Netgedichten

netgedicht (nr. 56.041):

Harpiste

(voor Lavinia Meijer)

Tijdens een concert van jou
zong ik innerlijk zachtjes met je mee,
ik zag de gedrevenheid in je ogen
en de hang naar perfectie.

Zelfs nou nu ik terugschouw
ben je weer die liefelijke toverfee,
die alles exact heeft afgewogen,
iedere snarenklank harpadoratie.

Je oosterse schoonheid past totaal
bij de gratie van je instrument,
de sierlijke beweging van je vingers
maken me week van binnen.

Je hanteert een spiritueel kanaal,
wat door iedereen wordt herkend,
je plaatst bonte feestslingers
en ik raak buiten zinnen.

Je hemelse gepingel ontroert me diep
en het heeft je aura flink verschoond,
de Keltische sjamane danst in jou,
je deelt klanken als bloemen uit.

Toen de Godin ooit de aarde schiep,
heeft Zij zichzelf met harpmuziek beloond,
nu ben jij Haar meest geliefde vrouw
en koning David's geheime bruid.