Alle inzendingen over Achtergelaten

Ik heb je net uit de goot gehaald je lijf zag dof van het straatzwart ’t Scheen mij of je was verdwaald Gelukkig ontdekte jou, mijn hart Ik heb je juist uit de goot getild net passeerde een bejaarde snol Ze zei, mogelijk had ik je gewild maar ach je bent niet waardevol Ik heb je juist uit de goot gered Je huilde en je lichaam zag vies…

ik weet zeker dat er eens iets was vergeten, maar zo aanwezig ik proef nog steeds de stilte, het zilte gestrand, op drijfzand ik heb de duinen achter mij gelaten loop zinderend brandend zand de golven verdrinkend, verdringend het spoelt aan mijn voeten…

Als je me vraagt Wat ik de wereld Heb achtergelaten Kan ik niet zo Een-twee-drie Iets groots bedenken: Als ik alles wat ik In mijn leven gedaan heb Over mijn schouder Terugkijkend overzie, Zie ik wel veel kleine Vonkjes, oplichtende sterretjes Die alle kleine goede dingen Die ik aan mijn medemens gedaan heb Liefdevol doen…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

een hond weggestuurd geslagen of geschopt achtergelaten of gevlucht of zomaar ergens gedropt een vreemdeling heeft achtergelaten is z’n land ontvlucht op zoek naar een schone vogelvrij verklaarde lucht beiden krijgen soms asiel maar toch toch ... blijven ze voor altijd de schlemiel…

achtergelaten schaamte wordt stil weggespoeld tranen wankelen…

glinsterend spoortje achtergelaten dood blad geen snelheid nodig…

vreemde gezichten achtergelaten in de straten van mijn stad zielen vergeten op de uitgesleten wegen van mijn hart wie ik lief had zo lief zijn achtergelaten op het pad van mijn leven bewaken mijn geluk mijn verdriet mijn tranen om even soms kust kust hij mij waait voorbij als een herinnering aan mijn vergeten zielen en rust…

Karin… Degene die mij waar kon maken, Degene die mij volmaakt zou maken, Degene waar ik verliefd op ben gaan raken, Degene wiens naam ik nu wel kan schreeuwen over de daken, Waarom konden we er niets geweldigs van maken, Waarom heb je mij alleen in mijn droomwereld achtergelaten? Ik zou je m’n hart hebben nagelaten……

Zondags, uit de kerk zag ze hem nog lopen niet wetend dat hij de dag ervoor een touw was wezen kopen Samen hadden ze vijf kinderen nu woonde hij bij een hospita Verbaal kon hij zich moeilijk uiten maar, moet gedacht hebben: Ik Ga... In een fietsenhok beneden heeft hij zijn bril nog netjes neergelegd Zijn schoenen waren gepoetst...…

Onder ' t viaduct Van snelweg A7 Is ' t weekends Goed toeven Voor hete stelletjes Die 's nachts wat Privacy behoeven En nadat de daad Succesvol met bescherming Is verricht heeft Inspectie van de carpool Mij het volgende geleerd: Op maandagmorgen sta ik Op kostbaar zaad geparkeerd…

ergens onderweg heb ik je achtergelaten ben een andere weg ingeslagen omdat ik net iets meer om me zelf gaf dan jij dacht…

De terugloop in het vervoer per trein heeft ook hier zijn sporen achtergelaten. Dichtgespijkerd staat het dorpse station krachteloos op passagiers te wachten, maar geen mens betreedt nog het perron; het vertreksein klinkt slechts in gedachten. Ooit werden hier horizonten verbreed, de trein bracht grote steden dichterbij.…

Wat je me achtergelaten hebt Is zonder dat je het merkte Je lichtvoetigheid die In al haar schoonheid Hier voor me ligt - Het zachte dat voor mij Aanraakbaar is en mijn Harde gedachten bijstelt, Mijn wrede gevoelens in toom houdt En waar mogelijk verzacht, Mijn nog niet gedane daden Binnen de perken houdt, zodat Ook voor…

elkaar als we Op het strand heel even Bij elkaar zijn - Tot een gesprek komt Het niet echt, besloten Wordt om de vriendschap Die immers voor altijd is Door middel van een selfie Voor de eeuwigheid vast te leggen - De geestelijke bagage Waarin wij onszelf herkennen En door anderen herkend worden Wordt op dit strand Onbeheerd achtergelaten…

Ik wil verdwalen In de jaarringen Die de eeuwen In jouw stam Hebben achtergelaten, Me verliezen in In onze liefde Die eeuwig duren zal…

Achtergelaten met verlaten woorden. Zeggen wat ik niet kan zien. Weten dat de avond niets vraagt. En beseffen dat jouw droom mij niets vergeven zal.…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

Achtergelaten in mijn gedachtes leven, denken, verloren in het waarom.…

Achtergelaten in de schaduw van een hopeloze liefde ben ik niet meer eenzaam omdat jij schaduwen nooit zult beminnen zolang ik droom dat jij nog bestaat.…

geen dag ben ik onaangebroken begonnen de sluier van de nacht achtergelaten, opgelicht waanzinnig opnieuw knipperend naar de zon ik mag weer een dag…

de zoveelste statie bleek een muur te zijn alwaar een vermoeide Jezus zijn handafdruk had achtergelaten dat zou men aan het Roelof Hartplein nu ook eens moeten doen Jan & ik geloof…

Achtergelaten in een onherbergzaam oord wachten, vol verlangen, totdat iemand mij hoort. Tot ik gevonden ben knagend weten diep van binnen dat alleen ik de coördinaten ken…

Het gedeelte van mijn geest dat deint in de wind Voelt zich prima Het gedeelte dat uit de wind zit In de luwte van mijn hersengolven Voelt zich achtergelaten Weinig te doen maar wil zoveel Tijd om mijn hoofd te draaien…

(fontanellen sluiten nooit helemaal) achtergelaten door de gift van leven tril je na jouw stem drijft zacht tussen mijn vingers, hinderloos verklaart ze daar de liefde aan mijn hart…

Een boodschappenbriefje achtergelaten, verloren je vouwt het uit, strijkt glad leest hardop woorden vervuld Aan de hand van het lijstje loop je de supermarkt rond geboeid in het handschrift van een onbekende vrouw…

De inzet tot een nieuwe aftocht kort als een gangpad lijkt lang als een levenslijn stroomt kinderkopjes onder de rolstoel onderweg achtergelaten draaipasjes rond de verkoolde as op spuugworp afstand.…

volmaakt volledig als de sneeuwbal op het donkerrode autodak in de middagzon door de kinderen uren eerder achtergelaten onderweg naar school beweegt het zich op zijn eigen smelten voort -------------------------------- uit: 'Kleur de schaduwen', 2004.…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

Op een dag zal achtergelaten speelgoed het gazon iets eenzaams verlenen, de zon zal het rood van de driewieler verbleken en de echo´s van kinderlachen zullen àl vager door het theehuis klinken. Op een dag zal ik schrijven: ´Er was eens´.…