 'k begeerde een heerlijk leven, Een leven als geen ander ooit bezat, Een kleurig kleed. Nog heugt mij hoe ik bad, Hoe blij 'k mijn wondre wijl begon te weven. De tijd vervlood en 't werd een kostbre schat! Maareens zag ik vlammen opwaarts beven En in hun gloed mijn zere weefsel sneven, - Niets bleef van wat ik zo had liefgehad…

Als 't leven maar zo kòrt niet was, Dan zou ik deez' en die wel háten; Maar och! 't ontvliedt mij nu zó ras, Dat ik geen uur er van kan laten; En maar mijn best doe alle dag, Om lief te hebben, wat ik mag! Ook gij, als ge eens aan 't einde zijt, Zult, met mij, u gewis beklagen, Dat zoveel goede, kostbre tijd Versléet - door noodloos…

Eenzame traan in een zee van zorgen, verborgen achter gemaakte vrolijkheid. Iedereen loopt door, maar ogen verraden de waarheid. Het doek valt, naakt en kwetsbaar sta jij daar. Ik wil helpen, je vlucht. Machteloos kijk ik toe, hoe einde nadert.…

Zoals jij walg ook ik van de man die jij van mij gemaakt hebt maar vind de moed niet afscheid te nemen van mezelf.…

Wijs: Hoe lang zal ik bedroefde minnaar blijven. Wel daar ben ik recht pover afgekomen, Wat was die meid een sier en spijtig ding, Ja zij scheen zelf mijn dreigen niet te schromen. Omdat ik maar een kleinigheid beging, Heeft zij terstond een talhout opgenomen, ‘Acht gij mij dan, dus sprak zij, zo gering. Wel snode vent! ik voel mijn…