Alle inzendingen over ziekte

=============== =============== De woorden, ze zijn gekomen en gegaan, ik zit hier ziek te wezen. De telefoon gaat over, de katten slapen. Ik hoor Linda aan het stofzuigen. Wachtend of ik moet leven, wachtend of ik moet sterven. Ik wou dat ik iets meer van moed bijeen kon rapen, van de kat gebeten worden of van de hond: te zijn of niet te…

De waarheid van de werkelijkheid gebiedt mij te zeggen dat het meer dan een platonische ervaring was wanstaltige gewaarwording aan den lijve ondervonden bloeddorstig, wreder dan medea weerzinwekkend en wraakzuchtig erupties van proliferatieve onderhuidse universa, subcutaan ontstane opperhuidse zeepsopbellen opgeblazen wrijvingswratten…

Af en toe is Buiten meer dan onderweg zijn met een agenda vol gezondheidszorg met een hoofd vol regeldingen en een buik vol stofwisselingsproblemen maar ook een hart vol levenslust die me staande houdt en uit bed haalt Af en toe is Buiten meer dan besmettelijke lucht - de ruimte van een stil park de vrijheid van mijn pure zelf…

Ik ben gewend geraakt aan mezelf, mijn veranderde lichaam, mijn andere verwachtingen en het sluimeren van oude wensen en behoeften al went het niet zoveel moeite te moeten doen om te blijven functioneren en tevreden te kunnen gaan slapen Het is wat het is ik ben wie ik ben en de liefde van anderen kan ik nauwelijks beantwoorden…

Ik ben niet verslaafd, maar ik kan niet zonder de cocktails van medicijnen, uitgedokterd om te beteugelen zonder me omver te trekken Dit is wie ik ben, ik ben wat ik eet en wat ik slik bijwerkingen inbegrepen lichaam en geest beide onder druk, dagelijks moet ik oefenen de spieren, de gewrichten en mijn gedachten soepel maken voor…

op zwarte vingers tilt hij de dag over de grens van verwachting de trage tijd gebrand in zijn lijf dat altijd maar weer lucht vereist terwijl zij naakt ligt te wachten hopend op zijn warme woorden valt van de maan niks te vrezen vanonder deze deken van regen rook kringelt slechts moeizaam door de verstilling van de nacht in het licht…

Autobaanverlichting bij nacht, op hoogste snelheid achteruit, voorbijflitsend met daartussen wolkpartijen als vertragingen, zijnde lange- en kortetermijn- gedachtenflarden; stortbuien van verval manifesteren zich als zenuwslopendste stormen. Was het maar wat tegenwind: als kind van de genenrekening is leven op onvoorspelbaarste radicale…

De mist in mijn hoofd, Wist mijn herinneringen, Kan ze niet meer bereiken, Voor altijd verbannen. Ik herken niets van ik zie, Begrijp niet wat ik hoor, Alles ik wist gaat teloor, Weet niet meer wie is wie. Ik beleef alles steeds opnieuw, Leef in verwondering, En ook in verwarring, Alles in een nieuwe dimensie.…

Woord, ik zoek je maar weet je naam niet meer. Je ligt hier voor me op het stoepje voor mijn deur. Het enige dat ik nog weet is dat je naam met de letter v- begint. Ik stamel vlinder maar het kind begint te lachen. Dan probeer ik vleugel maar het kind lacht al wéér. Nee Pap, het is ook geen vleugel, probeer het gewoon nòg…

Ze heeft een hartinfarct gehad ze gaan haar nu dotteren ze is 82 en te zwak voor een operatie zal ze het halen? zal ze overleven? zal haar leven dan nog zinvol zijn? ik hoop het van harte voor haar! ik wacht het in beroering af!! ik ben haar broer van 73!!!…

Reuzen stampen door ‘t Lijf, van Angst verstijft de Realiteits- zin; sinistere Slangen vervangen ‘t kruipende Bloed; door Merg en opdringerige Botten sluipen giftig slinkse Ieniemieniemieren; rap afgematte Spieren, op stuipen jagende Vlagen, -klagen heeft geen Zin, Verstandsverbijstering, adem in, houd vast, adem uit, en uit…

De pijnen die in vlagen verschijnen, de aanvallen op talloze organen en functies; het hele zijn dat wordt verpletterd, door zichzelf verketterd. De dagen waarop alles goed gaat, zo lijkt het, dragen het gevaar van het onverwachte, van jezelf verliezen in een gevoel van gezondheid. Tot de etterende stromen der gedachten op stoom komen…

Is er regelmaat te geven als de eenzaamheid zo opportuun heftig dagelijks aanwezig is? als pijn je vooral laat voelen dat je heel alleen bent? pijn je dagelijkse bondgenoot zo lang al aan verbonden (MS)! ja, er is regelmaat aan te geven door je tanden erin te bijten je tot de tanden toe te bewapenen 'cordon solo humanitair' je vesting…

Een ochtend die mij rustig voorkomt, niet stuiterend op de stoep van de dag zich op komt dringen als ik mijn ogen amper heb kunnen openen om bij het eerste licht op te vangen wat van de nacht nog overgebleven is. Uit de dromen gezeefd meegenomen naar het wezen van dit leven, de beleving van de eigen pijn tegen een achtergrond van verlangens…

Liggend in mijn verlichtende bed, kan ik de sterren niet zien, neem geen flikkerende lichtjes waar aan het vaak verdichte firmament, noch op het bolle plafond van mijn bovenkamer. Ook slaat de regen de dromen dood, gejaag komt van alle kanten tegelijk; mijn honger, ongestild dreigend als de razende wolken, berijdt de op hol geslagen…

Gelijk de circe-ogende co-assistente die stiekem van achteren mijn slip in kwam, een gouden greep deed in het muilezelpaar - een volledig nutt'loos gebaar -, constaterende dat zich daar tussen de welvormige dadels geen vunzige woekering voordeed, doch slechts een verlangen - niet warm, maar heet voel ik haar zwijgen als een gebaar. Instemmend…

De nacht die niet wacht, maar hem liefdevol toelacht als de hunkerende hand van Odysseus' dwalende geest vrede vindt en plezier in haar en haar vlezig lichaam. Hij trekt een korset over dit leven van vlees en bloed, de gladgestreken vingers van verwachte nachten achter fluwelen tralies zijn geen rustgevende omstandige cliffhangers, maar…

We zoeken vaak naar een afronding, iets om het mooier te maken. De aanblik van een open wond kunnen we niet verdragen. Maar het is geen klap, gevolgd door een trauma. Eerder een lange lijn van ongemak geweven door de dagen. Het is een ketting die niet breekt bij één zonnestraal. Zo diep ingesleten dat het afdoen een lege afdruk achterlaat…

tot ’t laatste beetje lucht zuchtte ik door en door ook al was ’t te laat; voor mijn vervagende ogen, ik stoorde mij aan de trilling van ’t licht, - rechte lijnen golfden om de kromme heen; mijn leden bleken geen maten meer, maar zij rilden mee met ‘t versagen der natuurwetten; de zwaartekracht had mijn hart verkozen, mijn longen zogen…

ik stond vol in het leven werk, plannen, dingen om naar uit te kijken en toen zei de dokter het dat ik ziek ben. ernstig ziek en dat het niet meer goed komt alles stond even stil ik dacht: dit kan niet maar het was zo sindsdien is alles anders niet meteen, maar langzaam de tijd voelt anders alsof je ineens weet wat hij waard is ik…

Vrijwillig kleed ik me uit De assistenten leiden me naar het midden de halfduistere kring in van nieuwsgierige studenten die het verband zoeken tussen mijn blote benen en de lichte deining van mijn witte hemd Ik sla mijn ogen neer en volg de aanwijzingen van de professor alsof ik mezelf zie in een film en ronddraai in de cirkel…

Als tijd voor mij niet meer gelijk is aan de uren van de klok verborgen ligt in ergens en telkens bij het zoeken weer ontsnapt noem dan mijn naam vertel me wat we deden gisteren, vandaag of toen geef wat warmte aan de kou van 't tijdloze vergeten laat me weten ... me voelen dat ik leef…

Bezuinigen op de gehandicaptenzorg (1) ja, je, maar dan ga ik op tot Gods altaren (2) en bij leven zijn die altaren van Zijne Majesteit en Hare Majesteit de Koning en de Koningin (3) dan ga ik op en top formeel in processie naar hun paleis, dat huis in dat bos (4) want die zijn zo gemeend meegaand met de gehandicapten, de invaliden (5) dus…

Ik heb een reus in de tuin staan niet een man, een reuze man ook geen vrouw, een bonkige vrouw maar een boom, een hoge boom een reus van een boom in onze binnentuin in de Jordaan hoog torent hij boven de daken uit maar de huizen om hem heen laten de felste winden afvlakken dus die reus wordt niet geveld en weer spreek ik over een hij wellicht…

De liefde voor onze labrador Mika (9 jaar)gaat ver en voor zijn voorganger Midon, bijna 15 geworden de liefde voor een dier is niet te beschrijven maar nu wil ik toch mijn dankbaarheid beschrijven mijn dankbaarheid aan het JBZ-Ziekenhuis in Den Bosch met hun geopende huisdieren-knuffelkamer dat is niet alleen fijn voor het dier, zijn baas…

We hebben 4 mei we hebben 5 mei maar ik heb ook 3 mei de dag van de diagnose 2007 mijn dochter geb. 11 november 2006,dus pas 5 maanden levenslang ziek verklaard: epilepsie Syndroom van West Syndroom van Lennox-Gastaut zeer ernstige dagelijkse aanvallen maar ze slaat ze af alleen of met hulptroepen ze is zo sterk ze is ijzersterk geen…

We hebben 4 mei we hebben 5 mei maar ik heb ook 3 mei de dag van de diagnose 2007 mijn dochter geb.... pas 5 maanden levenslang ziek, epilepsie syndroom van west lexno gastoh zeer ernstige dagelijkse aanvallen maar ze slaat ze af alleen of met hulptroepen ze is zo sterk ze is ijzersterk geen garantie wel genieten van haar kracht…

waar eenzaamheid zachtjes bloeit en stilte door de kamers groeit komt zij als zon op iemands dag met warmte, woorden, zachte lach een bloem van zorg, van trouw en kracht die zelfs in schaduw vreugde bracht ze opent harten, geeft ze geur — De Zonnebloem, een stille fleur met huisbezoek en luisterend oor een wandeling, een praatje, steeds…

In elke dag voel ik de speelse dood neergeworpen in haar warme kluister streelt ze mijn ziel totdat die voelt als lood maakt met haar kluuw mijn blikveld duister Ze laat mij balanceren op de rand grijnzend wordt gena geweigerd hier zodat ik als balling weerloos zweef in een vreugdverterend niemandsland Een sardonisch spel, slechts voor haar…

ik loop op wolkjes 
zo zot van de zon ik loop op wolkjes
 als jij dat eens kon…