Alle inzendingen over Herken

herken mij eens zoals ik werkelijk ben en blijf verwen mij niet: dat heb ik niet nodig. zie mijn kanten die ik benut met mijn brein dat zo vaak ook verward is.…

Ik herken zo goed de onrust die leeft in mij onzekerheid twijfel en angst. Ik herken zo goed zoeken naar stilte in het diepste van mijn innerlijke ziel. Maar ik herken ook gevoel en warmte mijn genegenheid voor de medemens.…

het is een warboel buiten mensen auto’s fietsen vogels fluiten maar ik zie ze niet vreemden die me dwingen in een dagelijks bestaan dingen die zo langs me gaan hoor ze lopen zie hun ogen ruik de kleding maar herken ze niet de wereld draait en ik sta stil op mijn gebied een witte duif daalt bij mijn voet en koert een eerste ochtendgroet…

Herken jezelf En je zal alles In een beter licht Zien…

Gericht op eigenwaarde ben de sterren vergeten, maar herken het licht. Al vervalt tot een, dat ene keert tot alles, voordat het verscheen. Zicht op dualiteit bespreekt de moeizame weg tot individualiteit.…

herken mij als het stof dat daalt in een vallei waar jij nog niet eerder zien kon herken de weg die altijd naar huis wijst onderweg waar de zon omhoog reist herken de traan die ieder verraadt zichtbaar de maan het wordt laat langs de akkers verteld een teer plantje op een oneindige vlakte het laatste deel…

Vrouw alleen Voelt zich alleen Ik hoor haar verhaal Herken zoveel Vrouw heeft zich geuit en krijgt weer lucht Is even niet meer op de vlucht Herken zoveel en voel opeens ook ik voel me nu niet meer zo alleen…

Ik ken Herken Herhaal Verdwaal…

Wanneer ik in mij zit te denken anoniem en zo vertrouwelijk diep Herken mij in mijn eenzamheid heb mij van harte lief.…

Ken je dat, dat waardeloze gevoel van onbegrip dat nare gevoel van eenzaam zijn, in een groep mensen dat gevoel van iemand iets niet duidelijk kunnen maken dat lege gevoel van leegte. Ken je dat, als je iemand iets probeert duidelijk te maken en er wordt fout op gereageerd, ken je dat gevoel weet je wat ik bedoel, als ik zeg dat eenzaamheid…

de slaap begint mijn geest te kwellen ik vecht, maar delf het onderspit al slapende, ontwaak ik in een wereld, die vochtig is van morgendauw, die ruikt naar duizend orchideeen die stilte heeft zo ongekend al zwevend, ga ik door die wereld ontdekkend, dit moet de hemel zijn het begin van verder leven nu weet ik, wie er tot mij sprak nu herken…

Spreek ik in een vreemde taal? Is mijn stem soms veel te zacht? Zijn mijn woorden overbodig? Of niet dàt wat men had verwacht? Praat ik tevéél van gevoelens? Gedachten die men niet herkent? Wens ik te vaak op een wonder? Dat een ander mij ook ziet... Niet met ogen maar met gevoelens, voor mij zo simpel voor…

soms herken ik de dichter aan zijn voorzichtige tred het lijkt alsof hij loopt te broeden op een vers bang voor een misstap een verkeerd woord of ander ongemak soms herken ik de dichter in mijn diepste zelf bedenk ik nieuwe woorden voor mijn eigen vers een beetje bang maar tóch met geloof in eigen kunnen soms geloof ik de dichter…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

Herken je iets van wat eens was? Herken je iets van hoe ik was? Ik zie een lichtpunt in een traan. Spijt...? dat het ons zo is vergaan?…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

Ik ken haar niet Ik herken mij niet Waar ben ik? Wat doe ik? Wat heb ik gedaan?…

door jou in woorden te omschrijven herken ik steeds meer van mezelf…

de blauwdruk van mijn leven reist nu al jaren mee als ik verstil en luister herken ik hem, ben congruent zo vaak toch dwaal ik af word boos op mens of ding dan ben ik ontrouw aan mijn ziel versta haar fluisteren niet steeds meer herken ik valkuilen leer lachen doorheen pijn…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…

* ik herken die mens in jouw lach zij stierf eerder dan ik zag **…

herken ik jouw stem in die ijzige stilte onderhuids protest…

herken je me nog ik was die sukkel die als hij je zag van oor tot oor gloeide ik was die sukkel die niet besefte dat jij slechts met mij stoeide die sukkel herken je hem nog ik denk het niet die zelfs dacht dat hij het was die het verknoeide maar niet ik jou maar jij deed mij verdriet die niets in de gaten had ik ben die…

Ik zie je zijden sjaal nog wapperen in de wind om een gezicht dat ik herken maar door jou niet meer gezien wil worden.…

herken het maar al te goed vooral uit films waarin ik niet meespeelde herken het dolen wel door de mist al dacht ik vaak: heb me vergist het kan niet waar zijn maar herfsttijd staat voor alles vaak door vocht en kilte of luchtdruk tegenelkaar slapeloosheid die dan overvalt vertel mij maar niks over gekleurde bladeren: ik heb er wat…

schuil je of herken ik de woorden niet de beelden niet ik hoor niets ik zie niets waar moet ik je vinden zie je ik ken je niet ik herken je niet zal het later pijn doen te vertellen ik heb je niet gekend?…

als ik niet weet hoe of het heet dan voert mijn ziel naar zinnen waarin ik bèn en dàt herken wat mij ontroert van binnen…

Pas toen ik aan de oever Dante las Dacht ik wie ben ik nu eigenlijk wel of niet De plant herken je aan de vrucht voorjaar…

Alleen wanneer ik volledig vredig ben herken ik begrip, warmte en erkenning voor hoe mijn ziel in haar levensweg viel.…

na zijn overlijden Herken ik de tekens De tekens aan zijn hemel Dat ik me nu pas aan 'het lezen' kan wijden? Stel ik in verwondering vast.…