Alle inzendingen over Oertijd Dierenrijk Mensheid Verval

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

Breekbaar is zijn verschijning als een gravure in glas de open handen ijsblauw perkament zijn vlassig haar verdraagt de winter niet hij rilt ziet de mens in vrije val en spreekt bedroefd een laatste woord zijn ogen naar boven gericht het licht, zo schrijnend wit hoelang nog, hoort hij aardse machten spreken van vrede op aarde…

versteende honing beschermt een piepklein vliegje de oertijd ontvlucht…

Dieren zijn Oordeel noch twijfel Zij voelen wat stilzwijgend hoort en kennen haat noch verraad Ze denken niet Zij weten Ze horen want ze luisteren Ze lachen als je goed kijkt Ze huilen want ze voelen Alleen Ze praten niet Vandaar het mensdom…

Geboren in een verre oertijd en nooit meer doorgegaan. Zij gaat met anderen parallel, ze gaan van klein naar groot. Zij weet niet beter dan dat ik van altijd ga naar dood. Maar nee mijn kind, ik ga niet dood, ik heb het eeuwige leven, ik ben van oertijd tot vandaag altijd hier gebleven.…

Slaapdronken op blote voeten living in Lieflijk opent zij piepkleine oogjes Dan zo tevreden kronklend, spinnend en krabbend in mijn oude pull. Snel overeind me voor de voeten lopend. Het zachte wollen poezelige spul gaat met mijn hart aan de haal Verleidt me heerlijk, wat een feestelijk onthaal. Likjes, streeltjes kortom weer grote liefde…

Vandaag mijn neus en mond afgelikt Bewijs dat je me echt wel mag Niet zo evident Je werd misbruikt opgesloten neergehaald Enge verlatingsangst ergens zo normaal Me herkend aan de hand van mijn parfum ook geur Wat heb ik je ook geduldig toegefluisterd en geaaid Werkte prima Samen op de bank ingedommeld Warmte Beloftevol Hopelijk spenderen…

Onze dieren worden heden in de bloemetjes gezet De lieverds zo bekommerd om ons, geluk en pret ook verzet. Zo trouwe bruine lodderogen, Spike wat ben je toch lief Twinklende indringende olijfgroene kijkers, my lady Emilie. Rotverwende jochies werpen zich ik winkels krijsend tegen de vloer Bloed kookt dan laaiend, 't was vroeger even anders…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

Het bos- of weidebeekje drenkt en laaft zijn omgeving behoedt het leven in hem is niet te vergelijken met rivieren als Rijn en Maas doch door oertijd gewrochten mag het evenzeer bestaan.…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Wat kan de mensheid klagen, We kunnen niets verdragen. Het is te warm of te koud, Het is te zoet of te zout. Die is te dik of die te dun, die is somber die heeft te veel fun. Die is te groot die is te klein, Die heeft bier maar liever wijn. Die is te donker die te licht, Die is hetero die een nicht.…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…

De weidsman wil handhaven de harmonie in bos en veld; ja, versterken de harmonie in het planten- en dierenrijk alhier, vervangend de taak van het ontbrekende roofdier.…

( photo noir ) zolang wij aan tafel zitten en ons tegoed doen aan een smakelijk maal is de kat een vriend zijn wij klaar is hij er ook klaar mee zo blijken er toch nog wel wat grenzen in het dierenrijk te bestaan...…

Ging volop voor het dierenrijk Ergens zo begrijpelijk. Dé Mannenwereld Vaak deprimerend, onheus. Vrouwen zijn toch geen duizendpoters Vorige generatie stelde wel te hoge eisen. Voltijdse baan bovenop was en plas Oor en oog voor de kinderen, In bed faken dat 't niet meer te harden was.…

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot! Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien. Dag en nacht het maakte niets uit; ik denk dat we honderden uren samen waren in de diepste Liefde,…

Wie ooit in Staphorst rondgekeken heeft Weet dat men daar nog in de oertijd leeft…

Ik heb geen mens gekend die zich verachtte zo vurig en zozeer, als deze alleen, maar vriendlijk toch en trots bij de gedachte te weten wat een andre onzeker scheen. Zijn lijf verwaarlozend: zijn ziel verkrachtte hij sedert lang – ziek, spotziek en gemeen, leek hij tot voortleven nog juist bij machte. ‘Een steen rolt ook, en ‘k ben…

Reeds in de oertijd waren wij seksisten. Dat zie je aan een beeldje dat men vond Met borsten en met billen, fors en rond Terwijl het lijfje wel een hoofdje miste. Wij waren toen waarschijnlijk allen apen, Maar naar dit beeld is dus de vrouw geschapen.…

Ook over twee jaar wordt dit beeld bereikt, Wanneer je met de oertijd vergelijkt.…

Een vreemd verschijnsel was die strippenkaart Waarover men diens gram geregeld haalde Omdat men dubbel voor de helft betaalde: Twee strippen waren slechts één stempel waard! 't Is iets onwennigs uit vervlogen dagen Een nieuwe kaart biedt voortaan stof tot klagen…

Ze treuren ook erg in het dierenrijk Van slag zijn olifanten, octopussen De kikkers zijn elkaar als troost aan ’t kussen Een slang geeft slissend van zijn droefheid blijk De Oppergrazer daagde, kwam je kapen Nu mag je droomloos, zonder weerga slapen…

Als oertijdman was u geoutilleerd Met kleine harde stekels op uw penis En in uw grot was het dus dikwijls menis Want was zij ergens niet van gecharmeerd Dan had zij op haar meest intieme randjes Een hele rij met kleine scherpe tandjes. AMSTERDAM - De penis is ooit uitgerust geweest met een soort kleine weerhaakjes. Dat hebben Amerikaanse…

de zeeën zijn oeroud, en wij mensen, ach, wij komen en gaan. maar het zout van onze wateren stroomt in ons bloed, kalk zit in onze botten. en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen…

Wonderen bestaan nog Soms te mooi om waar te zijn Laten we ze koesteren Mysterieuze groeten Uit diep verzonken genesis In eindeloze eeuwigheid geboren voor de dageraad der aardse zonnetijd…

Men loopt zo gauw voorbij in herfstachtig najaar aan wat uitgebloeide takken in een groepje bij elkaar vergankelijk geworden kleur verliezen, broos staat het stil, wat triest komen uit de mist in zicht van zachte lichtval en zie.... hoe een spinnetje ontdekte de ragfijne takjes waaraan het zijn webje spon en kijk... naar de verdorde bloempjes…

Ze krijgen hier twee daagjes, ai, niet veel Want elders in Europa plenty weken Is Mark soms in de oertijd blijven steken? Hij riep toch: “langer is controversieel” Nou moe! Nog langer Rutte als premier Da's pas een écht controversieel idee!…

Zelfs het dierenrijk en de natuur zijn verstoord. Omdat de mens houdt van geld en van moord.…

Een vurig bede klinkt vanuit het hart ontstegen 'Heer waar bent U, hoor mij roepen de wereld om mij heen verhardt er strijden allerhande groepen en het geloof in U verstart' Hoopvol slaat zij haar ogen op smekend hulp vragend van Zijn Hand maar al wat zij ziet is het trage bederf scheuren in het heilig beeld van stand getekend verval…