Meisje van lentetijd

Ze loopt niet, ze zweeft door dagen,
de zon volgt haar onbewust.
Waar zij verschijnt, lijkt alles zachter,
zelfs stilte kent dan weinig rust.

Ze lacht niet luid, maar licht,
zoals regen op een raam.
In haar ogen danst het licht,
een glans die niemand schaamt.

Ze spreekt met handen, met gebaren,
meer waarheid dan geluid.
Wie haar ontmoet, vergeet zichzelf,
maar vindt iets nieuws, van binnenuit.

En als ze gaat — blijft iets bewegen,
een geur van hoop, van lentetijd.
Zo’n meisje blijft niet in de wereld,
maar in je hart, oneindig wijd!

... Opgroeiende meisjes zijn zo van belang
Vooral voor zichzelf en hun ongekende toekomst! ...

Biografie van deze schrijver

meisje lente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6