Alle inzendingen over Aasgier

De lucht lijkt vol aasgieren, niet vrij maar willig...…

Aasgieren in de lucht en op vlakten uit- gestrekt ligt hun prooi verspreid dat de overlevingstocht niet heeft gehaald. Ik zie hoe een aasgier op de rug van een verscheurde bizon landt. In een wereld van overleven dan is de wet van de sterkste een gegeven.…

er was geen buiten meer het land gekocht verpacht geclaimd tot eigendom gejat door wie de meeste macht en centen had het prikkeldraad de stoep en straat snelweg en rivieren je moet betalen aan de staat of aan tal van die inhalige aasgieren waar is het land gebleven wat hebben wij de kinderen te geven geen buiten meer want ieder…

De taken van de aasgier zijn beperkt Al heeft hij wel het schoolvoorbeeld gegeven De restjes ruimen is zijn schone streven Door nieuwe dieren wordt net zo gewerkt Geen twittertweet is daarboven verheven: De tekenen van nieuw en machtig leven…

in de verte lonken de aasgieren met nekken hongerig steeds langer -hun botontkalkend gekrijs maakt me als maar brozer – langzaam sterf ik weg uit mijn bewustzijn en laat me begraven onder scherpe snavels die ongezien snel ter plekke zijn…

(een aasgier vloog om de mast heen, piepend en blééf er omheen vliegen...) ik bleef wanhopig in- en uit- ademen zodat ik niet dood leek en dat beest zich op me zou storten en pikkend op me te- keer zou gaan. maar probeer dat maar 's wanneer je slaapt.-…

Een zonderlinge zwaluw zweeft verloren en oeverloos van achteren naar voren maar zelden zinkt hij neer op zilte vloed en raakt na zeven weken ondervoed Tot leedwezen van zwaluwen die zweven toogt zijn ziel al tussen dood en leven tot een aasgier als bij toverslag hem in z'n vlucht neemt, op zijn laatste dag.…

een schrille klank in de fabriek verliest de wereld vreemde vogels kinderstemmen - na schooltijd bij de poort worden één kreet heerlijke vlaamse in die kroeg aan de singel zo intens plat - van pyreneeën naar weerribben en wieden aasgieren en zwaluwen de buurman op vier volgt in outfit en geest de buurman op zes…

Als bij een wankel spookschip op de Grote Oceaan klimmen gedrochten aan boord voor het nog verder uithollen van mijn bestaan Of ik nou naar het vooronder of naar het kraaienest glip, ze worden nergens door gestoord, als aasgieren pikken ze toe, tot mijn laatste stukje verzet Ze sollen met me, al ben ik hondsmoe, hun kwaadaardig sadisme…

Aasgieren markeren de plek, in het zwerk van nergens, dolend met opengesperde bek. Huis met een demonisch lot, gesloten deuren, gesloten luiken, van binnen en buiten op slot. Vesting van verbeten smart, zonder licht of leven prijs te geven. Zelfs de leegte verdwijnt in het zwart, zwelt aan tot ontilbaar gemoed.…

Klievend vlijmscherp mes verwondt tot op het bot Aasgieren zo vernederend; het lot? Priemende gluiperige blikken loensend en verloochenend Kleverige vaalgrijze massa verbrijzelend ook bekogelend. Brutaal schoppende laarzen; we krijgen je klein Alom heersend afgunstig chagrijn en venijn.…

Klievend vlijmscherp mes verwondt tot op het bot Aasgieren zo vernederend; het lot? Priemende gluiperige blikken loensend en verloochenend Kleverige vaalgrijze massa verbrijzelend ook bekogelend. Brutaal schoppende laarzen; we krijgen je klein Alom heersend afgunstig chagrijn en venijn.…

Als een aasgier boven een dorre woestijn bepaalt het een leven in een nieuw soort ongelukkig zijn. Wat de natuur eens gaf lijkt zo lang geleden. Een vluchtige blos in bloesem lijkt inmiddels overleden. Wat overbleef is een optreden tussen nieuwe lijnen, die zich met het leven verbinden in een vals verschijnen.…

niet dat ik zoveel luidop in woorden zei of zo mannelijk aandacht trok neen, ze zag me zoog me naar haar toe als aasgier met grijpende klauwen mijn weerstand was snel gebroken alsof die er ooit was toen haar aanwezigheid als een paraplu mij overdekte en ik bijvoorbaat verzoop in een omgekeerd bassin zweetdruppels vertaalden…

Hier in dit keizerrijk waar de keizer leidt komt het tot onderlinge strijd verscheuren volkeren elkaar het recht heeft niet gezegevierd het bandeloos bestaan kent grenzen noch gebod de orde van de dag het vuur smeult na de oorlog woedt steeds voort het is klinkklare moord de roffel van de dodentrom een aasgier strijkt al neer de inzet…

goed zo nu alles wit houden alles bevroren en dan danst de dood een langzame dans die van een ijsbeer op de vlakte verloren tijd valt als in een dierentuin van de schans in een tijdverdrijf dat leven op wil sieren er is niets meer te doen met de nood zo hoog ik voel me als een aasgier nee een condor leef van lijken ben zelf bijna uitgestorven…

Je hebt dan ook absoluut recht van spreken, want die verduvelde aasgieren hebben jouw boerderij totaal afgepakt, gestolen, met de grond gelijk gemaakt ter meerdere glorie voor hun valse salarissen. En lachgas produceren ze niet!...…

zo’n garageverkoop de spullen die me bezig hebben gehouden smelten langzamerhand in de lentezon het is toch lachen al de regels en clausules en dit bittere geschil achter de lachende maskers glanzen de scherpe snavels nu pakt de sterkste aasgier de botten zie wat ik had zie wie ik was hebben of zijn?…

douairière van een Jonkheer “Van Pentheghem tot Wezelkant” of onzin in dergelijke trant ze had een rijk leven gehad tot aan zijn verscheiden de kinderen hadden weten hun tijd te beiden als aasgieren hadden ze zich op haar gestort en haar het landhuis uit geschopt er had niks aan geschort dus nu moest ze wel want het ziekenfonds trok aan de bel…

De woorden bekruipen mij als bloedzuigers en aasgieren, er is zelfs een woord, die van lotje getikt bij de vijand aanklopt en een monsterdeal claimt. De engelen aanvaarden dat niet en God schudt zijn wijze en getergde hoofd, waardoor de bloeddorstige jagers uiteen gejaagd zelf als prooidieren worden opgejaagd.…

Een jaar precies Is het vandaag Dat we jou, het Sterretje in ons Gezin, moesten laten Gaan - zestien jaar Jong nog maar, Ten prooi gevallen Aan harteloze Pesters die zich Daag'lijks als hyena's Om je heen bewogen Cirkelende aasgieren Met jouw dood in hun Ogen - 4 september hebben We op Callantsoog je Verjaardag gevierd…

het is hoogzomer een duif verdwijnt in de boom ik rij achteruit vijf arme hommels draaien rondjes in het bed van hostabloemen vakantietijd - de hondekop voor het raam staat op de uitkijk de aasgier kijkt schuin over zijn rechter schouder ik ben nog niet dood op het zebrapad werpt een allochtoonse zich voor de bushalte bomen…

Okerpoederen camera’s cirkelen scherp en koelbloedig, toekomstvoorspellende aasgieren hebben nu de tijd gesmoorde klik; secondewijzer trilt uit het oog verloren. Ze duikelen cru, in allerijl taboedoorbrekend. Wie weet zijn ze te laat? Willen droge feiten over dit leven: stelt in feite weinig voor, maar wel genoeg.…

De zwarte aasgieren van het koudere Noorden; krassen mysterieus over de vlakten voorbij de stadse boorden. Nimmer komen zij een voorspoedige boodschap verkondigen; hun aanwezig- heid kenmerkt een galgenveld opgericht voor hen die in de wereld zondigen. Raven kondigen de doodse stilte van eeuwige zwarte nachten aan.…

vel van het bot en je ziel op slot alles staat op zijn kop Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen nemen hun medemensen te grazen veranderen zwart in wit en wit in zwart Beunhazen met een ziel zwart als roet met een witte toet azen azen hoeven zo niets aan de penningmeester af te dragen Beunhazen azen azen azende aasgieren…

Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen voor mij in het licht Maar het zout dat in mijn ogen stroomt beneemt nog meer het zicht. Zonder kompas ga ik blind af op vizioenen Word dan weer op de vlucht gejaagd door hordes schorpioenen.…

Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen voor mij in het licht Maar het zout dat in mijn ogen stroomt beneemt nog meer het zicht. Zonder kompas ga ik blind af op vizioenen Wordt dan weer op de vlucht gejaagd door hordes schorpioenen.…

hoe stompzinnig voor een jongen dat ik toen al zo mistig stoffig was en niet naar jou of liefde verlangde wat anderen wel deden met een onstuimigheid redelozer dan mijn heimwee naar toen wij nog gewoon eenvoudige kinderen waren en niet van bier of wijn en stofnesten hielden in de lichte wolkenwereld leefden zonder grijze wolven, kale aasgieren…

De ontruiming is inmiddels begonnen en de aasgieren hijgen in mijn speknek. Azend op meer grond en een verruiming van hun territorium. Ze gaan hun gang maar. Het ploeterwerk is de schrale oogst niet waard. Bij Albert Heijn shoppen is stukken goedkoper.…

Ik leerde mezelf gedichten lezen en beminnen, ik dacht werkelijk dat dat het hoogste goed was, na een heel leven weet ik wel beter en zie ik in hoe ik mijzelf voor de gek heb gehouden met Boutens, Holst, Kloos en Van Eeden, die stuk voor stuk een manisch leven leden en hun depressies aan de aasgieren overlieten.…