Alle inzendingen over Amulet

Waar leef jij? Verpieter je in een dal tussen bergen van afweer of verkleum je boven op een berg omdat daar verder niemand is en de terugkeer onmogelijk lijkt? Zoek je op de schroothopen en de vuilnisbelten naar een teken van leven? Dool je met een duikboot van oceaan naar oceaan? Lig je eenzaam en vergeten in de eindeloze stilte van…

Elkeen draagt nu een amulet.…

Nu nog levend lava haar bloed zal zij beslist ooit, ergens -god weet waartoe- tot mijn argeloos hart weerkeren verdicht wellicht tot roodgeronnen steen van bliksemend basalt of bloedrobijn - een angstaanjagend amulet om demonen te bezweren.…

Ze deelt papavers met de sterren van haar natuur, ze draagt een gewichtloze last van weelde in een aanspreekbare figuur, die ze met me steelt en weer vrijliet in persoonlijkheid, er is geen keerzijde aan dit bijzondere amulet.…

Bush zocht heel lang naar Saddam’s arsenaal; Tot hij een klein pistool in handen kreeg Was heel zijn wapenmagazijn nog leeg Zijn amulet behandelt hij sacraal Hij heeft, zo hoor ik zelfs van de devoten, Daar in Irak zijn kruit nog niet verschoten…

kan een hard woord zacht vallen als het in steen gebeiteld staat kan men harde woorden bezweren met wierook totempaal of amulet hoe vallen woorden als men door een onbekend landschap reist kun je de zachtheid horen als ze aarzelend sluimeren in het harde woord…

aan de rand van het terras tot groene kegel verknipt waakt hij over de tropentuin zijn ovalen leren blad kruidt vlees dat spettert in eigen nat de haremslaaf van de keizer vlocht zijn takken tot lauwerkrans een amulet tegen bliksem en banvloek nu staat hij naast siergras onder ragfijne pluimen ze wuiven me het huis uit…

Ogen passeren mij met een groet ogen hangen stil in de straten en winkelpaden, ogen vliegen rondjes om de aarde ogen lopen wacht om belangrijke lijven parate ogen die beschermen, bereid anderen te beperken Ik verdedig mij en weer ze af met de hand op mijn hart oog om oog, pas op ik kijk terug ook als ik niet kijk…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

Het zicht door half gesloten ogen Vaag maar vol verdraagzaamheid Zacht en vredig ingetogen Onzichtbaar in aanwezigheid Kleuren als een silhouet Op mijn netvlies vormgegeven Geborgen in een amulet Meer in't zicht dan toegegeven Wie het ziet zal minder dromen Puur en echt maar onvolmaakt Zachtjes laat ik tranen stromen De traan…

de kracht van het leven ik vind het toch hoopvol golft het in mij als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt…

doublé druppels glinsteren door haar wriemelende vingers zo onverstoord onhoorbaar woord voor woord verwoord zijn stem laat haar niet los en wat ze delen draagt zij als geheim groter dan zij zijn en nu heeft hij haar de keuze gegeven terug te keren naar een ver geleden leven en de kralen worden weer schakels onderbroken door een hart als amulet…

Als amulet om nekwervels raspend schuurde ik de luwte stram - in een door storm afgetopte kadans, reikhalzend, smachtend. Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne, omgeven door sneeuw en hagelstenen - En u... U verstopt uw stiften achter zonnebrillen, en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…

donderbeitels gaan zich roeren Nog even en de bliksemschichten Zullen het kwade bruusk verjagen De kinderen stellen alweer vragen Lukt het de huislook pais te stichten De huisbezems het vuur te weren Zal donderbaard het dak maskeren Op deze warme donderdag Of zal men huis en boom bewenen Als Donars scherpe donderstenen Doen wat geen amulet…

Van vriendschap, die een wolk van warm vlees zou zijn, resten nu nog steeds de botkruimels in een zeemleren buideltje op mijn borst, een amulet die mij beschermt op de welhaast eindeloze reis. ------------------------------- Uit: Tirade 393 (2002)…

Wijsgeren gehuld in een wijsgierige deken daaronder hun amulet, blijven transcedent , ik heb mij daarop stuk verkeken, wel alle grenzen van mijn ziel verkent. in de zandloper verloopt het zand in de richting van de hand hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien, niet de ons aangemeten tijd.…

Wij hoeven nergens in te geloven behalve in elkaar, ook de zanger is los, hij lacht om zijn amulet en zwaait naar de oude man: .....Kom erbij, hier ben je vrij! De grijsaard ziet alles met pretogen in zijn lange baard vol struikjes mos waarin het winterkoninkje fluit: .....Kom erbij, hier ben je vrij!…

volbracht blauwsel op verborgen plekjes vooral als mensen je graag zien geliefden beschermen je want bloed is dikker dan water hun cultuur kent mogelijkheden Menig keer werd er een als vijandig gezien individu besproken hardop , in een kring werden de bijpassende spreuken gezegd deze woorden met de rituelen zijn sterker dan het amulet…

zachtste schittering in haar blik, mild, onrustig soms, vrolijk en met vrouwelijke kracht, is zij de Koningin van Pasen, en haar handen raken nu verstild - ze voelt de lente, en haar hoop, in het licht van de kaars op tafel, en om haar pols, of om haar hals, of in een briefje in haar broekzak, rust, ik hoop, een teken van liefde, een amulet…

in het stokoude tempelbos wonen vreemde wezens ze dragen baarden van een meter en hun haren los slofjes van kringloopbladeren en aan een biezen band slingert het hardstenen amulet van de albatros de vrouwen zijn er rondborstig en aanbidden aqua hun watergodin die opstijgt uit een mosgroene wolk boven het borrelend zwavelmeer tussen de rotsen…

O -vervolg- O Een bontjongen en bontmeisje staren naar de wonderlijke rij die uit de winkel komt Zij kijkt de twee strak aan -Die van jullie hebben we nog niet, willen jullie ze ruilen voor deze amulet?…

Magistraal dravend in een madrigaal Als geesten uit een voorbije eeuw Met verwachtingsvolle opwinding Anticipeerde ze de wekelijkse ontmoeting Glimlachend de gedachte aan alles koesterend Van wat er tussen hen onuitgesproken bleef Een afkeer van het blèren van het vulgaire verkeer Bewondering voor de gratie van elkaars adel; Als een amulet…

Het gaat goed, we rijden hard weg van waar de bommen vallen Fatima's hand zwaait opzij opzij We zijn met velen sterker dan de regels daar breken we doorheen naar een rijk land, geen klooster we komen wel langzaam leven maar brengen onze eigen regels mee We willen werken, de tijd nemen om te leren en te trouwen om een toekomst te hebben…

waarbij haar stem toch reeds bijna brak Bij vader stond ze schreiend bij ’t graf moeder die lieve schat ze was niet meer Hopend dat mams haar ‘t lelijke vergaf anders deed haar het innerlijk zo’n zeer ‘t Amulet droeg ze altijd rond haar nek als een kleinood, haar kostbaarste bezit Nòg mooier vond zij haar..moedervlek dat deed denken aan…

Wijsgeren gehuld in een wijsgerige deken daaronder hun amulet, blijven transcendent , ongrijpbaar, ik heb mij daarop stuk verkeken, wel de uithoeken van mijn ziel verkent. in die gedachteloper verloopt het zand in de richting die hand van welke hersen- kant hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien, met de ons aangemeten tijd.…

spits blad als een schroef laat de kiem tollen in wind zijn vlees is wit gebroken in bruin als een oud gebit schimmel heeft zijn ringen gewist uit de holle stam groeit een tweede gevoed door wortels van jaren rupsen vreten bladmoes weg vele meters staal houden hem star we drukken onze duimen in de bast ik wuif zijn tak als een amulet…

Je dacht dat ik het niet zag, hoe je gaf zonder terug te vragen, maar ik draag je stille daden nu als een amulet van licht. Laat bloemen verdorren en kaarten verwaaien na deze ene dag, want jouw moeder zijn hield nooit op, ook niet als ik zweeg.…