Alle inzendingen over Minnespel

Na het minnespel, stoot hij haar af tot 's morgens, met zijn keelgeluid…

nek aan nek geringd koeren twee Turkse tortels samen de lente…

Ik zag 2 vlinders in hun minnespel Geen oog voor mij, gezeten aan de buitentafel Ik zag hun getekende huid warempel, kreeg er kippenvel De een leek me echt geen del de ander: heer Ik was getuige van geslachtelijk verkeer in m'n achtertuin.…

O minnespel en zoete beuzelpraat, O sleutel waar het hart mee opengaat. Wat maalt de liefde om kennis en om geld. Zij wil de gloed van handen en gelaat.…

Het is een minnespel tussen deze twee geliefden. Zoals de wind de vleugels van de vogel streelt. En de vogel erop vertrouwt dat de wind haar draagt. Dat kan alleen maar liefde zijn!…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

zoals schilders zich overgeven aan het minnespel met het abstracte zo dromen de dichters over het vruchtgebruik van oneigenlijke woorden als bij het pepetuum mobile wij graag willen dat het oneindige altijd in beweging zou moeten zijn en jouw gedachten spoedig een loopje nemen bij het verkennen van abstractie...…

Het leek ervan te komen, ons minnespel, maar door de extreme warmte vielen we samen zacht in slaap. In onze dromen kwamen we elkaar nader. De ochtend werd herboren, daar was alsnog ons liefdesspel.…

Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

ze liggen eindelijk stil te bed, daar aan het begin van opnieuw een lange nacht waar ze zolang beiden op hebben gewacht tussen koele lakens wat hij en wat haar met de sterren als onaanraakbaar getuigengestaar eindeloos getwinkel boven de minnekracht als eerst hij en dan zij aanvankelijk zacht onvermoeibaar zwelgen kan in elkanders liefdesgebaar…

lippenrand ik voel me aan de hemel staan met jou als gouden volle maan je mond voelt warm en zacht ik streel je borsten pracht het zand stuurt prikkels langs je benen ik imiteer een krab met mijn tenen de zon brandt op onze blote lijven ik wil hier voor altijd blijven de kuil waarin wij vielen gevest van verliefde zielen minnespel…

zwarte strelende wimpers omringen haar ogen die ontwapenend blikken zij schieten kruit van liefde zoeken mijn lippen te likken al twinkelend worden edele rozenblaadjes naar mij gestrooid en omringen mijn lijf als in zachte streling getooid mijn rimpels verbleken als glinsterend damp in het ochtengloren zo een minnespel bevangen…

in wervelend genot en vurig minnespel ontstuimig met jou zijn tot ver voorbij de einder van de evennachtslijn.…

Door impotentie, waarvan-ie niet genas, kon hij niet minnespelen. Hij zat weer thuis en was zich stierlijk aan 't vervelen.…

Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen. Laat mij wegglijden tussen de koude van fluweelzachte lakens in de schaduw van een eeuwige zoektocht, d'ogen gericht naar de einders van mijn Zielestrand vindend de antwoordende lichtbakens...…

jouw ogen licht als parelmoer woont in jouw blik - verlegen schaduw - de spiegel der onsterfelijkheid Hier neemt de droom zijn gratie waar Hier koester ik mijn Valentijn en mocht het donkeren als het noodlot plaagt als ik mijn hand vouw om sombere dagen dan leun ik met het oog nog tranend op jou, mijn lief op Liefdes eeuwig minnespel…

reik me je handen, je lentehanden de bloesem van je vingertoppen reik me je mond, je zomermond het fruit van je lippen laat me liefkozend graaien in het rode herfstbos van je haren je zachte nekvel strelen: huiverende hindehuid laat me zinken in de grijze wintermeren van je ogen laat mij het jaar zijn, speels genesteld in je vier…

tederheid grijpt me naar de keel in onuitgesproken zelfbeklag moeilijk te ademen als ik stik, je hoeft deze strijd niet te vrezen in de keuzes krijg ook ik mijn deel, het verleden heeft dat uitgewezen verwacht niet dat je mij daarin kent, als de momenten ondragelijk leken ben in jouw gedogen niet gekend, uit onvolmaaktheid bewezen in het minnespel…

de koude buitenwacht weeft harde vingers rond een dunne hals, het vriest en alle bomen buigen ons zachte bed geeft warmte binnen streelhanden vol lust, je kust waar al mijn toppen dansen minnespel verjaagt de gram van duizend dode mussen het kussen draagt de kroon, de scepter en een bedelstaf de liefde die zichzelf vergaf en honderd lauwerkransen…

oranje rode winden omarmen bomen in vurig minnespel transformeren bladeren in gloedvolle kleuren warm oranje bruin en purperrood laten zij in volle overgave het oude los terwijl in takken het nieuwe groen in kern aanwezig is richten zich kale kruinen hoopvol omhoog naar de hemel waar een waterige zon achter loodgrijze wolken indigo…

Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw, telt de dagen, soms wel tien, tot een volgend weerzien.…

om vannacht te dromen ik vond ze in het groene mos onder de stilte van een beukenbos bladstil hangt het licht zacht lispelt de wind het groene dak koestert mild de rust van oeroude bomen wij liggen naast elkaar wachten tot de avond komt dromen voor de nacht heb ik voor je meegebracht een holte in een trotse boom twee eekhoorntjes minnespelen…

Spreekt hij de mythische voorspelling uit, steekt al zijn geuren in het verlangen van een bedwelmende wijs, te ontwaken in de schemer van symbolen, zwervend door het minnespel van drank en spijs aan de tafel van het paradijs aangeschoven tot hij mij de lust en blinde ogen sluit. “Reizen door de liefde is een onmetelijke Odyssee.”…

Het bed kraakt al lang niet door minnespel. De taal van liefde is niet meer te horen. Hun illusie spat uiteen als een luchtbel. Het is een ander die ze weer mogen bekoren. Al het opgebouwde, vervallen door verdeling. De liefde heeft de strijd glansrijk verloren...…

zo kon-ie haar verleiding niet weerstaan, waardoor het minnespel al spoedig startte. 't Was liefde op een allereerst gezicht en impulsief was in de roos geschoten. Het werd een motecht: trouwen was verplicht. Hij dacht: 'Het moet; ik heb gewoon geen keus.' - En zo werd deze vrouw z'n echtgenote. Biljarten deed-ie niet. Hij had geen keus.…

Verschrikt laten wij elkaar los, gestoord als we zijn in ons vredig minnespel en met één vinger wens ik ze vaarwel naar een punt wat aan de horizon gloort. Temidden van een hemel en een hel is dit wat ons in geluk toebehoort.…

Hun minnespel is echter uitgelekt. Het was iets, dat d'r eega hevig griefde. De vrouw verklaarde ter verdediging: '- Maar schat, het was een vorm van naastenliefde!'…

levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen lichamen ontheiligd worden van hun schoonheid en verlangende puurheid celibaat dat heilig wordt gezellin van die wij adem leven liefde noemen hou mij niet vast zei omdat hij loslaten moest terwijl jij vastklampte hij sprak over liefde wetend van het minnespel…

won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen lichamen ontheiligd worden van hun schoonheid en verlangende puurheid celibaat dat heilig wordt gezellin van die wij adem leven liefde noemen hou mij niet vast zei omdat Hij loslaten moest terwijl jij vastklampte Hij sprak over liefde wetend van het minnespel…

Zijn dikke stam grijpt weelderig in de lucht, hij is stevig geworteld voor storm beducht In het minnespel van de jaargetijden wordt hij ieder jaar telkens weer vorstelijk gekroond Dan gedijen zijn bladeren groen als gras, als door moedernatuur beloond En in het najaar verkleurt zijn kroon als een lopend vuur, maar dat…