Alle inzendingen over Memorie

oh, kon ik je gezicht maar vatten uit de zoom van mijn gedachten schilderen in een gedicht waarin woorden beelden spreken oh, kon ik je hand maar nemen samen springen in vroeger voorjaar bloemen in zomerjurkjes dragen door slootjes langs de wei oh, moge alle vogels zingen van jou voor altijd in mei I.M. Joke…

vandaag niet weet dat gisteren vergat in achteloos voorbijgaan van wat destijds leerde herinner je morgen het geluk van vandaag dat verankerd in verleden voor jou en mij in gisteren de basis vond waarop wij nu staan herinner je dus morgen niet vandaag ook niet gisteren herinner je morgen wat kan komen met erkentelijke omarming van de memorie…

dat men gruwelijk vaak loog en óók omdat er zinloos wordt geleden maar velen zijn bekrompen (geen memorie) verdoven zich met RTL of Story…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

de stemmen van ’t verleden vermeerderen mettertijd evenals de plaatsen in memorie opgeslagen weet je het nog? ja ik weet het nog grijs verleden niet moeiteloos beantwoord ik de stemmen…

Een tijd was ik verslaafd aan slaaptabletten. Ik loog mijn diagnoses bij elkaar en zei, al was het helemaal niet waar: ‘’t Is Alzheimer’, zonder goed op te letten. Ik heb er spijt van, dat mag u best weten, dus wilt u wat ik zei maar snel vergeten?…

’t Is een primeur voor elke Nederlander, Er zit zowaar een koning op de troon, Want Bea laat het over aan haar zoon, De nieuwe vorst heet Willem-Alexander. De kroonprinses is weliswaar nog klein, Maar denkt: “Ik sta vast goed met hermelijn.”…

medailles zie ik een kast vol opgepoetste helmen langs het uniform rond een pop geslagen sluipt het kruitgeurtje in elke hoek of verhaal door hem verteld rond de kolenkachel klinkt de grammofoon die een bom nabootst en worden de makkers in stand gehouden weet je wat eigenaardig is hij schijnt de oorlog te koesteren in zijn museum-memorie…

Opeens net als mensen die plotseling ineens, niet meer kunnen geloven in een Hogere Macht, misschien een Heer Roekeloos springt het leven om met het belang niet slechts met waarde, ook met tijd als memorie op grondvesten trilt zuigt haar herinnering mij weer binnen...…

Het regent vannacht, zomerherinneringen -- worden weggespoeld.…

Duizeling De Middellandse Zee als een kerkhof zonder herinnering en geen stenen met memorie, altijd vreemde…

Mijn hart ging open van het uitzicht op mijn stad Rotterdam en haar hoogbouw op de open dakendagen Ik ging ook uit m'n dak op het allerhoogste dak toen mijn naam werd genoemd door en daar stond ze dan mijn memorie-meisje Marjan Mijn meisje uit de klas de mooiste en de stevigste na meer dan 50 jaar we keken elkaar aan we keken onze…

loop Een droom die men mij zend Voorgevoel tot reden en perfectie Wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht Een gevoel van de volmaakte erectie Als metafoor voor het leven dat ik altijd zocht Een paarse sfeer om in te leven Het constante gevoel van euforie Niets dan liefde en geluk om te geven Nooit meer heimwee naar de gedroomde memorie…

herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen van treurnis om te geven heimwee naar de gedroomde memorie…

Jij was zo fit ,had zoveel pit Het hoofd waarin die ziekte zit Mist memorie en controle En ik uit onze levensrit Het jeugdige frivole, Het wordt bij ons soms akelig stil Ondanks de cv ook wel kil Herkent niet alle feiten Behoedzaam blijf ik want ik kan Jou, noch iemand iets verwijten.…

een vergezicht vaart binnen in mijn memorie jij sliep ik waakte een meeuw hing even gekneld tegen de steilte ik kon alleen maar kijken alleen maar waken over jou wie draagt je door deze nacht wie stelpt de wonden de meedogenloze angst jij sliep ik waakte ik waakte naast jou tijdens deze diepe reis ik kon alleen maar alleen…

Memorie kleurt koper en dat gedenkt het weer heden: Jan Pelleboer is 18-7-1992 overleden…

Bij ons thuis was in mijn memorie (ik kijk dus even terug in dat verleden) iedereen ook min of meer tevreden dus het meeste ging in harmonie. Ook God zat 's avonds aan met het gezin, wij baden om veel onheil te voorkomen en later zondeloos een nabije hemel in.…

Een opvallend hoofd dat plotsklaps onontkoombaar fotogeniek diffuse memorie penetreert Je verhalen kleurden onze wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang helpt een clownesk masker lol te suggereren, leed te verteren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen…

herinneren is het leven in zijn achteruit zetten daarna gesterkt verrijkt voorwaarts niet vergeten je stem spreekt steeds dezelfde zin dezelfde naam zinderende klank koppelt trommelvlies aan memorie je ogen spreken boekdelen titelen de verwoording af stralen interesse uit geven licht voor hem die kijken wil je oren je handen je tong…

Gegaan In zwart-wit Vakantie vieren Binnenland Met soms die vaan In zwart-wit Uit het buitenland Memorie Zwart-wit. In kleur In zwart-wit De nachten dagen Herin'ring Mooi. Zoet. Die geur In zwart-wit De jaren destijds Verloren In tijd van toen Van zwart-wit Naar kleur plotseling Let-ter-lijk De tijd. Voorbij…

gesmoord en licht uit mijn ogen verdween gestrekt en evenwijdig aan een deel van de bureaus met stoel minuten werden uren, en uren daarop volgend werden dagdelen van donker en licht dat na twee etmalen terug was na onbreekbare tijd zonder be- geerte handen en voeten gebonden aan apparatuur die prevelt maar tegelijk mijn leven redt memorie-kort…

als de nacht zwerft door mijn bloed en ledematen zijn verzuurd die door zwaartekracht worden beboet; heeft deze enkele reis te lang geduurd komt mij nu enkel nog rusten toe ach nee, de woestijn kent soms overdaad gesponnen over jaren heen verdronken soms in oude glorie ook al zijn ze voor de ander van steen mijn gevoel is nog kort van memorie…

in zwart-wit, zich tot de dood een plaats hebben verworven in de kamer voor eeuwig Bladgoud Siert wanden in die binnenkamer Een andere ruimte vergaat voor een belangrijk deel heel triest Het heden snelt naar het verleden in termijn van kort naar lang tijd heelt vele wonden Gedeeld door twee, is dit dán dus slechts de helft De memorie…

houtvuur verwarmend als een welkome, warme deken tijdens deze koele, heldere zomeravond van de duizenden sterren nog geen teken onze voeten in de zandgrond onze handen verstrengeld in elkaar om nooit meer los te laten zie daar; een vallende ster, welke ervoor zorgt dat we in gedachten stilletjes praten maar ook dit moment onderhouden het onze memorie…

Er is weer een zerk bij op het kerkhof Van onze hectiek naar onaards verlof We waren nog geen klein beetje verrast Toen je plots naar memorie was verkast Oud zijn we nog niet en jij was jonger Ouderdom scheen nog een lange reis Je stond in je vakgebied aan de top Je carrière was niet bepaald een flop Onherroepelijk kwam de ziekte terug…

Ik koester elke vervoerende memorie als voedsel voor een verder bestaan, een bestaan zonder je trotse glorie Toch zal het ooit zo zijn maar voor mij leef je immer voort in de hoge engelenvlucht zonder pijn waar eeuwigheid ons immer bekoort en verder niemand ons nog stoort, niets nog ongehoord, ons beider harten van de liefde doorboord wil…

Door grootse vreugdevuren te ontsteken willen de meesten het duizendtal doorbreken opdat het goed in de memorie wordt geëtst, maar voor hotel `De Oude Schouw' niets van dat al; daar heerst eerder de ingetogenheid van kerst. Jij bent Maria in een zwarte jas.…

Hoe is het te gaan Een flits, nauwelijks beseffend dat je er ooit bent geweest, ijlend In vliedende memorie verdwijnend? Joggend vervoerde je vorm je toen een hartstilstand plots je leven stopte Op een boogscheut van je pensioen alsnog verzoend met eeuwige rust?…

de tijd bij zorgzamer gebruik de schoon gevatte veer gezegend zij die morgen die de huid stropt en de blik oplaadt en keert; dan valt zij als een stenen schaal respectvol naar de grond, amor geinspireerd door ademende zwang zo zacht de binnenkant oprijst tot aan de vlucht der wil tot dank daar, bij het schuinopen venster, hoe zoet de memorie…