Alle inzendingen over Ars Poetica

*Ars poetica = dichtkunst…

zelf herlees ik het werk van mijn favoriete doch ook al bijna vergeten dichter Buddingh'regelmatig misschien wel als een vorm van reanimatie van zijn gedichten want waarachtig sommige van zijn werkjes zijn weer springlevend neem het gedicht "ARS POETICA" daarin wordt je tijdens het aardappelschillen aangezet tot het schrijven van een gedicht…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

Een gedicht heeft niet veel woorden nodig en al helemaal geen regels wel lijnen waarin je even kunt verdwijnen en diepe groeven die verder niets hoeven een stomp, een knauw, en stilte in een plooi, een vouw…

De dichter kent geen geheimen waarover hij iets weet te zeggen dat niet een woordspeling is, het tijdverdrijf van zijn regels Hij kiest uit een taal vol tekens de tekens die stilte verbreiden: zijn woord, uit stilte genomen, keert tot de stilte terug. Hij oefent zich in het zwijgen, een tegenstrijdige zanger, en zingt overstelpt door…

Verstrikt In dat web van letters Zoekend naar woorden Naar beelden Die ene zin En jezelf dan tegen komen In de zalvende stilte Van je eigenste Binnen-in.…

de dichter in gepeins verzonken vindt plots het woord waar hij naar zocht in puur geluk zowat verdronken raakt hij aan klare taal verknocht niets kan het lieflijk vers nog stuiten verwonderd kijkend door de ruiten ziet hij het kant en klaar gedicht zomaar gedrukt op haar gezicht…

de miskende poëet woont in eminente afzondering in de frustratosfeer waar aars poetica onweersproken wordt bedreven…

Te overwegen valt wat je weet onderin de wasmand te stoppen, op doktersadvies rotondes te mijden dat is je afvragen is een kraaiende haan ongelukkig anders dan een fluitende merel of met andere woorden zijn kinderen in de stad anders dan tegen de deur liggende kinderen? Stel geen vragen aan de dichters, zij wrijven zeep in uw ogen.…

Jan Rot en Henny Vrienten en Arno Hintjens ___________________________________ VITA BREVIS Ars longa, vita brevis, tijd van kunst Die langer duren zal dan tijd van leven Waar tekstdichters hun stille krachten geven Totdat hun ster daalt, niet meer in de gunst Voor generaties na hen, hier op aard Blijft werk van hen luister-…

ARS LONGA, VITA BREVIS Waar alles hier op aarde Tot vergankelijkheid gedoemd is En elk gebouw door mensenhand Gebouwd ooit verkruim'len zal Is het beeld dat ik in mijn verzen Met eigen hart geschapen heb Bestemd voor de eeuwigheid - het Gaat duurzaam met mij mee de hemel in En geeft mij een vreemd gevoel Van onvergankelijkheid…

rara psi Poetica nascitur,non fit dada rara…

Om jou zinnen over leven mee te kunnen geven, zijn het intrinsieke grenzen aan de betekenis die ik er intertekstueel in leg; tijd en aandacht zijn niet meer dan posters over scheuren in het ethisch behang van fervente dromers, onveranderlijk verlangend naar een brandend activisme. Dan moet het toch over hoop gaan, of zand in geluksmotoren…

Een Haags advocate zei in de salon Geen krullers, graag, da's niet bon ton En ook geen extensies Want 'k heb geen pretenties 'k Wil conditioner sine qua non…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…

zeg alles of het niets is maar zeg wel het onverwachte ergens verborgen in die regels een paar lippen die jouw lippen raken…

Zij is het kind dat niemand mist, van wier bestaan men zelfs niet wist. Zij is het kind dat niemand kent, te onbestemd voor ’t woord ‘absent’, te licht voor letters op een lijst, te ijl voor wat naar iets verwijst. Vervlogen is zij in de mist van deze regels, uitgewist.…

Poëtische bui Zakdoek gepakt Bui voorbij…

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden sterk en baldadig de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken…

Ook ík voel mij in de poëtica Soms een binaire alfabetica Ik trek wat scrabbleletters uit de la LHBT tweemaal QS en A Een pandemonium van minderheden... Zorg liever voor de bijkans uitgestorven Bengaalse tijger...was die uitgezworven, Zijn ijsbeer, witte neushoorn reeds verleden?…

'een teder woord is als een amuse voor de ziel' de dichter Riekus Waskowsky schreef het destijds al in zijn gedicht'AARS POETICA' 'dichten is net als koken' dus is de dichter de 'chef' die met culinaire zinnen de hoofdschotel bereidt met een handvol ingrediënten geeft hij gestalte aan dat wat zijn hart hem ingeeft als bewijs van…

Kunstzinnige profielen die vernielen en vernieuwen wat Poëtica verlangt: Heer Vanitas te bekeren met woorden van ongelofelijkheid.…

Met van alles een beetje raak je Poëtica in haar ziel. Wacht je voor de overdrijving, het rijmregime, het succes van een grapje. Realiseer je dat er Iemand staat te bonken voor een noodgeval..., een appèl dat je ijdelheid verdampt! Laat die modieuze fratsen dus maar.…

Het is lang niet gezegd dat de twee mooiste mensen ter wereld het meest van elkaar houden, het meest of het best. Zoals het even onbewezen is dat de twee lelijkste mensen ter wereld het minst van elkaar houden, het minst of het slechtst. Het donker gehoorzaamt aan andere spelregels dan het licht. Wat onze vingers voelen wordt niet door…

Wanneer ik op mijn leven terugblik zie ik louter onenigheid, een kille, onbegonnen strijd om des keizers baard, die ik besloten heb maar mee te strijden. Van de vrienden die ik heb begraven wier geluk weigerde af te glijden, verbaas ik, gezeten bij hun graven, mij over hun aller angst te sterven -een troost voor mij voor ik bezwijk; dat…

Wat doet een componist? Die maakt, tot grote vreugd van flui- en trompettist tot vio- en cellist van elke noot een deugd.…

Ik bewierook Da Vinci, Donatello, Bernini, Titiaan, en Puccini, Vivaldi, Scarlatti meteen erachteraan, in de deuropening zegt m'n dochter Ellen "Pa, ik hoor dat je pizza's gaat bestellen, voor mij graag 'n Capricciosa met extra parmezaan ..."…

Toch redt Poëtica haar huid. In het geschrevene: na de slaap snel in je pen klimmen! Dus dichters, lezers, Antikezen, ga es na of het gelezene voor jullie inzichtelijk is geweest. Scherp je eigen poëmen!…

Je lacht en huilt en schrijft dat op. Het floept eruit. Heb je geen knop met stop of pauze? Geen vergiet? Schrijf lekker door en lees mij niet. Je vindt je vondsten geniaal. Je lezer moet ze allemaal, allemaal lezen. Zo geschiedt. Doe dat een ander maar mij niet. Je houdt van taal. Grammaticaal? - Nee, muggenzifter, muzikaal, dat moet…

Men vond haar versjes maar zozo, tot Gerrit riep: "Bravissimo!"…