Alle inzendingen over Avondlicht

als de schemer valt ontsluiten rode schimmen de deur naar morgen…

Dwarrelende pluisjes Die het nieuwe leven Verbeelden tegen de Achtergrond van het Ondergaande avondlicht, Zacht, licht, gewichtloos Leven dat overblijft na het Spannende rode van deze Vermoeiende voorjaarsdag Wiesbaden, 5 mei 2013.…

tijdens een windstil ogenblik op het snijvlak van harde feiten -het gangbare niet geldig onder de mantel van luwte vloeiend van aard en roerloos ten hemel de vlaggen gestreken en aan de avond zijn zachtheid teruggegeven ging het moment voorbij toen verschijning op een aangezicht leek…

Een wonderlijk stilleven ademt kunst met zacht tegenlicht, Denkbeeldig door passie gedreven dragen stapelwolken hun bijzonder gewicht Zowel bij dag als bij nacht sprenkelen zij met hemelwater zilver en goud over de golven In al wat liefde schenken kan is weerschijn haar kracht geworden.…

Met de paraplu in de lucht verzamel ik een handvol woorden, letters op papier die de geest in de regen volgen. Straks bewonder ik het sterrenfiligraan maar nu - met een vrome koelte in mijn rug - staar ik naar de overkant: licht om bij te dromen; gezichten in de bomen.…

Zo zittend in het avondlicht, schrijf ik opnieuw een klein gedicht.…

Verzonken daken worden door zon en bomen glansrijk omgeven.…

avondlicht strijkt teder over bloesem als klein geluk dat dartelt in mijn hart voor even het gevoel betasten tot 't wegebt en mijn gemoed verward…

( 't gouden uur ) in snel veranderend avondlicht krijgt het iets lieflijks late zonnestralen betasten de rots met een tederheid die wij nog maar zelden zien...…

De nacht verstrijkt naar morgen terwijl herinneringen voortduren komt de avondrust als geroepen aan de temperatuur van ons geluk zien wij de warmte van het licht met nog meer verbeelding omgeven, de jaren verlichten die voorbij zijn aan de dagen die speciaal met zorg aangekleed waren het merendeel geborgen zij helpen ons te onthouden…

De wijzer stopt en ik doof het avondlicht. Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…

De wijzer stopt en ik doof het avondlicht. Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…

kleuren van de dag verdwijnen langzaam in het mooie avondlicht…

mijn avondlicht brandt boven wolken een glansrijk weerkaatsend leven…

Ranke zwanen hals aan hals wadend in wolken luchtende uiterwaarden welt het water wijd de zwanenzang in stille huid het water de halzen onder het spiegelende oppervlak avondlicht op witte huid wind waait weg in een vederlicht vergezicht de dag is gaan liggen in het laatste avondlicht verstild in magisch geluid.…

Wellustig monstert hij haar vormen in het schaarse avondlicht Voelt het vuur van al zijn zinnen maar herinnert zich ook zijn jicht…

Wellustig monstert hij haar vormen in het schaarse avondlicht Voelt het vuur van al zijn zinnen Maar ook die verdomde jicht…

avondlicht, gesproken of gezwegen of zoiets als geluk een manier van reizen of waar je vliegen kan in winterwarmte naar verwondering…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

's Avonds in mijn rozenhof Blijft het avondlicht gevangen In de duizend roosjes hangen, Rodend roos en rozelof. ----------------------------------- uit: Laatste Verzen (1923)…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

ik vlinder jou jij bevlindert mij samen dansend in de zon vlinder ik jou vanaf het ochtenddauw tot in het stille avondlicht vlinder ik jou en jij bevlindert mij…

Tijdens de passage galmt de herinnering over de golven de frequentie deint uit jouw keel en verbreedt mijn inzicht met lichtpunten aan de horizon die vloeiend verschijnen reikt mij jouw mimiek om te stralen in het avondlicht.…

de warme glans van je gezicht weerkaatste in het avondlicht - hoog van kleur en transparant het oog wil ook wat, zei je. ik ben al bijna bij je. kijk me nu eens lekker dansen in die ronding van je hand --------------------------------- uit: 'Zoekmachines', 2002.…

Op de top van mijn leven Rechte lijnen achter me Ronde welvingen lokken me Ondergaande zon Zacht avondlicht Zilver zee Glanzend meer Stille avond Met jou…

Door de voetstappen zijn de laatste gedachten tot de horizon gesigneerd zonder een woord wat het avondlicht beschijnt.…

In het avondlicht verzamelen zij zich ze hopen op unieke woorden voor een gedicht dat ergens al in de schemer ligt. puur ongeschminkt over leven dood bedrog en liefde tot alles op zijn plaats valt en hij- zij voelt zich een dichter…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

Als het zoete avondlicht valt en overgaat in de harde avondschaduw dan valt bij mij een traan uit iedere brandende ooghoek omdat geen lachende zon mij meer verwarmen kan. Wie weet hoe lang ik dan moet wachten voordat ik weer lachen kan.…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…