Alle inzendingen over woonoord

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu…

Wij in dit grote gras, klaver, paardebloem en wat er wriemelt, wat ingewikkeld wordt: de rups, de wingerd. Waaronder wij, weer overhoop, weer door elkaar. Wij lijken wel. Volkomen. Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht. ----…

De hemel groots en grauw. daaronder het geweldig laagland met de plassen; bomen en molens, kerktorens en kassen, verkaveld door de sloten, zilvergrauw. dit is mijn land, mijn volk; dit is de ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond in de plassen blinken, daarna mag ik verdampen als een wolk.…

Als dorpsjongen, niets gewend, stond ik een keer op de zolder van het Goes Museum oog in oog met Jetayu, de mythische reuzengier. Hij sloeg een vuurwaaier van staart en vlerken open, een werveling van kracht en kleur, en schreeuwde het gotische gewelf vol oosterse triomf. Ooit had ik een oom op Java die uit de sprookjeswereld…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Gent! Vol klinkt uw naam, Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam. Vechtstad, in heel de wereld staat, Voor goed en kwaad, Geen burcht van koppigheid opeen Als in uw oud stout steen. Eeuwen zijn meegeperst Door elke muur, door elk gewelf. Als ooit dit harde harte berst, Sterft vrijheid zelf. In Gent…

Van aarde ben ik en de kleur van een seizoen. Omsloten door de hagen en het huis vorm ik een buffer tussen weg en thuis. Men graaft in mij en dekt me toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad is krappe oversteek naar wegen waar ik niet van weet; mijn rand is daar slechts mee gemoeid. Geblinddoekt door de heggen en het huis, voed ik de…

Ik dwaal zo graag aan oude bouwterreinen waar oude wijken worden omgewoeld, waar voze stegen onder puin verdwijnen dat op vrachtwagens wordt weggevoerd. Daar wordt geboord, gebeukt en diep gegraven. In putten hol als de ogen van de dood gapen riolen, lang vergeten graven; oeroude gronden komen maagdlijk bloot. Ik wandel liever hier dan in…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond. O muren en o grond, o welgevoegde stromen,…

Een oranje welhaast roze gloed glijdt langzaam over polderland. Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie. Ganzen klinken in de verte. Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte. Van stad naar stad getrokken, maar nu hier, tussen dijk en grasland, neergestreken in het niets. Bij een kolkende maas mijn rust gevonden.…

Ik ben geboren in Geleen, groeide op in Geverik; basisschool in Beek, scouting in Schinnen. Ik ging naar de Hogeschool Heerlen, verhuisde naar Hoensbroek, naar Nijmegen, Arnhem en weer terug. Ik dronk wodka in Warschau, slibowice in Bratislava, Highland Park op Mainland, Orkney en muntthee in Meknes. Ik treinde naar Sint Petersburg…

Zon roest achter horizon. Vreemde vogels roepen, zoeken in donker grasland. Een zwaan glijdt over het roetglas van water. ----------------------- uit: Tirade, 1976.…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij…

Aan vier Engelsche makkers, (Mickel, Clement, Sidney en Paul.) O, rust van Tonbridge na 't rusteloos Londen; Hier welt het water helder, 't veld staat blauw Van vlas, de hoge hop rankt langs zijn touw, De wilde wingerd houdt elk huis omwonden. En elke dag zet in één zaalge brand De hemel…

Met fijner bladgoud belegt men geen schuur. Alleen motregen heeft zulke penselen, alleen landwind de langzame hand van passen en meten tot de tempel van tabak de mistgod gegoten zit. Onder de olm rust intussen de tijd, rekt de nazon uit. ---------------------------------------- uit: 'De bomen zijn paars en de hemel'.…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…

gaat meetellen mijn zijn Schoolstraat de Swikstellen heeft een streepje voor met de Korte en de Laange Schoor staat paraat langs de Hoofdweg de Oosterstraat de Veurste en de Achterste Rou is alles wat je je wensen zou en nog eens wat het Kruirad Kochspad mogelijkheden zat en daarna de Zandstroom A verder gaan langs de Briolaan de…

De Euromast destijds torenhoog bijna niet meer te herkennen de toren van de Laurenskerk al helemaal verdwenen tussen al het hoogbouwgeweld Maar het zicht is fascinerend met name vanaf de andere kant van de Kralingse Plas en dan proberen te raden welk silhouet welk gebouw is…

in Westerwolde deze contreien veel mooie oude boerderijen muren golvend scheefgezakt onder zo'n groot verweerd pannendak nooit modern strak maar van voorheen gedichten in steen die vertellen van het verleden in Lsudermarke aan de Veenweg dichtbij de wegstatie Jezus aan het kruis boerderijen van het type hallehuis maar overal aan…

Na lange dagen door storm geteisterd En somtijds uit de kooi gesmakt te zijn, Door ’t leven van ’t zacht Lisboa nog verbijsterd, Vind ik mij zitten op het zonnig plein. Geleund in de uithoek van een balustrade, zie ik als over hemelsbreed kozijn ’t Beproefd schip dat klein stilligt aan de kade, De gele stroom, de kleurge oeverlijn. Beneden…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

in Westerwolde staan ze bij rijen landarbeidershuisjes kleine keuterijen je herkent ze aan de krimp bij de voorkamer bredere achterkant de afdakkamer aan de andere kant onder een omlaag doorlopend dak vandaag nog wordt er vaak en graag in gewoond voorheen onderdak voor de landarbeider erbij een grondstuk voor de groentetuin met…

Na de oorlog, wederopbouw de woningnood zou doortastend worden aangepakt nou het kwam er niet van idealen ingezakt koude oorlog, stijgende prijzen burgemeester van Ulrum ging bewijzen dat het toch kan het 1000 woningenplan vraag niet hoe dat kan voor de gele provincie Groningen kwamen ruim 1100 woningen. Rijtjeshuizen, prefab elementen…

O Konakry wat was je heet; Nog heter dan de negerinnen, Die gingen glanzend van het zweet Heter dan langgespeende zinnen, O Konakry! O Konakry wat was je stil; 't Bleef ochtend in de brede lanen Als was je een grote duiventil Getimmerd onder de platanen. O Konakry! De zon kwam niet uit 't wolkgebied Een vochte…

Op een avond komt ze aan in het huis van de bewoner alles is van glas de deur de tafel zijn hoofd is van glas zijn voeten rinkelend karkas hij wil drinken uit een glas ziet haar niet komen ze draagt een glazen jas love you tintelt hij ping! ---------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Rembrandt heeft z'n nek uitgestoken en doet dat heden ten dage nog heeft z'n naam gegeven aan een toren robuust en degelijk 'sfeert' hij boven het Amsterdamse uit wie hem echter van dichtbij bekijkt ziet de elegante, verfijnde, gedegen constructie van de architecten zij, Peter de Clercq Zubli en Tom van der Put, laten de Rembrandt-toren…

Schoon is 't geslacht der mensen, daar ze lopen, Hoge gestalten door de straten voort, En vrouwen dalen naar de brede boord Van de rivier in 't midden, dompel dopen De kannen in het water, hel omdropen Van 't schitterende vocht, - een enkel woord Wordt helper-vliegend door de lucht gehoord, - En heel de stad…

In dit land is zo veel vochte lucht die angstige gebouwen plat op de grond drukt, zelfs in de stad. Zo weinig ruimte dat bedilzucht de mond vult met dikke tong. Diensten herkauwen een taaie norm van vormgeving en voorschrift alsof een aardbeving elke maandag verstoort. Huizen worden tot woningen omgetekend in broodpudding opgediend na de maaltijd…

Ons huis is pas veertig jaren oud. Vijftig jaren al zijn we nu getrouwd. Ons huis was ooit niets minder, dan wat doorgebakken stenen. Niets meer dan drie vloeren. Niets minder dan zes muren, en een mooi rood pannendak. Onze tuin is een reservaat geworden. Natuur, met achterin een houten hut, gebouwd in de weldadige schaduw, van een oaseboom…

Praten over hout en de stenen in het bos bomen stevig in de schoenen het verschil als je niet kijkt een wandeling, een tijdje terug het zandpad op de oude rug fluisteren over houden van en de bloemen in de wei schoenen stevig in de wind verandering met ogen dicht een wandeling, niet lang geleden zinnen die buiten paden treden luisteren…