Alle inzendingen over Aarde die rozen baar

graf en in de tuin Hun liefde viel in aarde die rozen baart die voor liefde staan; die bloeit tegen de druk van 'n millennia oud juk…

Valentijnsdag was gisteren de rozen schreeuwend duur Als Valentijn moet je rijk zijn terwijl liefde niets hoeft te kosten? Behalve wederzijdse liefde!…

doornen baren en het loof bruiner kleurt dan ooit...…

Geen schelle kleuren, die de blik verblinden, Geen vreemde vormen, die de ziel verbazen, Uw luchten zijn als bronnen van extasen, Die heeml en aard met bevend licht verbinden. O lief mooi land, vol weliggroene weiden, Waar rosse rundre’ en ranke popels dromen, Waar blonde schapen graze’ op malve heiden!…

De twintigers van Nu hebben alle Keus van de wereld Ze kunnen doen en Laten wat ze willen Met maar een enkel Doel - het hoogste Bereiken dat bestaat Eruit halen wat Er in zit - Toch is meer niet Altijd beter, Hoger niet altijd Verhevener, althans Niet om er gelukkig Van te worden - Doe eens anders, Doe eens nieuw,…

de tijd zou rozen baren. 14-9-1896…

er is grond genoeg om op aarde rozen te doen bloeien…

Doch zo de liefste niet met mij genoot Van wuivend gras - der aarde groene haren - Van manezilver, goud van korenaren, Van wolkengrijs, van morgen- en avondrood, Van sneeuwfluweel en schuim van blanke baren, Zo bleef voor mij der wereld schoonheid dood…

In diverse bar’ s en café’ s loopt men niet meer naar de plee ’s maar laat men domweg lopen, wat men aan de bar toch blijft verkopen. De meesten zitten er niet mee scheelt een loopje naar de wc behalve voor de grote hopen daarvoor moet men toch blijven lopen.…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

o, de verscheurende pijn in die overvolle rubberboot haar land ziet zij nooit meer nu kent ze barensnood mannen schreeuwen wild een oude beschaving nadert de zee houdt haar vast weet wat baren zijn ze wordt aan land gedragen daar wordt haar zoon geboren artsen zonder grenzen redders in de nood…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

Je gaf me rozen, voor een goed bericht, ik zag aan je glunderende gezicht dat het boeket je meer deed dan een ander beseffen zou.…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

Aan de bar waar stemmen klonken in de verte naar het scheen, wat het rotgevoel versterkte dat ik helemaal alleen een omhulsel op een kruk, een niemand leek te zijn, een levend ornament zonder emoties, zonder pijn was daar plots die enkele gedachte die mij terugbracht naar voorheen.…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

steunen is hun klaagzang Zij mag niet hellen - zacht en recht schuift zij door de smalle gang Veilig huis voorzichtig uitgedragen Van ver klinkt krassen van een kraai Achter het raam in spiegelluchten - waar zij zwaaiend hoort te staan - ziet de vader nu zijn zonen zuchten Ooit gebaard, gezoogd door haar, hoeden zij hun moeders baar…

jij die nog zo kort maar bent weet jij van leven weet het van jou? jij kwam een lange weg won een hele wedloop onbewust jij weet net als ik alles draait om dit moment van één naar twee jij en ik wij voelen ook zonder levenslint dat een band ons samenbindt jij en ik hier door een poort in barensnood hartje…

Het doet zo'n pijn, telkens als ik op het punt sta, me bevecht om een nieuw gedicht te baren. Uiteindelijk na het geschrevene, kom ik tot bedaren: ik weet, er is nu een nieuw bewustzijn via mijn etherisch lichaam op aarde gekomen. Ik weet: dit is het werk waarvan ik wist te zullen vervullen tot het einde van mijn dromen.…

Uit kleur geboren, geen bloem maar verlangen - een adem in roze, een hart in zon. Zij groeit niet in aarde, maar in kijken. Een verwonderpunt in het veld van het denken.…

Twaalf gedroogde rozen Voor elke maand in het jaar Voor alle verschillende kleuren Voor die weinige woorden Nu leg ik ze hier Als eeuwige stille getuigen Laat ze verbranden en vervliegen Laat ze naar jou gaan Om weer plezier te hebben Hier op aard Maar nooit om te vergeten Die twaalf rode rozen…

De gouden Aarde is vol en vast en klaar, De Hemel welft zich donker en zacht blauw, Het Heelal is die donkerzachte dauw, Alleen de Zon en de Aarde zijn zichtbaar. Van die twee samen, van dat jonge paar, Is de Zon de algoudene flambouw, En de Aarde de liggende landouw. In goud en groen beide volkomen baar.…

. ------------------------------------------------------------ Uit: 'Het ging over rozen', 2002.…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

hoe glimlacht het tedere roze zich hunkerend open een welgevallige sierlijkheid met een hart vol spikkeltjes rode passie zo aards en hemels tegelijk dat ik blozend in haar zoete adem verwaai…

De hemel raakt de aarde, gelukkig wie Hem vindt.…

lichaam baren moet, hoe die dan zal heten, daar ben ik nog niet uit.…

kwansuis loodbewerkers Immer talend naar blinkend goud baren ze voortdurend wolken…

Ik heb besloten Om maar te accepteren Dat mensen dood gaan Ik heb besloten Om zelfs te accepteren Dat dieren dood gaan Maar ik verdom het Om ooit te accepteren Dat de aarde sterft Moeder Aarde zal Steeds opnieuw leven baren Mens, dier, boom en plant Want er is een wet Van behoud van energie Van oneindigheid Die ons…

Verneem nu, hoe dat kwam: Daar, op een roze plee, door pijn welhaast verblind, kreeg Wil een sterke wee en vlak erna een kind. Door dit geschenk gedreven gaf Wil een blijde gil. Een joch! Ze zag het leven door een roze bril.…