Alle inzendingen over vrouwen

Haar mooie blonde lokken Wapperden in de wind, Haar borsten deinden Op ’t ritme van haar gaan. Vogels kwinkeleerden spontaan, Honden blaften haar vrolijk aan, Poesjes gaven d’r benen kopjes, En ik was met haar in m’n nopjes, Wijl zij lachte lief naar mij, Toen ik zachtjes tegen haar zei, Dat zij voor mij de schoonste is, En ik…

Ook mij kan het gebeuren, dat ene moment in de zon, die lach waardoor de wolk voor onze ogen breken kon; struikelen door de realiteit, feiten schudden als kaarten, mijn kalme aard door de wind op hol laten slaan en losgaan op nadelige scenario’s; mijn bureau bij wijze van, maar alleen als voorbeeld voor zo’n raar geval dan, leeggeruimd…

Zij zijn hier met niet minder dan acht mannen Is zij, de Muze, enkel nog AI Die opduikt in de Nacht der Poëzie Zijn dichteressen met opzet verbannen? Is humor iets voor borreltafelheren Waar snoeven onderling meer wordt beloond En elke lichte toets wordt weggehoond? Onder de gordel kan het soms verkeren Schikt elke lezeres zich naar hun…

(voor J.B.) Mijn gebroken stem poogde jouw hoogte blijkbaar te bereiken: ‘Jouw licht breekt door de wolken als ik mijn ogen open schitter jij als het lichtste loof dat ratelt in vertraagde wind.’ Met Marsman in gedachten wandelde hij over verbrede kleidijken alwaar ijdele populieren met rukwinden mee bleven waaien; als het…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer, zonder…

Terwijl elke lichtstraal steeds meer kleuren kreeg in bundels voor mijn boller wordende ogen die ik met bloedende nagels in toenemende mate probeerde te beschermen tegen interspectrale hagelstormen; maangeuren druppelden van wanden, waardoor vlammende sporen van ijzertanden der wachter dezer krachten langzaam verzachtten; onder…

Zij , die tot vrouwelijke pracht het keurslijf eerst heeft uitgedacht was wis een rimplig wijf van driemaal dertig jaren wier grommigheid der lieve jeugd 't genot ontzei der zoete vreugd omdat haar 't zoet genot was met de jeugd ontvaren. Had dan de deugd geen machts genoeg, dat ze een vermeetle hand verjoeg, die met een dartle drift een…

Gisteren werd ik eenzaam opgesloten omdat ik in de gemeenschappelijke ruimte, schuimendhete thee in de vissenkom had gegoten, -ik had een exotischer begrip van tropisch hitte voor mijn vlammende ogen. Het viel nog mee, zeiden ze, dat ik het niet tijdens bezoekuur deed, -wat een magnifiek idee. Dat zijn zij ten voeten uit: weten…

Om met deur en lekkere man binnen te komen vallen: ik houd er wel van een heilig huisje om te knallen, al laat mijn buitenkant niets zien wat niet binnen de veilige kaders van ‘een welopgevoed meisje’ past; jullie zullen verrast zijn, als ik de onderkant van mijn tong zou showen, -of walgen, dat hangt van je voorkeuren af. Het…

De zon vraagt of ik snel naar buiten kom, ze schreeuwt dat de storm is gaan liggen, er is geen regen meer om bij af te druipen; vogels zingen degelijke welkomstliederen, en de vlinders doen hun rondedansdingen met zoemende bijtjes op de binnenplaats. En toch kom ik het gat van de deur niet door, ik hoor bij elke stap in die richting zijn…

Dezelfde vaas met verse wilde bloemen, geplukt op mijn verzoek, staat al dagen tussen ongebroken fotolijstjes met mijn dierbaarste herinneringen. Die gaan nooit meer stuk - noch mijn dromen, uitgesproken, noch mijn diepste verlangens, woorden die ik met heimelijke angst voor lijf, en af en toe leven, bijna vergeten was. Het…

Je handen waren beter in staat om je gevoelens te uiten; het was al te laat, praten werd schreeuwen om mijn leven nog enigszins toonbaar te ontvluchten. Voor de gevolgen van mijn durf had ik te duchten; ik turfde de tijd al een eeuwigheid, de blauwe plekken, door jou beleden spijt, op de spijlen van mijn denken. De muren…

Waren je handen zo zacht als je ogen die over mijn lichaam gleden met die voorgespiegelde nauwkeurigheid, bedreven zoals beloofd; mijn curven zo breed als je wilde, ik at zeven cakejes per dag omdat jij ze bakte, ik durfde door mijn knieën te zakken, als jij mij maar weer bij de hand pakte. Als het grootste geheim, voor iedereen verborgen…

Feestje bij Saarein bij mij in de straat: de Hazenstraat, Jordaan Saarein het pottencafé, waar ook al lang ook poten welkom zijn en de hele buurt natuurlijk, dus ik er op af met mijn hond Mika Mika zo aaibaar en ik zo voelbaar, spreekbaar en ontmoetbaar met een mooie meid met een mooi wit shirt met de tekst LINKSE KUT, dus geen rechtse denk…

Mijn handen zien, Wat mijn ogen niet kunnen. Mijn huid hoort, Wat mijn oren niet kunnen. Het zijn van de vrouw Kan ik niet lezen, Maar kan zij mij doen ervaren, In al mijn vezels ’s Nachts tussen de lakens, Zonder te begrijpen, Wat mijn verlangen niet alleen stilt, Ook steeds vergroot. De vrouw Aphrodite, Vat vol onontdekte verrassingen…

We dansten vrede onder de wilg In de pauze zaten we en praatten we keken naar die boom twee jaar geleden geknot totaal nog omdat takken op ‘t gras belandden en voor omwaaien bevreesd Er waren stemmen geweest hem te kappen toch alleen geknot wij dachten, haalt hij het weer? Nu bung’len zijn takken weer op de grond, geven schaduw…

Eens legt mijn ziel haar last van lijden af, Maar 't zal niet zijn aleer ik slaap in 't graf. Dan zingt een vogel, die het oog niet ziet, Dit moede hart een vrede- en vrijheidslied. En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!) Zullen dán lijden wat hun zuster leed. Zie! voor die andren, die nog tripplen thans, Met dartle voet, in jonkheids…

Ik kreeg verontrustende berichten ik vreesde een uit-huis-zettingsbevel want wat een zwijnenzooi zou het niet zijn in mijn huis, mijn thuis, mijn living, mijn privé effe dacht ik de 'kelere' wat heb ik gedaan ze namen het zo absoluut letterlijk op maar uiteindelijk is het figuurlijk bedoeld want wat is het een zwijnen-'kelere'-zooi in de…

Zoals ik eerder zei zien wij heel veel van een en 't zelfde genus hier verschijnen die andere soort is toch niet aan 't verdwijnen? zij hebben part maar nemen amper deel! Ook zij uiten gedachten in lyriek gevoelens in verbeelde woordmuziek ik mis hun speelse pen en plein publique hun scherpe meningen en hun kritiek Ik hoop op massa…

Ik heb bewondering en ook een zwak voor dichteressen, niet anonieme want namelozen daaraan heb ik lak ik luister liever naar feminine een merel zingt immers - een gansje zegt gak Soms lijkt het wel of in nomina als Hadewijd Dieke en Coseline voortekens schuilen als omina alsof ze die naam niet hoeft te verdienen Rigoletta…

Met aaizachte boks- handschoenen en een lach laat -- ik mijn tanden zien.…

Waarde femina promovenda Permitteer dat ik, homo erectus van het eerste en sterke geslacht het seminale masculine genus interpelleer in uw stelling of these waarin moeder de vrouw in deeltijd lacht als 't hier en daar nog altoos en bij wijlen in voorkomen en uiterlijk verschijnen tweede, zogenaamd zwakke geslacht - die tweede…

ik hoop mijn dochter mee te geven wat mijn vrouw mij laat zien dat kracht niet in stilte schuilt maar in weten wie je bent dat vallen geen falen is maar een sprong naar iets nieuws dat onafhankelijkheid een recht is geen gunst van wie regeert of stuurt mijn vrouw staat haar mannetje in een wereld die haar klein houden wilde zij leerde…

Met een zweem van de slang in haar houding en gang, met een vieren en bieden en géven van 't gesmijdige lijf, stond daar 't heerlijk jong wijf, als een hymne aan al 't schóon van het leven. Van hals tot voet golfde, rood gelijk bloed in een wiegling van duizend plooien, breed om heup en dij, haar mantel van zij in een machtig en bloemig…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. -------------------------- uit: 'Zoals…

Jeanne d' Arc gaat trots na overwinning op Engelse krijgslui, Frankrijks vijanden, noordwaarts om in de stad Reims te landen. De kroonprins is haar trouwe volgeling. Luid galmend feest schittert bij de kroning van koning Karel, gesteund door handen ener leidsvrouw, die in zich voelt branden de voltooiing van nog komende zending. Kon de vorst…

Jeanne d´Arc geeft strenge bevelen aan het Franse leger, dat zij leidt bij de stad Orléans, die reeds lange tijd het wrede Engelse beleg moet velen. De vrouw met wapens kan men beoordelen als iemand vol lust tot bloedige strijd. De aanvoerster is tot vechten bereid, doch kan de mensenziel wonderlijk helen. Nimmer heeft ze eigenhandig gedood…

Mijn hospita is weduwe Van Duitse middenstand, - Zij zellef komt uit Schwabenland, Haar man kwam van de Veluwe. Mijn hospita heeft twee spruitjes: Het meisje dat is blond, Het jongetje is ongezond En heeft twee dunne kuitjes. Mijn hospita draagt haar boezem Al vijf jaar uit de rouw, Vandaag was ze in lichtlilablauw Met roze moerbeibloesem…

De Franse heldin der Middeleeuwen verlaat vol geestesvuur, nimmer te temmen, haar dorp, geleid door Hemelse stemmen, loopt door, ondanks verwijtende stemmen. Met vaste moed, sterker dan van leeuwen, meldt zij de stad Vaucouleurs, zonder remmen, haar opdracht. Boze vragen omklemmen het meisje. Rondom klinkt verwonderd geeuwen. Na lang doordrijven…

in mijn droom heb ik geprobeerd jou uit marmer te houwen op doek als een Mona Lisa te vereeuwigen te boetseren uit klei met woorden beschrijven in een hemels mooi gedicht dit alles zetten naar mijn hand nu ik weer in de werkelijkheid ben aanbeland en ik jou bij daglicht weer aanschouw besef ik dat ik niet meer hoef te dromen alles…