Alle inzendingen over 70 jaar later herbeleef ik jeugdherinneringen

na meer dan zeventig jaar als stadsmens tussen asfalt en beton zonder enig oog voor het stadse groen bijna drie jaar geleden weer verhuisd naar de huidige rustieke woonplaats hier ontdek ik opnieuw met herkenning veel van de nog behouden natuur die mij als jochie jaren was vertrouwd nu een verademing en balsem voor mijn latent wat afgestompte…

nog steeds in de nacht ook al is het dag gaan dreunende tonen door de zware lucht of maakt een snijdende flits telkens weer in het heden gewag van de dode tucht ook zijn er zielen, vele miljoenen in getal, die lijden in de gedachten van hen die overleven de oude vijand is verdreven doch in een andere gedaante hebben we nooit echt…

Weten wat het is om vrij te zijn kunnen doen wat je wil het klinkt zo simpel op 4 mei is iedereen stil Wij mogen nooit vergeten wat mensen, voor onze vrijheid van nu, hebben gedaan hun leven gegeven zodat het nooit meer gebeurt Al weer 70 jaar bevrijd zijn de dreiging blijft in zicht wij moeten oorlog zien te voorkomen dat zijn we onze…

Mijn herinnering brengt mij terug, heel ver, tot wel een jaar of zes. Op klompjes, heel alleen zwierf ik daar door de hei. en ruik de geur van kamperfoelie, en zie... het felle geel van brem, wat was ik zorgeloos en blij. Alle dagen zwierf ik daar, plukte bramen zoet en zwart.…

Me warmend in de vensterbank aan Een loommakend zonnetje door de ruiten Ben ik terwijl het vreselijk vriest buiten Aan het dagdromen gegaan Met 1 plastic speelgoed neushoorn Doe ik alsof ik tussen potplanten Bedreigd door monsters van alle kanten In een oerwoud ben verloren Uit mijn duim zuig ik verhalen Geïnspireerd op films, strips…

90 het nieuwe 70 Mama, Paula 90 nou die geef je geen 90 in geen 90 jaar die geef je 70 ze is mijn schoonmoeder ze was 'n vakantieweekje mee met zoon Jelle, mijn man en mij naar zonnig Gran Canaria in een eigen optrekje maar ze trok er op uit alleen en met ons de paden op, de zeeën in vooruit met flinke pas, plas, plons ze liep…

In vijf minuten ga ik Met mijn ogen dicht De vroegste episode van Mijn leven door - Herbeleef ik tot in Het miniemste detail Alles dat mij in de Eerste vijf jaren van Mijn leven overkwam; Vijf minuten lang ben ik Dat kleine bange kind dat In verwondering om zich heen kijkt En op zijn ouders na niemand heeft Om bij te horen…

oorspronkelijk van Overschie doch nergens is zijn evenknie niemand is zo'n groot verbeelder dan de dichter(t) DEELDER…

bloemetjes en bijtjes raken nooit uitgekauwd hartendief, ik heb je lief is ook een geheid gedoe voorbij het zoete zijn nog vele lagen die wachten op ongerustheid van een dichter vreemd genoeg niet populair smartlappen zijn populair doodbloedend geweten snakt naar wat aandacht…

kun je 'n plek zo overladen met liefde opdat het kwaad vanzelf zal verdwijnen zoals stemmen opgingen in de wind worden schoenen nooit meer aangetrokken komen koffers nooit meer thuis de eigenaren ervan evenmin…

nog altijd zuigt de klei terwijl mijn hoofd in wolken steekt ik de goden herbeleef in griekse en romeinse sagen dacht losjes de olympus te bestijgen zeus in het voorbijgaan even klein te krijgen heb het niet gehaald gefaald ben ik toen woordloos afgedaald wilde uit de as van feniks nog herrijzen tafelde in later eeuwen met wat…

Hm...En ik praat niet meer. Zwijgen is mijn echtgenoot. Zelfs tranen schieten mij te kort. Oneindig groot de leegte, die achter jou is gebleven. Geen traan, geen troost om dit gemis te dichten. Steeds hoor ik je stem en snel draai ik me om....maar tevergeefs. Zelfs je schaduw is geschiedenis. Mijn hart, mijn hart vindt alleen de juiste…

Subtitel: Ik reis alleen Als het goed is met mijn lieve partner volgend jaar niet meer; wij gaan samen en zij beslist De thrillertitel is van Samuel Bjørk Mijn Zuid-Amerika reis- en leesboek te Santiago de Chile Een wrede dictator, beslist geen heer 't Was jaren '70 vorige eeuw Politieke vluchtelingen, 'refugees' Vele gevlucht…

pas jaren later vertellen kinderogen het ware verhaal…

jeugdherinnering ze neemt de autoped mee dromend van vrijheid tegen bakstenen muren leunt de schaduwkant van ooit…

“ALLES GOED” Is een gevleugelde uitspraak van hem Zo hoor ik hem al jaren antwoorden Nu hij de 70 jaren aantikt Wens ik dat ‘het goede’ vooral vleugels mag blijven houden Maar “alles”, dat is om de Goden te verzoeken Dus als niet “alles goed” gaat Weet dan mijn aardse te vinden VAN HARTE GEFELICITEERD Van je geaarde gevleugelde…

Teun Hollaar In de jaren 70 was jij bij Dbgc de grote baas Zie de wedstrijd tegen Barcelona nog in mijn dromen in een waas Teun Hollaar Trainer van het legendarische Elftal van Hans Teijn Kennis van mijn ouders Teun Hollaar draagt Mede de Geschiedenis van Dbgc op zijn schouders…

Maar een jaar later is het boek gewoon een oud boek en zijn we niet veranderd en willen we niet begrijpen dat we we liever analfabeten willen zijn die vergeten waarom ze nog steeds bang zijn.…

een jaar later maakten we vliegers we hadden geen zin krabbelden wat op papier, achter onze oren we discussieerden, drukten onze snorren begonnen eraan, aarzelend zoekend maakten een constructie meten is weten stelden bij mopperden, kleurden dachten dat het ding nooit de lucht in zweetten de laatste twintig, vijftien, tien…

Jaren later op een heldere middag vol nuchtere geluiden en bezigheden in een huis dat je nooit heeft gekend, herinner ik mij plotseling hoe zacht je ogen werden als je mij aankeek. En even verschijn je mij ten voeten uit, onverwacht overgekomen uit het tijdeloze.…

Een jaar later... Een jaar voorbij, sinds jij mij verliet. Een jaar later, sinds jij mij achterliet met diep verdriet. Een jaar voorbij, sinds ik jouw afscheidskaart las. Een jaar later, maar het voelt of het gisteren was. Een jaar voorbij, sinds jij daar viel. Een jaar later, maar nog vers in mijn ziel.…

één vers verzonnen heb dat zich om jouw schouders leggen liet als een warme arm of als een sjaal, maar je pover in mijn taal onthaalde, waar het altijd tochtig was, omdat ik door de eerzucht werd verteerd om 't plechtige verdriet van dikke kinderen of 't sjofele gesjacher van een meisjeslijf te spellen met een overspel van woorden, al jaren…

De heide blakert onder 't zonlicht en kleurt de horizon met paars dat als een ruwgewolde deken een vreugde is voor wie in kou en zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert en lokt bijen ver van hier om 't zoet van honing te vergaren nog eer de winter komt en alles weer in stilte toedekt, grijs en grauw. Kijk nu nog even naar het…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…