Alle inzendingen over Cri d’un coeur

hoe lief een nachtegaal passie leegschudt in huiverend glas woorden kweekt als rijpende vruchten tegen een bezinnende boezem net voor de val in licht en donker met een buitelend hart schaduwen temt langs de kamerwand de bodem vult met geoogste sterren : haar dromen in een komende dans…

hoe smal haar taille import uit versailles licht is gauw te licht ze doet d'r ogen dicht haar standje is dan braille en al doende met mon seigneur was haar cri-de-coeur 'mijn vrij in de rij zit rechts ter linkerzij van de autodeur'…

du coeur…

langs gebarsten lippen fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt…

Poëmen op Gedichten.nl van cri de coeur tot intellectueel begonnen in de kern als woordenspel zijn au fond hoogst individueel creaties die de maker graag wil delen met een digitale lezersschare verzinsels en verbale luchtkastelen maar ook reële vondsten, als het ware Hij wil geen ster als stem, maar interactie blijk van waardering…

de zwarte tanden ratelden, de bus slikte de boodschap als gedane zaken bestempeld en bestemd, het zou haar smaken de brief was klaar, bezegeld met een kus de woorden had ik uitgeperst als pus ik wist niet dat het kant noch wal zou raken want niemand hielp over mijzelf te waken ik liep maar rond, gevangen in een lus van binnen huisden vuurspuwende…

nog erger dan het sterven is bij leven verlatenheid erven en chaos je zuigt in een kolk waar de ziel likt aan een scherpe dolk *dans le paradis du coeur* het touw naar de hemel lijkt gebroken de opperherder is, onaangekondigd, ondergedoken ik hoef niemand te vertellen hoe mensen mensen pellen *dans le paradis du coeur…

vierstemmig na het één voor één de lijnen zingen dat alles à capella de dirigent noemt men hier 'Chef de coeur'…

zal je mij vinden en me naar het huis der gedichten dragen waar ik de zee kan opsnuiven of waar de bladeren van ieder seizoen duizelen bij het ontwaken van de dag de stilte zal daar volmaakt zijn zodat ik nooit hoef te sterven met sneeuw op wind en als je me vindt wil je me dan nog zien als een bloem verborgen en met rood doorweven…

Mon coeur, brille dans mon corps. Tes yeux, je ne sais pas où ils vont. Ce sont eux, qui me touchent.…

J'entends ton coeur.…

hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn ze strontvervelend Hun dichters blijven onbegrepen En mogen elkaar dan prijzen geven Zo stelt de po- ë- zie toch me- nig- een te- vre- den Be- hal- ve de cri…

Ik weet niet of ik schrijven moet: mijn licht, mijn hel en schreiend bloed, of: tu es mon coeur du matin, Fleur de Blasin. De eerste, groene lentewind. Onopgeloste dissonant, onstoffelijk.…

Nederland achter ons 'het gaat góed' verlaten de zon tegemoet, de palmen de ruimte, de beekjes en zoveel tinten groen wie blijft krijgt gelijk: nooit komt zij weerom mijn landje, gevangen in Kamer en straat, verlaten voor beter en/en niet, of/óf een kwestie van keuze dan geldt wereldwijd verre van Nederlands: loin des yeux, loin du coeur…

Keer me, draag me binnenstebuiten slik, zoals ik ze allemaal heb geslikt en breng de wijn mee om ons te verdrinken ik wil zie mij op blote voeten dansen in mijn eigen gewaand portret en over de kasseien van Place du Terte tot aan de Sacré-Coeur God heeft een grote mond het uitzicht is de grootste leugen en niemand stopt de regen…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

Daarom verkies ik veeleer de chaleur de coeur van het zinnenprikkelende lentetorso: je ziet reeds in ‘t decolleté van de ochtend dat er iets veelbelovends in zit.…

je hand de zon van oost naar west het licht van noord naar zuid de schaduw is je vreemd je bloei der jaren toont een trotse zomerbruid gracieus is je spiegeling een dans tussen werkelijkheid en nog onbekende dromen op dekentjes van dauw laat je tinkelsterren in liefde samen komen ik wens jou duizend blaadjes van de Dame de Coeur…

huisraad fietsen auto's en matrassen mannen mager staan in overall gebogen roerloos stil afgemat dof te kijk aan de rand van de schuit Dit is de gracht dit is de stad op de Prins Hendrikkade reed een vrachtauto een fietser omver zo oud als ik - hij is nu dood Misschien dat hij wel deed aan wat bij mij weer niet opschoot Zen attitudes au coeur…

Met hoop en twijfel, luister ik naar je warme stem In één blik vang ik het licht van je gedachten met de mijne vervloeiend in een betoverende zonneboog. Even dacht ik dat jij….. Even… Ik kijk naar je Neem je volledig in me op en herhaal stilletjes je woorden…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

met alle beperkingen van dien …) La mort n’est point notre issue Car plus grand que nous Est notre désir, lequel rejoint Celui du Commencement, Désir de Vie La mort n’est point notre issue Mais elle rend unique tout d’ici : Ces rosées qui ouvrent les fleurs du jour Ce coup de soleil qui sublime le paysage Cette fulgurance d’…

Dans tes yeux de pénombre une pluie de mélancolie flotte ton être tzigane vide et mélancolique en do dorique de tes yeux sourds et vagues une larme en chute larmoye et raie mon coeur de ton ultime parole: CREVE!…

afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri…

Ook ik ga af en toe met rijm aan 't stoeien, de regels van 't sonnet ken ik par coeur. “Waar blijft de chute?” Ge moet u niet bemoeien of deze lofzang eindigt in mineur! Geen volta die mijn opzet zal verknoeien: oh Daan de Ligt, 'k bezing hier úw grandeur!…

Une feuille tombe après l'orage et nous, qui cherchons dans l'ombrage abri et calme pour nos coeurs, restons ici, ni toît ni terre entre deux mondes.…

wiggelwandeling naar het armetierig verfomfaaide wilhelminaplantsoen zonder pronte damesculptuur maar met een dorpsbrinkfontein waar zich de tijd-geld-kenteken-registratiepaal bevindt voor naar eigen goeddunken instelbare passaggio langs de door nepgotieke panden omsloten winkelboulevard met om en om retailers van de laatste mode dernier cri…

deze middag toen ik niet kon praten dacht ik aan de lente ik neuriede een kinderlied uit een andere lente een andere wereld toen ik geen taal had voor de angst die er was deze middag toen praten niet lukte neuriede ik een kinderlied uit een andere lente totdat ik verstomde alleen maar snikte en ik deze middag in mei nog…

Onder glanzende druppels ziet de vensterbank zwart van schimmels, stuifmeel en vliesjes eten ze, geplakt op een bed van honing- dauw uit de lindebomen Ik zit vast in verdriet niet wetend waarom .....'Laat je lippen kleuren .....blijf niet langer treuren .....maar verlicht je dag .....met gewoon een lach' zingt zijn warme stem in mijn…

Met er bovenop de Sacré- Coeur Noten begeleiden de gezongen woorden Een mix van Frans, Amsterdams, iets Italiaans en Iers Tango's, zeemansliederen en ook Vlaams repertoire Het in maart hier aanwezig publiek heeft 12 zinnen bedacht gerelateerd of slechts los van elkaar vervolgens is toneelscript geschreven Podiumkunst, mooie muziek…