Alle inzendingen over Herstel

in rusten zonder tussenpassen streel ik zacht de kleine stukjes dood die niet meer willen helen in het raken ben ik vergeten hen weer levend te maken te bezielen met de extra hartenklop herstel wil melker 07/07/2022…

Mijn nieuwe buren hebben hoeven Met grote ogen kijken ze mij aan Hun hoofden grazen in een stille cadans De herfst krijgt met hun hulp een buitenkans Intussen is mijn heg gans kaal gegeten tussen de bomen gloort thans de horizon in de verte kauwen hooglanders op de bosrand mijn huis staat nu in psychisch vaderland rust valt versterkend…

dacht ik dat het simpel was zit ik toch wel in zak en as is het mij nu toch wat te veel en glij ik toch een beetje af maar wil ik omhoog en wel in draf herstel mijn blik en recht mijn rug richt op de toekomst kijk niet meer terug gedane zaken nemen geen keer denk aan mijzelf nu en relatieveer ga ik vanaf nu met frisse moed door het leven…

Twee kleine meisjes, grote vriendinnen, brengen hun hoofden beschermend bij elkaar. De wereld vol vragend duister drukt zwaar, wil de beide prille zielen verwinnen. Van alle kanten loeren boze zinnen. Angstwekkend woud, wild als warrig hoofdhaar, toont vreemde monsters, naderend gevaar... Maar _ een zachtzinnig schijnsel dringt binnen! De…

Als puzzelaars hun vaste puzzels missen En dreigen met een puzzelaarsgericht, Dan is er geen directie die niet zwicht, Al heet dat dan 'een kwestie van vergissen'. Alleen betwijfel ik of dat zo is, Ook met voortschrijdend inzicht is niks mis.…

Wanneer de geest uitvalt Je het leven niet meer bevatten kan Je herinneringen vage contouren van de werkelijkheid zijn worden Je een lepel ziet En een vork Daas Over de tafel staart Iemand je gemoedstoestand bedaart Terwijl je schreeuwt Om hemel en hel Er is geen herstel Dof wordt het licht in je ogen Het is het totale onvermogen Van je…

Geef me nog een kans Ik zal het anders doen Maar is herstel nog mogelijk Met de wetenschap Dat ik op m’n tellen moet letten Zal ik nog ruimte genoeg hebben Niet bang zijn voor een fout Eén fout En is het dan gedaan Ik wil zo graag Ik wil niet alleen Zijn Zonder jou Ik wil niet een ander meisje Waarmee ik je vergeleek Lachen om dronkenschap…

Na langdurig vechten, vergaderen, dromen heeft de mensheid zich amechtig herpakt. 't Gros van de mensen trekt lessen uit hoe de aarde is opgebouwd. Men ziet af van het eigenbelang. Vele armoedigen worden opgevangen. De inhaligen schamen zich diep. Er is meer dan de god van de maag. 't Gros van de mensen werkt digitaal. Men weet de data…

Me waarschijnlijk dik onderschat, hoewel 'k Was jouw prinses tevens je unieke rijkdom. Nooit haalde je mij bewust neer, tot op een keer Zware belediging, en dat zit me heden nog erg hoog; sneer. Van mij - een dame - maken, kerel toch Subtiel kindvrouwtje transformeren in bejaard wijffie, och. Kreeg wel duizend rode rozen, briljanten en…

Warm dekbed zo hoog mogelijk opgetrokken; afschuwelijke zwarte gedachten verbannen ook verwenst Zo geliefde vriend tevens soulmate toeft in gevangenis, een stuk van mijn hart lijdt doodsbang en alles wordt pure ernst. Pikzwarte nachten domineren, primeren rijten hart en nieren gewoon morsdood; liefste maatje voor stuk crapuul versleten Kaarsen…

Steevast geboren als rasechte alcoholiste, al bij al nog erg draaglijke ziekte. Me boordevol schaamte in duizenden bochten gewrongen, excuses gezocht zo hopeloos tevergeefs. Momenteel aanvaard ik mijn talrijke teleurstellingen mits ikzelf erg foute kronkels ook falen compleet op persoonlijk passief plaatste/ plaats. Met de billen bloot gaan vereist…

Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

Problemen, oplossingen en niet herstelbare fouten Hagelslag, pindakaas en stroop Nu heb ik nog enige hoop…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Een kardinaal in Vaticaanstad, die voor het herstel van de Paus bad, bekende oprecht: “Ik meen het niet echt”, want hij dacht dat-ie wel een kans had.…

Maanden was alles dood Erg veel verdriet en pijn, erg groot. Nooit vermoed dat één mens mij kon verminken Er was geen traan om nog te verpinken. Liefde is heden voor mij een onbestaand woord De kerel van mijn leven pestte mij geestelijk dood. Heden toch weer even hartelijk gelachen Leven borrelde op, heus ik breng het weer tot glimlachen…

Als afkeer wint Keer op keer Geen zin heeft in De simpelheid Van het In oplossing Eruit te zijn Het gevecht Doet het Snappen Waar blijft Herstel Van de ziel In mij…

Migraines die een mens tot wanhoop drijven, een buikloop zonder zicht op vlot herstel, een stemgeluid van nog geen decibel: voldoende redenen om thuis te blijven als ik bijvoorbeeld een minister was. Maar morgenochtend moet ik voor de klas.…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

waar ik kijk naar de kisten die veel te vaak en zo frequent door steegjes en straten gaan verduistert ons een grote wolk alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met…

Vanaf ‘zijn’ plekje wensen wij Marcel Een spoedige genezing en herstel.…

Schreeuwend van het dak voor het herstel van blazoenen die tekens hebben gegeven aan contact tot harmonie na humane opkomst goed behoevende slag hongeren binnen een klakkeloos opleverend bestel als gestel een wezen warmbloedig de tegels die oplichten voetenwerk de intentie symboliserend teruggetrokken rioolras dichterbij reiner en duidelijker…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

beetje bij beetje ontdooi ik de stroom van een bevroren beek beginnend bij de oeverranden warm er strafverstijfde handen aan opgegraven bodemvuur voel oude levenstekens steken en waar remmingen verweken kabbelt later op een nieuwe wind die met voorjaarsklanken ruisend door geknakte kragen zingt de bedding vult zich met een nieuw elan…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

Lucht en licht Mag ik weer Binnenlaten waar Tot voor kort Het donker nog Alleenheerser was…

In die negen tijdloze dagen dat de weg naar herstel zou gaan duren, werd hem alle hoop ontnomen, werd hij vernederd, was de hel gruwelijk en onuitsprekelijk, maar in de ontmenselijking kwam verandering, een gezuiverd gevoel gaf hem gaandeweg zacht en vriendelijk in duizendvoud een nieuwe gedaante terug!…

Voorzichtig tree voor tree vooruit Soms even zitten Voel het maar voordat je verder gaat en de veilige haven verlaat Je hebt een zee van tijd…

Ja Sneuvelland, beste lezer, daar likt de ongelukkige zijn of haar wonden en werkt er aan herstel -------------------------------------------- uit: 'Amoureuze Mechanieken', 2015.…

De wolken van mijn gedachten. Zo verwoestend en zo beschermend kunnen de wolken zijn. De wolken maken dat ik me soms onmenselijk voel. En soms zorgen de wolken ervoor dat ik me niet alleen voel. Soms weten de wolken dat ze de zon haar moeten laten gaan. Naar de plek waar het op dat moment het meest nodig is. Naar mijn kapotmakende, gemene…