Alle inzendingen over Misschien lost alles

Een mens kan een mens niet bezitten, treedt in de toekomst na elke geboorte, werpt het licht zonder schaduw in de strijd en alles lost zich op tegenstrijdigheid..…

tussen de sprieten daar in het gras een bijzonder plekje een moment dat ik je zag het laatste moment samen toen ging je onder weet dat je er nog ligt maar toch ben je verdwenen alleen dat kruisje in het gras…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

Voor de drempel staart zij wachtend op een wonder uit de verte in de verte komen alle lijnen samen tot een punt als het einde nadert in haar laatste ogenblik zweeft zij langzaam over alle drempels naar het wonder in de verte .…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

dat het iets betekende daar gehecht in vaste grond waar zandstappen ooit zandhappen was en een stoel gebruikt werd om op te zitten aanschuiven mocht en terwijl zeemeeuwen de laatste letters oppikken denkt zij zwijgen praat soms zoveel makkelijker…

Misschien is het slechts voelbaar dicht onder je huid zoals een dans in een warme lente regen of is het een ragfijn geweven droom van het zuiverste zijden in mijn hoofd blijft het bestaan dit onvoltooide einde…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer anders lichter misschien…

Misschien heb je het gezien? Anders een volgende keer, probeer je weer het te zien. Geloof je nog in misschien, dan heb je de waarheid nog niet gezien ?…

Misschien was ik te skaffa en waren mijn patta's daardoor ineens loesoe. Misschien kwam het door die kaolo banga, met wie ik vroeger panja werd, zonder doekoe uit te geven. Misschien had mijn beste esahbi ze per ongeluk gepakt, nadat hij mij gratis asi gaf. Maar ach...…

Het is makkelijk om te beloven dat je elkaar elke dag gaat liefhebben en bijstaan, in alle kleine en grote dingen. Het is moeilijker om toe te geven dat zoiets enkel is weggelegd voor Robots.…

Zing over d' eerste zonde van de mens en hoe de vrucht van de verboden boom dood en verdriet bracht in de wereld en het verlies van Eden, tot een groter Mens herstel bracht van 't gezegend paradijs; Bezing dit, Muze, die op de heilige top van Choreb of Sinaï een herder bezielde die 't uitverkoren zaad voor 't eerst onthulde hoe uit de…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

Alles Wat je durft Te doorvoelen Lost op Zo laat Je je gepieker los…

ik heb een liefde verslapen om kuiltjes-wangen te kussen goedlachs aan de hand van vergeelde foto’s kantel ik, als ware opstandig zonder gebaren met droge ogen als ik wakker lig bij maanlicht weerspiegelt alles misschien, misschien was jij er gisteren wel onopvallend maar waakzaam tot diep in de nacht bemin, bemint, beminnend…

Rijk voel ik me met dit Herwonnen leven dat zich Met het pigment van uiteenlopende Kleuren heeft gemengd tot De kleurigste verf die bij Elke gemoedstoestand past, Alle scheuren vult, en de Overgebleven plooien in mijn Gepijnigde ziel gladstrijkt…

maanlicht raakt water overmatig verlangen lost op in stilte…

En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

Je moeder lost de kruiswoordpuzzel op.…

Ik snap niet dat het mogelijk kan zijn het gaat van ongemakkelijk naar hel maar misschien is alles wel schijn, misschien ben ik het zelf wel...…

't Verdriet zal langzaam slijten voorbij gaat het immers nooit mijn hoop is stilletjes verdwenen en toch denk ik ; misschien....ooit ?…

Misschien mag ik morgen nog wel leven Misschien sterf ik morgen onverwacht Misschien lach ik morgen ook nog even Misschien huil ik morgen heel de nacht Misschien ben ik morgen nog zo eenzaam Misschien voel ik me morgen niet alleen Misschien zal het morgen wat beter gaan Misschien ben ik er morgen wel overheen Misschien kan ik jou morgen…

Het is nu eenmaal zo gegaan Ik had het ook liever anders gezien Voor mij zul je toch altijd blijven bestaan Misschien komt het ooit nog goed… misschien…

De waterkant is stil, alleen nog het hoge gezoem van muggen en het zachte gekwaak van een paar kikkers verstoren deze serene rust. In de verte, plots de melodie van een panfluit, een vreemde figuur komt dichterbij, en vleit zich neer in het hoge gras, bij de oude eik. Het water verrimpelt en daar verschijnen enkele waternimfen, die…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal? Ze kunnen ook een stil verdriet genezen, het verlies met woorden wat je niet wilt accepteren, wat je zo nu en dan telkens weer moet herlezen, of dat uur morgen komen zal?…

In het zicht der jaren, is een lange weg te gaan, misschien voorbij de dood en tijd waarbij beide om de gelijke rechten strijden, om angst van hoop te scheiden, dat uur waaraan we hechten, of dat moment werkelijk komen zal?…

Nu alles leegte is lost elke herinnering zich onontkoombaar op en is er niets meer van je over.…

Nee, gaat mijn leven iets voorbij, Dat 'k zelf niet goed kan zien - Dan is 't voor andre', en niet voor mij, - En toch - misschien - misschien!…