Alle inzendingen over Familie Reünie

Nee we gaan niet meer naar de kerk nog wel naar begrafenissen en crematies daar vinden we ook alles van vroeger mooie woorden, mooie muziek, goede sfeer Ik laat me dan graag gaan neem extra tissues mee en de koffie smaakt goed het wijntje voortreffelijk en zoveel mensen, contacten Net een familie-reünie of een zaken-netwerkbijeenkomst…

De nieuwe generatie dient zich aan zullen zij de traditie voortzetten het is niet echt iets van de huidige jeugd wij zullen ons er nog voor inzetten Een reünie noemt men zoiets het is de bedoeling over vijf jaar dan staan we hopelijk weer met z'n allen met veel plezier, met jong en oud, weer bij elkaar Zij die de familie hebben moeten verlaten…

De laatste tijd droom ik veel, over verre familie. Het wordt tijd dat ik ze weer eens zie. Koning Leeuw, de Bengaalse tijgers, de cheetah's, de jaguars en de lynxen. Zeker, het wordt tijd voor een reünie. Ideeën genoeg. Plannen zat. Maar ik lig hier nu al uitgeteld, en ik zie zo op tegen de organisatie.…

zwaaien deed ik nog toen zij de bocht al waren gepasseerd de straat ondanks menig autoblik werd stiller keer op keer en ik alleen de rode lampen naar mijn herinnering serveer of ook de idee dat hen een lange weg wachte zouden zij enkel de tom tom aanhoren en in eigen stilte het afscheid van ons willen verzachten ik ging maar weer…

Op de reünie Ontmoet ik Jaap, die joviaal Op m'n schouder slaat 'Wat hebben wij gelachen' 'Jazeker, wij ook om jou'…

Op de reunie Ontmoet ik Jaap, die mij hard Op de schouder slaat 'Wat hebben wij gelachen' 'Jawel,wij ook om jou Jaap'…

Bedankt dat we als Kinderen in Uw tuin Mochten spelen, Zoals onze kinderen In onze tuin mogen spelen, Voor altijd geborgen In alles dragende liefde…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

Een reünie die je niet wilt een samenkomst die je wilt vermijden een vertrek dat je alsmaar uit wil stellen want je wil hen niet kwijt Ze hebben allen dezelfde ziekte en vroeg of laat, maar steeds te snel verlaat de één na de ander hén die ze liefhebben en koesteren.…

Op de schoolreünie waren alleen mensen die het gemaakt hadden De rest was thuis gebleven dat had ik ook moeten doen…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

Ik kan niet wachten op de eerste reünie. ------------------------------------------ uit: Utrecht voor gevorderden (2011)…

we spraken af op het terras van restaurant 'le gourmand' het was bijna dertig jaar geleden -ik heb je nooit gekend- we groetten elkaar als oude bekenden en je vertelde me van vroeger en van nu -dat ik je niet gekend heb- ik herkende je geur als die van mijn eigen huis als na een lange reis -ik herinner me wat ik nooit heb…

een glad verhaal gulpt uit de mond van een Armanipak twee handen vol meisjes - vrouwen nu - hangen aan zijn volle agenda hij glimt, hij straalt, hij is maar weet hij nog dat hij vroeger hier op school...? hij blikt opzij ziet ons kijken, lachen en krimpt tot welbekende proporties…

de tijd vrat aan het oude schoolgebouw de verf is weg, de deur piept oud maar binnenkomen ruikt vertrouwd: de geur van toen, van kindertijd van potjes inkt en schoolbordkrijt volwassen mensen in een klas niet één zoals hij vroeger was maar strak in ‘t pak, ‘gearriveerd’ en al met al voelt dat verkeerd toch, ruik ik nog die fijne geur…

Even weer die lieve glimlach, die ik slim van je gestolen heb. Je sneed het vlees op de vlees- en kaasafdeling van Albert Heijn. Ik liep opzichtig voorbij en ik zei: 'Hai, Nina, hoe gaat het?'. Je zag meteen mijn kale kop en je lachte vanuit je mooie buik. 'Tja, de grasmaaier!', zei ik met een geacteerd, zuur gezicht en ik was…

De meditatie verbreekt ijzige stilte met een kloppend hart.…

Ik ruik een treurige geur op een reünie geur van vergankelijkheid weemoed en nostalgie. Ik proef de treurige geur bij een ter nagedachtenis ruik en proef herinnering van dát wat niet meer is.…

Daar zat ik dan aan tafel te midden van levenden en doden oude stemmen weerklonken tussen eten en drinken door een bekende lach galmde luid ouder verschijnen ze nooit wel vaak jonger tastbaarder kunnen ze bijna niet meer worden dan in onze dromen eigenlijk zie ik al weer uit naar een volgende reünie…

we troffen alles onveranderd aan vertrouwde luchten vulden onze longen het was nog niet goed tot ons doorgedrongen we bleven op een afstand even staan en zagen hoe de mensen zich verdrongen rondom het spit onder een volle maan de avond viel en ieder leek voldaan de danseressen dansten, barden zongen totdat een takje kraakte en een jongen…

Oud-leerlingendag. De lentebloesems geuren. Stralende ogen. Een gordijn schuift voor het nu. Mannen worden weer jongens.…

Want hoeveel familie's zijn er nú voorhanden, die alléén maar praten over dóórgesneden banden?!…

Jij bent familie dezelfde rang, dezelfde stam. Jij bent familie zelfde inwoner van dezelfde tijd. Jij bent familie, laat ons leven zich van tijd tot tijd kruisen. ----------------------------------------------------- Vertaling van Franstalig lied : 'famille' van Jean Jacques Goldman…

mijn familie heeft zich behoorlijk vertakt, mag ik u deswegen voorstellen aan kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op…

Ik zou mijn leven Niet kunnen voorstellen Zonder familie om me heen Vooral met verjaardagen En partijen Ik zou me echt eenzaam voelen Zonder familie Ben je zo heel alleen...…

Mijn familie wijst me af om wie mijn ouders zijn En achter mijn rug om is het een grote hoop schijn Familie is een groot stuk verdriet Afsluiten voor alles om me heen dan voel ik het misschien niet De pijn zal wel altijd blijven, familie gaat helaas nooit voorbij Het zal wel zo moeten wezen, dat er geen plaats is voor een beetje geluk voor…

en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

Familie is een prachtig ding, maar soms een vreemde mengeling van overeenkomsten, verschillen tussen mensen die, al zouden ze het wensen, nóóit hetzelfde zullen voelen, denken, zeggen en bedoelen, maar waarop je steeds mag bouwen, een beroep doen en vertrouwen.…

Eerst werd de oom van Kim Jong-Un vermoord, Daarna benam hij gruwelijk het leven Van tante, nicht en ook van al zijn neven, Het moorden - vrees ik - zet zich verder voort. Ze hebben nu in Noord-Korea weet Van wat hier een familiedrama heet.…