Alle inzendingen over {"value":"trein"}]

Een vrouw die niemand kent Maar aan haar stem zijn vast gewend Van haar zachte inademing en uitademing Zit ze tussen ons, een treurige eenling Met de mistig duisternis buiten het raam En haar gezicht volledig erop nagedaan Ook al haar gevoelens werden gedeeld Haar zuiver hart blijft zonder naam en beeld En wanneer ze stopt, begint ze weer…

een vrouw op de trein wou iedereen hun aandacht ze zong en bracht gein op een schitterend refrein haar gesprekken zinloos veel woorden banaal haar Nederlands foutloos haar gedachten loyaal hij zag ze iets anders die vrouw amicaal hij kikte en hunkerde zij verzon het verhaal!…

Future exceeds with ease The borders of dimensions The unknown variation Of what has been Funneling chances A rapid of time Creating what we know As the past of present Objectivity can only be kept On the passage of future Known as present Becoming a past stray…

De replay value van het leven is gelukkig laag. Almaar ploegen om de volgende dag het land onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn. Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien. Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal, en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel.…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel. kusje hier, kneepje daar opgelet…

In de tram telt iemand de haltes achteruit, een mevrouw zingt zachtjes: fijn in de trein! De metro stopt even in misschien, de buschauffeur groet met een blik op oneindig. Dwarsliggers houden de trein op de rails, maar reizigers houden verhalen in hun jaszak.…

ik kwam te laat te laat voor jouw trein de trein naar niemandsland kans verkeken, trein gemist ik miste jouw trein jouw trein en vaarwel omdat ik niet kwam ik miste jouw trein een spoor een spoor zonder trein een trein met jou zonder vaarwel…

Gevangen, wachtend op de laatste trein. Strijd om leven of dood, wachtend op de laatste trein. Angst voor de toekomst, wachtend op de laatste trein. Hoop op bevrijding, wachtend op de laatste trein. Opeengepropt in een kleine barak, wachtend op de laatste trein. Wachtend om uitgekozen te worden voor Auschwitch met de laatste trein.…

De "trein" van de Tour wordt opgehouden door de trein op de rails. De trein op de rails, reed misschien wel op tijd, maar de trein van de Tour, raakte wél seconden kwijt!…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

Geen naam. Geen woord. Ik weet slechts, dat hij lachte, Hij lachte, toen hij haastig langs mij ging. Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering. ----------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

tijd spelen Gauw iets uit het vuistje knauwen was voor hem de utopie van genietend leven en leed langzaam maar gelukkig honger Gniffelend bazelde hij tegen 'n gezette, starre vrouw kijk dan toch m'n liefste zelfs gebrek aan eten is in deze wereld mogelijk een schone deugd ook al besef je dat nog niet In de hal blaast de eerste trein…

Geen naam. Geen woord. Ik weet slechts, dat hij lachte, Hij lachte, toen hij haastig langs mij ging. Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Zomaar vanuit het niets Begon ze tegen me te praten. Ik dacht nog: Wat een gezellig mens Terwijl we daar zo zaten. Al redelijk op leeftijd Vertellend over haar zoon. Die een jaar terug overleed het was zo'n lief persoon. Ook ik vertelde van alles Over de dood van mijn beste vriend Tja het is treurig zei ze, Niemand die dat verdiend.…

En ik ken je niet, nooit gezien, je zit alleen maar naast me in de trein, ik weet alleen je gezicht, en bovendien, voel ik ondertussen pijn. Vraag me niet waarom, of hoe zoiets nou gebeurt, ik geef mijn nummer, ik ben zo dom, toch ben ik van binnen even gekleurd.…

Ik nader de grens Waarna de sleur zich zal hervatten en zij weer denken dat ik ben zoals ik was Gepast zal lopen in het dagelijkse en vergeten dat ik, vergeten was Maar alles is anders en niets zoals hiervoor Ik heb de dagen gezien zoals zij ook kunnen zijn Doch wat ik ook voel, denk en nimmer vergeet… Ik zit nu in de trein…

Ze gingen met de trein. Daar ligt het kamp. Daar zit hij in. Daar woont die ramp. Dan zuchtten ze en gingen maar weer terug. Ziet ge de boer de vredesakker ploegen? Mijn moeder heeft Jans foto op de kast gezet. Mijn vader geeft in 't graf 'n antwoord aan die vroegen: 'En de oude man, hoe draagt hij het?…

De trein snijdt de meloen der wereld Met 't lemmet van zijn vaart uiteen; En blinkend vallen, één voor één, Arcadië, uw schijven open.…

We treinen door nederland in een geel blauwe rups zoeven we over het spoor vliegensvlug Het maakt niet uit waar ik ben ik kom altijd weer thuis Die geel blauwe rups door heel nederland…

Het is nu of nooit Mijn leven raast voorbij in 1 seconde ik twijfel de trein raast door Ik volg mijn spoor met MS toch heel waardevol…

Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot en mensen om hun heen het leven zo onrechtvaardig, gevoelsmatig heel alleen.…

ze zitten samen maar zijn alleen onderweg staren roerloos door de raampjes naar de persoon tegenover hen achter wie het leven aan hen voorbijglijdt met enkel de herinnering aan waar ze zijn ontspoord…

Licht schokkend glijdt de intercity over zijn vastgelegde lijn Door vale ruiten vol met smoezeligheid grauwt grijze mist over de donkere stad Geroezemoes van geluid klinkt op Ik zit weer in de trein Gesprekken ongeremd door de passagiers verspreid worden plots afgebroken als hij daar binnenglijdt waar nooit een trein zou moeten stoppen…

In de verte een trein beweegt zich voort Geruisloos Door niets gestoord. Er nadert een trein gaat aan de stilte voorbij slokt me op In allesoverheersende razernij. Er trekt aan me voorbij een trein ik loop door geruisloos Alsof ik niets dan stilte hoor.…

t is even zwaar De trein is weer voorbij gevlogen Dat ging weer goed, 't gaat altijd goed Het station wacht rustig, maar op z'n best Geen enkele haast, de tijd staat stil Gepoetste rails, gekamde bogen Waar zou de trein zijn zonder de rest…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

In de trein staart de wereld je aan. Maar de bomen die verder staan staren langer. Ze zwaaien naar me omdat ze moeten van de wind. De wind heeft ook een hart daar niet van. Je hoort het zelfs kloppen in de trein. Als ze het kloppen stoppen dan vlieg ik. Ik vlieg over de mensen die de uitgang verstoppen.…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…

De waaivlakte ligt er verlaten bij Weide richelpalen wat daar graast wat hier raast door prikkeldraad gescheiden Zij daar wij hier duidelijkheid is geschapen wij rijden zij blaten En bij het zien van een aardappelrug rustend op het land weet ik het zeker grazen is een gave. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003…

De trein reed door nog honderd meter. Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…