Netgedichten

netgedicht (nr. 27.042):

het was beloofd

Lief, mijn lief
wil ik de daggesloten jaren verdrijven
tot ver achter de wind of tot daar waar het hart
zeker is van het aardse licht

het onbekende, temidden van het ruisen
en elk gesprek
dat werd beweend;

het groeien van de leegte
onder het goed-rode zand.

Vandaag wordt je gezicht
in een gedicht opgenomen, gelijk
de gedachte aan beminnen

ik richt me tot jou, mijn lief
en tot je oude slaap

leg mij neer in die duisternis.