Alle inzendingen over Menselijke aard

het golft moord en doodslag in het klein intolerantie en isolement nemen weer toe als anoniem onzichtbaar is waar controle nog sociaal kon zijn heerst nu de anarchie van het venijn mensen breken tot op het bot om aandacht vragen voor het eigen zieke lot van volkerenmoord is niets geleerd de menselijke aard apocalypst nu eigen…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en…

aard doorklinkt, vanuit de jongste geschiedenis, te vaak verzwegen het zijn de hardste klinkers zelfs zonder discriminerend hoorngeschal om het plaveisel van ethiek te bekleden of komt het om de diepte van verval te heroverwegen, met of zonder franje?…

Er heerst een hoge norm om in menselijke, Aardse begrippen, uit te drukken... dat wat Eeuwigheid precies inhoudt. In stilte zie ik jou houd ik van je in gedachte en hart, gevoel bij jou in stille kracht vecht ik nog steeds voor jou. Wie vecht er voor mij ?…

hij werd geliefd hij werd verguisd omdat zijn boodschap tegen de menselijke aard indruist zijn leer behelsde liefde trouw genegenheid daar was en is menigeen nog lang niet toe bereid kerken produceerden diverse leren die zich heel menselijk in gedaanten van oorlogen tegen elkaar gingen keren van alle voorbeelden die hij aandroeg en die…

Turbulent tiert ‘n drift waartegen ik ten strijde trek Zedeloze opwellingen, normen vervagen Extatische smacht vloert hardvochtig elke zachtzinnigheid Berusting als enig antwoord Rationeel verzet beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke…

waar kinderen niet rond mogen lopen met zelfgemaakte kartonnen dozen om aan de mensen van hun overvloed een offer te vragen voor het arme volk van die dagen De menselijke aard zwak en ziek als die van Simson toen hij zijn geheim had prijs gegeven zijn levenskracht verloor bij het afsnijden van zijn lange lokken door…

Er niet om gevraagd En toch onverwacht Gekregen, mijn plek Hier op deze aarde, Geworpen op het Aangezicht van Deze wereld die Buiten mij om Geschapen is De crux van Het menselijk leven Is hoe om te gaan Met deze geworpenheid Om er toch iets Zinvols, iets goeds Van te maken, Een bijdrage te Leveren aan de Menselijke…

Miljarden splinters door menselijk ingrijpen bewerkt tot de vorm van een tafel. Ontelbare korrels met menselijk zweet vermengd vroeg of laat resulterend in een huis dat de tafel omsluit. Aarde en hemel het landschap waar het huis in staat waren reeds aanwezig krijgen nu slechts betekenis.…

Aard(e)…

Ik oefen in het behoud van de soort streef echter bewust naar de orde van aarde een vruchtbare laag op gestold steen schimmels hebben een naam muteren tot een plaag tot menselijkheid tot heerser over leven maar in de orde van aarde zijn er schimmels… om het behoud van evenwicht…

Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend De ochtend giet je zwart in een kop Je staat weer beladen op De cafeïne vergezeld van nicotine Ik snuif de ozon op in de ochtend zon Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik De chemische rommel maakt…

wat als de aarde invalide wordt rolstoelt zonder pad of planetaire baan zomaar de ruimte in zal gaan zonder vang- of internet zijn database op hol zal slaan gegevens naar de maan alles heeft een eigen schaal de menselijke als normaal maar ook in groot en klein zullen er extremen komen bizarder dan een invalide wereld ooit…

We kijken allen van binnenuit naar buiten Zetten ons oordeel af Door met kracht de deur te sluiten Kijken door andermans ogen volgt niet door een straf Vind rust voor je woede gaat uiten Door geweten versterkt vergeven, is niet laf Wens niet te ontvangen wat je de ander gaf Er komt een dag dat we op ons zelf stuiten Geen actie is ook een…

Wij Mensen zijn ooit door een God gemaakt Een liefdevolle, giga-wijze Moeder Een kunstenaar, een Schepper, Een Behoeder die over 't welzijn van de Wereld waakt Wij zijn ooit naar het evenbeeld geschapen van deze Moeder-Vader-lijke Draak. Elk met een onbetwistbaar eigen smaak (dus 't heeft geen zin een ander na te apen) We zijn bezield…

Hij ademt voorzichtig in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, gelijkgestemden het is al donker in de nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

Op goede dagen ben ik niet alleen loopt liefde mee, een stapje opzij is dan zo gedaan, als het ware in liefdes schoenen gaan staan en voelen en weten wat liefde zou doen, liefde die de ander begrijpt en neutraal houdt van iedereen, onrechtvaardig neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop…

Nu onze prins-gemaal plots niet meer leeft Haast ieder zich om hem te prijzen Als vader, diplomaat, als wijze Die posthuum zoveel inspiratie geeft Zit het dan toch in onze aard misschien Om pas een dode echt als mens te zien?…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

als je op de koffie komt wil ik je bittere chocola geven dan proef je waar het leven naar smaakt en wie weet komen wij misschien ooit nog samen in een boek terecht met slechts het vermoeden dat wij meer dan dichters waren…

Helaas; de zwakke mens in dit weemoedig leven, Hij heeft een weinig vreugd zo noodig voor zijn hart: Wij hijgen ras naar ’t eind van dorre lijdensdreven, En spoedig al te lang valt ons de nacht der smart. Ook, Heer, wij trachten wel te bidden dat Uw wille Geschiede! – doch vergeef onze arme kindertaal, ’t Bedroefde hart, bij ’t vroom…

Stenen worden gestapeld gemetseld tot een muur om ons te beschermen tegen kou en wind de muren worden omgeworpen met de stenen wordt gegooid wij staan weerloos in de wind en deppen onze wonden geen hart bevat de warmte om muren te beschermen in omzien naar elkaar.…

- Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond, standvastig en steeds levend zonder aardse kimmen, vol ongekende luister Godes beeltnis woont. Ik voel mij rijzen dan en ken noch tijd, noch dagen. 'k Ben gans allene, 'k heb noch vriend noch vijand meer...…

men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren al het hartzeer in menselijk tekort verpakt geraakt in lucht en water we nemen de kleuren van de aarde aan wie ons ook beweent wie ook in de spiegel kijkt naar diep verdriet men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren…

In een klein dijkhuis staat, ziet hij door ’t uitvergrote raam, het oude orgel bijna naakt. Over de toetsen ligt een loper. Tussen de twee koop’ren kandelaars staat een gezangboek open. Hij hoort weer het astmatisch steunen: loflied of klaagzang – eender zeurt deze muziek, tot hij die deur snel weer vergrendelt. En toch, o mocht…

Woorden vallen uit monden geven naam aan de dingen die zijn en gebeuren zoals klok en kompas de handen en voeten van menselijk leven in een aards bestaan. Buiten deze wereld niet van toepassing. De cirkel ontsloten connectie verbroken.…

De hersenen boven mijn mond laten me op tijd eten twee uitlopers sporen voedsel op en zo is het uit de hand gelopen De ogen lieten de handen lopen naar de oneetbare wereld, en lieten ze extra kamers bouwen om spullen te bewaren Ook ik ging lopen en van tijd tot tijd terug trekvogelen naar vroeger mijn vrienden en familie waar mijn…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Nog is het wachten op lente Houdt aarde haar grootste schatten -voor het menselijk oog- verborgen Bruin blad is van oude lentes kennen zucht,gekuch van 'n late vorst Misschien morgen, morgen mag ik.... lente verwachten?…

“Het is de dure menselijke plicht, Ontheemden op de aarde op te vangen.” “Welnee! Straks komt, - ik voel de bui al hangen, - De hele wereld binnen. Grenzen dicht!” Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…