Alle inzendingen over Doden zijn niet stil

dode bladeren  vallen stil van de bomen hun taak zit erop …

sta even stil bij jouw dood sta even stil mijn tranen stromen sta even stil waarom moest je gaan? sta even stil waar ben je nu? nog steeds zoveel vragen nog steeds zoveel verdriet sta even stil en niemand die het ziet ...…

Aanraken Voelt als een ontdekking van het bestaan En niets is wat het lijkt Liefde was een onbereikbaar antwoord Op de vragen die ik 's nachts stelde De dood was een stil geluid, onverstoord Het geluid dat mij liefdevol kwelde En niets is wat het lijkt Nu de dood niet meer is dan een woord Dat later nog zal komen van pas Wat het dan te…

stil staan twee minuten hen herleven die voor vrijheid het leven lieten stil staan twee minuten bij de betekenis hun doen en laten voor ons zijn nu stil staan twee minuten voorbij de dood in eeuwigheid met hen verbonden stil staan twee minuten in hartslag en gebaar voorbij de dood hen koesteren stil staan twee minuten in…

ik heb geen armen afgehakt of benen afgekapt van al wat leeft ze nooit met dood bedreigd of stil gezwegen in negeren van hun tijdelijk bestaan ben met ze omgegaan als vriend in het verweven van ons leven tot geschiedenis de getuigenissen zullen nooit verloren gaan in zand en steen van aarde zullen onze merktekens blijven staan…

't Licht dat terugkeert in gevouwen handen de diepe moederschoot de aarde die halfslag maakt oerdromen die zuigen de koestering die elke dood geneest even stil blijven liggen in de kromming het groeien en het rijpen geboorte en het afsterven het ongenaakbare ligt er aan cirkels van naakte eenvoud het kleedt zich met het leven…

wees nooit stil zwijg niet *…

De wind speelt met de druppels die over de tafel rollen tot zij vallen op een blad dat gekleurd wacht op een zachte dood. Binnen wordt stil bemind voor de open haard. Men kan het geluk niet op daarom blijft er zoveel geluk ongebruikt.. Geluk van een vakantie vriendschap in een ver zonnig oord.…

Spreken de doden de dag stil Vandaag zijn wij stil en komen de doden in een oneindig lange rij spreken en kijkend voorbij Vandaag zijn wij stil hoe kon het komen levende doden zwijgend zo’n oneindig lange rij Vandaag zijn wij stil herdenkend in pijn mannen, vrouwen en kinderen die er niet meer mochten zijn Vandaag zijn wij stil…

Omdat het juist goed is Omdat het zo de mens typeert Als niet alles goed gaat Als er een foutje wordt gemaakt In toon, tempo of directie Of een toontje blijft hangen Het AGK gaf vooral Een menselijke Mattheus Waar na Zijn dood het lang stil bleef En dan de kinderen Toen brak m’n hart en ook de rest Alles wat nog een beetje Heel aan…

Durven we nog stil te vallen, te rusten en te kijken naar de lucht die zwaar is van grijsheid, van droefheid of van een lied dat niet gezongen wordt. Durven we nog stil te vallen bij het kind dat schreit van honger, bij de mens die sterven gaat omdat zijn dagen zijn vervuld.…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

Als de dood bleven ze stil, waar kan ik je dan vinden, dit seizoen is het jouwe niet, je had ’n broertje dood aan de kou.…

Ik hoor je in ieder woord als een zucht van herinnering adem ik het verleden, zuurstof van de overlevering. Jij bent zo onlosmakelijk aan mijn ik verbonden dat ook in het heden jouw stem nog wordt gehoord. Voortgekomen uit gelijke gronden ben jij de klank in mijn daadkracht, mijn woorden zijn hoofdzakelijk door jouw gedachten voortgebracht…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

"fluisterde hij devoot, maar die is toch al jaren dood! Hij stak het twijfelend in zijn zak en bekeek het thuis eens op z`n gemak. "M`n vader,m`n vader, die goeie man, hij is `t vast, want hij kijkt mijn an!" En altijd moest hij er naar kijken, hij vond h`m toch zò sprekend lijken!…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

2 minuten stilte niet denken niet voelen even stil in mij 2 minuten stilte niets horen niets zien even geen maatschappij. 2 minuten stilte helaas alweer voorbij…

Een nieuwe lente komt er aan, maar het virus heerst nog steeds. Komt ons duur te staan.…

Twee minuten stil het is heel even mensen hebben voor onze vrijheid gevochten. Twee minuten stil het is heel even. Met gedachten ben je twee minuten stil.…

Ik zoek een toverstaf, één die mij de rust kan geven dood zijn...…

een zucht het is stil ogen gesloten, mond verslapt. het is net of ze lacht. een zucht het is stil een roos p het graf. zachtjes is zij weggedreven. de dood komt na het leven.…

En heel zacht raak ik je aan Maar dan ben je er niet meer Uit de dood keert niemand weer Half zeven, zelfs geen ruis Mijn god, wat is ’t stil in huis…

De dood, dat is, niet meer de zon zien, is Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten, De dood, dat is het niet meer mogen wachten, De ochtendschemering, de duisternis. De dood, dat is, het niet meer mogen zijn, De dood, dat is, het niet meer mogen denken, De dood, dat is, niet meer bewust U schenken Weg, te worden tot een ander zijn.…

Vier mei kracht voorbij want stille woorden vullen de ruimte. Samen één bij het denken aan gevallen helden stilstaan bij onschuldige burgers twee minuten- ja...twee... Stilte voor alle mensen en het leed dat zij hebben moeten dragen en nog voelen na zoveel jaar. Vier mei nooit voorbij want hen is eeuwig zwijgen opgelegd…

Je verstand staat er stil van Weer achttien doden Weer in de stad van de liefde Parijs Wat doen ze toch met jou Waar mensen elkaars hart raken Raken nu de kogels de harten Van onschuldige mensen Wanneer houdt het eindelijk een keer op Wanneer zal de liefde eindelijk overwinnen…

Geschreeuw om dode kindertjes. Geschreeuw om een goede huisvader. Geschreeuw om die zorgende moeder. Die dag werd zwart en onbegrijpelijk. Verbouwereerd en triest, hulpeloos en stil. Is onze wereld nu veiliger geworden Ik vraag het me oprecht af.…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…