Alle inzendingen over Beloofde paradijs

Waan ik mij in de groeve van mijmeringen, uiteindelijk op glad ijs en in een labyrint van goede bedoelingen – die hieraan voorafgingen om alle moed te plaveien, verstild het zwijgen in een wereld van gezapigheid, ben ik het doel en beloofde paradijs alweer voorbijgeschoten. Illustratie: Marion Ferno…

paradijs Niet langer gebukt onder angst en beven Alleen als de woorden worden begrepen, ben je wijs Leer liefhebben, want het leven duurt maar even Wat het einde ook brengt, maak de weg ernaar toe een waardige reis…

van het paradijs spreekt vele talen en weet nog steeds de toekomst in te halen…

ik heb jou een enkele reis paradijs gegeven omdat ik weet dat jij mij daar vergeet ben alleen hier gebleven op weg naar de hemel die ik mezelf heb beloofd in het bestaan krijg je nooit iets voor niets ik moet gaan zonder omzien de rest laten staan…

Onderbewustzijn prikkelt gedachten hersenfunctie verstoord onzinnige bedenksels pijnigen mijn verwarde hoofd Ik had het mezelf toch beloofd Maar realiteit en dromen botsen eens te meer probleem oplossend denken hoe kom je aan zo'n antwoord Ik had het mezelf toch beloofd Gevoel en verstand het is nooit eens gelijkstand dus blijf…

Lief, mijn lief wil ik de daggesloten jaren verdrijven tot ver achter de wind of tot daar waar het hart zeker is van het aardse licht het onbekende, temidden van het ruisen en elk gesprek dat werd beweend; het groeien van de leegte onder het goed-rode zand. Vandaag wordt je gezicht in een gedicht opgenomen, gelijk de gedachte aan…

Zondag zal ik zoals beloofd de maan aanschouwen je dag, eindigheid omarmen, vertrouwend berusten.…

Je pakte de appel die de slang jou bood beloofde je vrijheid buiten het Paradijs Eva werd jij vogelvrij net als je dochters ze dragen jouw kostuum zoals ze zich kleden niet schromend naakt te zijn ze wanen zich een symbool van ’t vrije zijn met in hun hand restanten appel verwekken het dier in mij verwachten afstand…

Als jonge man pakte je je spullen En kwam naar Nederland Het beloofde land Je vertelde je familie in Turkije er is niets aan de hand Handen zweet en blaren De haren werden grijzer met de jaren Niets is het wat het voor een Gastarbeider lijkt Hij kwam met hoge verwachtingen Dit was niet het paradijs Ooit ga ik een ticket boeken En ga naar…

je straalde zachte muziek in vloeibaar bewegen beloofde al hemel zonder dat jij je ziel had gegeven streelde mij lieflijk met je wat donkere stem vol zinnen die ik nog uit het ooit paradijselijke ken ogen namen mij mee weerloos verliefd liepen wij langzaam naar zee waar we in zand onze eerste liefde hebben beschreven…

liet je onze ringen koud worden: het maakte mij alleen maar sterker Als ik weer een boosheid van je te boven was gekomen hielp ik je doodleuk een verleden te herbeleven Is je woede nu op mij gericht: alle beloftes zijn weggewaaid in een mistige wind Ik stond er bij en heb het geloofd ik keek er naar maar heb het mezelf te vroeg beloofd…

Beloofd?…

Dan volg je mij later of ik volg jou, wie zal het zeggen; maar eens beloofd, mijn schat, blijft beloofd.…

Ik heb haar lief, die grazige eenzaamheid, Waar ik de zachte hartslag van de tijd Nog kalmer dan het eigen bloed voel kloppen, En, schaduw werpend langs de heuveltoppen, Gods zegen in een wolk mij tegenglijdt. Maar soms, wanneer ik bij mijn kudde wacht Op hem, die straks mij aflost, op de nacht, Komt eensklaps een geschal de stilte storen.…

Je hebt mij beloofd Ik heb jou geloofd Je beloofde me  een regenboog de zon in de winter  Je beloofde me gouden bergen maar stuurde een kaart Je beloofde me een leven vol liefde de hemel op aard Je beloofde me  je hart, je glimlach  maar ik trok een grimas Je hebt mij beloofd En ik jou geloofd Je beloofde me 't…

De Verenigde Staten land van sofisten land van 'vrijheid en vooruitgang' land van ultieme ironie Waar de wapenlobby het land in een houdgreep houdt en waar hun groots bejubelde vrijheid steeds meer onschuldige levens vraagt Ontwikkelingsland van de vrijheid Met een falend rechtssysteem waarin met handjeklap wordt onderhandeld wat je straf…

gewichtloos tussen waken en slapen wist jouw lach nog net even de hemel te raken krulden je lippen in paradijselijke bogen die sensueel iets fijntjes beloofden oogwimpers trilden op de slag van je hart konen kleurden jouw jeugdige teint lichtroze zacht ik kende de vele dimensies die wij moesten gaan maar jij had dat…

Hij boekte een trip voor oktober naar het beloofde land, de waterbellen. De gasten dwalen door het dorp. Hun bloed kriebelt, ze werpen een kei naar een vadsige duif in de rozentuin. Was dit het wat ons met het beest verbond? Een mikpunt zoeken om de verveling te verjagen naar de zolder waar boerse maagden vallen voor hun schildknaap.…

Toch zal er ooit vrede komen dat heeft God ons zelf beloofd wanneer dat zal zijn weet niemand want hoeveel mensen worden er eerst nog door zinloos moorden van hun leven beroofd?…

ik zou op sokken kunnen glijden om binnen te komen of buiten voetstappen horen uit het landschap van kinderen hen luidkeels het licht noemen doorheen muren van de ochtend, naast het park en de lindebomen ik zou mijn buik op houten planken kunnen leggen en het zachtjes laten waaien in de eik en in mijn armen wanneer het snel donker…

Wanneer ik 's middags op 't kantoor Mijn dagtaak heb volbracht, Dan weet ik, als ik huiswaarts keer, Welk schouwspel mij daar wacht: Mijn vrouwtje vliegt mij te gemoet, De kind'ren jub'len aan mijn voet. Dan zetten wij ons aan de dis Met schotels volgelaân, En wachtten rustig tot de meid De soep heeft opgedaan, En bidden…

Wat wil het reuk'loos vloekgespan Dat U ontkent, o Heer? O, komt de nood eens aan de man... Zij buigen voor u neer. Uw macht en Goedertierenheid - Driest schenden zij haar aan, En 't sterkste voor Uw goedheid pleit, Dat Gij hen liet bestaan. Hoe groot is Uw genade niet, Dat gij dat galgenrot Uw hoge Naam beschimpen liet, In…

O Piëteit! Van vroeger tijd, Hoever zijt gij te zoeken! Der vaad'ren deugd ging naar de maan, Der vaad'ren dichtkunst van de baan Voor vreemde zwadder-boeken! Ach! Helmers dood! En Poot niet groot! Is 't niet om bij te huilen? Dit jong geslacht zou, als het kon, De blanken, marm'ren pantalon Van Tollens zelf…

Ik heb mijn kleedren uitgetogen Bij 't dwarlen van de lampeschijn ; Nu balsemt duisternis mij de ogen, Ik voel dat wij gescheiden zijn, Ik en de dag, dat kind, die jongen, Die vogel met gebroken wiek, Dat hijgend hert der watersprongen, Die speelman en zijn fluitmuziek. Hoe heeft hij mij gelokt, belogen, Hoe achter wolken week zijn grens…

Dit is Uw aard, o uren van 't verleden, Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan, Om uit Uw rijk van schemering te treden In zonglans of het glinstren van de maan. Een glimlach is genoeg, een diep verzuchten, En ijlings snelt gij, uit de slaap gewekt, Elk met een korfje aan, vol geurge vruchten, Door vochtig mos of een bruin blad bedekt…

Ach, gaarden, akkerland en weiden, Gij, voor een milder kus bereiden, Hoe lekt de felle augustusgloed De vochten van Uw wekkend bloed, En geeft de hemel U te lijden ! Dit is de tijd voor 't vorstlijk koren; Wat toevertrouwd werd aan de voren, De wolk van uitgeworpen zaad, De zomer heeft tot nieuwe…

Maar werden dan voorheen mijn jaren Alleen geteld Naar saamgebonden korenaren, De schoven op het veld, Naar blozend ooft, Dat door een mild seizoen verguld, En daaglijks overvloediger beloofd, De korven had gevuld?…

Ik was nog blond en jong van jaren Toen ik een sterke, rechte tak Zag wuiven met zijn vlag van blaren, En tot hem opklom en hem brak. Ik boog mij zingend tot hem over, Dien kloeke telg van de oude es, En ras verloor hij schors en lover Onder het knarsen van mijn mes. Dan heb ik half in droom gesproken: "Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…

Als ik beklim de zilvren treden, Langzaam, en de aarde diep beneden, Een klein insect in avondglans, De vonk doet spranklen van zijn dans, Laat mij dan in mijn armen dragen De zacht gepelsde, die behagen Zelfs in de schim zijns meesters vindt, Warm aan zijn borst zich vleit, en spint; En dat de hond, wild als een jongen, Over de heemlen…

Hij hield de handen voor 't gezicht, Hij dacht door tranen te verstaan, En in dit duister, diep en dicht, Zag hij de bonte wereld aan; Hoe blonk het goud, hoe rees de stad Gehorend opwaarts voor het blauw; Wie ooit gezocht had en bezat, Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…