Alle inzendingen over Geheime bruid

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes.…

Toen de Godin ooit de aarde schiep, heeft Zij zichzelf met harpmuziek beloond, nu ben jij Haar meest geliefde vrouw en koning David's geheime bruid.…

Spijkerbroeken vol met meisjes zweven wiegend door de wereld. Als de meisjes zijn gaan slapen - meisjes slapen zacht en rond- droomt de stof een blauwdruk van hun billen op de grond. Was mijn huid van sterk katoen met platte spijkers in de heupen en vijf knopen aan het kruis, dan mochten ze me altijd aan: niemand zou zo lekker zitten, niemand…

boven alles uit ja jij jonkvrouw ik vraag je tot mijn bruid…

Hoe wordt mijn lippe week van honig-smaak? - 't Is of 'k met tanden-reek uw tanden raak... Hoe zijn uw ogen klaar van vreemde schijn! 'k Zie er me lévens-waar spieglend in zijn... 'k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd... - Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die dóor me gaat? Hoe toch uw strak…

Al een hoogrijpe maagd ben jij. Je wankelt over de klinkers, glad van golven die mos en algen spoelen. Jij nadert mijn frivole passen niet, tot je rare ogen trekt, een pose vindt die werkt. Verwonderd in de winkelwandelstraat. Een kraakwit kleed. Ooh. Je lijkt onberoerd na de knieval, de verplichte roos. maar achter het gelaat dat weigert…

De bruigom is de lentezon en Holland is de bruid.…

Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet -- en nu ben ik opeens een lied aan 't worden, fluisterend door het ijle morgenriet nu smelt ik weg, en voel mij openstromen naar alle verten van de horizon, en ik weet niet meer waar mijn loop begon. de schaduwen van blinkend witte wolken bespelen mij en overzeilen mij; en scholen zilvren vissen…

ijskap bevrijd Door een zon die warmer straalt Mij uit mijn winterslaap haalt Lente laat leef tijd ontwaken Zintuigen voelen groeiend raken In diepe gronden treft het doel Ontkiemt een tinteling gevoel Voel in mij de levensstroom Ondanks de flink gesnoeide boom De knop is om, ik bot weer uit Ik ga voor de bloei zij is mijn bruid…

Ik dacht ik schrijf je even om te melden hoe het is gegaan, maar de kaart blijft ongeschreven. Er is geen beginnen aan. Ik leef nog steeds - een vorig leven dat me niet is toegestaan, ik fiets nog steeds bij je vandaan met alle lichten tegen. Het wordt later en ik mis je. Je bent inkt onder mijn huid. Het is voorjaar en het regent…

Er springen bloesems open als de gaarde de klacht der bruid verneemt!…

De rebbe zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar ik voorspel verdoemenis, wanneer je bruid geen joodse is". De pastoor zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar je hebt veel te verliezen, mocht je geen roomse bruid kiezen".…

De bruid van de bons is zojuist met een plons in een stinkende beerput gevallen. Ze kruipt er weer uit en de kletsnatte bruid wil het huwelijksfeest niet verknallen. De schoonheid is blond, echter bruin van de stront en hij vraagt, hoe dit zo kon gebeuren. Ze klaagt steen noch been en omhelst 'm meteen.…

als de merel bij het heengaan van de dag de avondwake fluit word ik stil en de nacht mijn bruid…

De ochtenddauw legt zijn kristallen op het nu nog onzichtbare gras de zon zal het laten verdwijnen de kleur weer geven wat het was. Mistend nevel in de ochtendgloren maakt het zicht wat minder scherp turend staar ik in dat grijs gordijn waar ik eventjes mijn blik op werp. Zie daar dan de eerste zonnestralen voel de warmte op mijn huid…

wees mijn bruid als de avond valt en de zon van mijn ogen neerdaalt in mijn hart wees mijn gade als ik afdaal in de vergankelijkheid van geschapen smart rust je hand op mijn schouder en stuur mij zacht naar beminde wouden waar de ruis van vele zielen mij zullen dragen in voorbijgaande koude wees mijn bruid al is het voor even…

Als moeder van de bruid wil ik ook één keer stralen, tot in de puntjes verzorgd een wit voetje gaan halen. Als getuige van de bruid, op zich al een hele eer, zal ik haar aan hem geven, want hij krijgt haar maar één keer.…

Maar net in het huwelijksbootje Nam hij haar al wel in het ootje Ach, nam hij haar maar Dan was 't geen bezwaar Als 't moest kon ze wel tegen een stootje Maar hij nam - 't was waar - Een ander - heel raar - Ze vond toen die twee in hun blootje En - ach toch wat naar - Na die vondst aldaar Legde ze heel snel van weemoed het loodje…

De waarheid is een brood slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan de dis liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waar naast geen mens als bruigom graag wil staan.…

vandaan kwam Dat ben ik niet vergeten Mijn keuzes overpeinzend Streelt een regentraan het glas Ik kan mezelf niet vergeven Onbeschreven blad dat ik eens was Maar terugkeren kan niet meer Slechts vooruit op dit eenrichtingspoor In het besef dat ik toen voor altijd Mijn onschuld verloor Kilometer voor kilometer Moet ik met dit geheim…

Het geheim van de zon blijft verborgen... Het geheim van de maan eveneens... Maar wie voor de sterren moet zorgen... Heeft aan een nachttaak te kort...…

Je lichaam zegt geheimen toe ik spreek geen gebaren noch taal twee handen fluisteren iets is het erger dan of speel je maar alsof…

slapend wakker worden in je droom vannacht die je vertelt zonder woorden over alles en toch niets opeens beseffend wat er is gebeurd sterren als kristallen in je hart het is toch uitgekomen...…

voor ik het weet gebruik ik te veel woorden voor ik het weet is mijn geheim bekend zal mijn verhaal dat jullie half hoorden over heel de aarde zijn gerend voor ik het weet hebben muren oren voor ik het weet luistert heel de wereld mee zal men steeds opnieuw mijn rust verstoren heeft men van de waarde geen idee voor ik het…

Ver weg van alles wat ik niet ben maar toch zo dichtbij Gevangen in jouw bijzijn voel ik me vogelvrij Jij hebt geen idee dat denk ik althans Gebonden aan van alles voel ik mij als een vlinder in vrije dans Het is niet genoeg elke keer als ik je tref Het voelt nog als vriendschap heel vrijblijvend maar ik wil zoveel meer…

Waarom vertel je al die oude verhalen Niemand is daarin geïnteresseerd Zo stelden de oude vergrijsde bomen Fluisterend gras je hebt het nooit verleerd Wat moeten wij met al die oude verhalen Gedragen door onze toppen in de wind Geheimen ontrukt van onder de sneeuw In een eindeloze zeurende schreeuw En steeds weer bedekken wij het met lover…

het korft mijn mond wringt als een schoen het sterft mee in stilzwijgen verstopt onder de grond…

Achter de spinnewebben Op de zolder van m'n geheugen Stop ik 't weg Verpakt in een leugen Schijnbaar uitgerangeerd Op een zijspoor van het leven Wacht 't op een sein Weer te worden aangedreven Als een hongerige rat Knagend aan de rand van mijn bewustzijn Volgt 't me zwijgend Ontbloot 't gestaag mijn verstopte pijn Hoe beducht…

Verbergen en verborgen houden Passen en dan (pas) veranderen Vertellen maar eerst zwijgen De een en natuurlijk het ander Ooit komt het uit En zal ik degene zijn Maar het is mijn besluit En nu nog altijd mijn pijn…

----- AMSTERDAM – Vrouwen blijken echt geen geheimen te kunnen bewaren. Binnen 47 uur en een kwartier zal het geheim dan ook met minimaal een persoon gedeeld worden. Ongeacht hoe persoonlijk of vertrouwelijk de informatie is. Het meest waarschijnlijk is dat de echtgenoot, beste vriendin of moeder deelgenoot wordt gemaakt.…