Alle inzendingen over Ontspruiten

nachtuilen goed luisteren bewegen wegversperring verspilling spinnen web opwelling tranen haantjesgedrag afstraffen traktaat verlaten dadendrang dromenland ondergelopen land aangeland verbrand rook ruiken kruik lurken ontkurken duinwandeling verwondering ontdekking dekkingsgraad radeloos versieren joelen begroeten vriendelijk ontspruiten…

Hier ontspruit je nieuwe liefste Nieuwe liefste die ik ken Hier ontspruit je uit het niets Hier ontspruit je uit mijn pen Hier ontspruit je uit het blad En in de verte uit de kiem Hier ontspruit je in je woorden Hier ontspruit je pantomiem Hier ontspruit je dan uit alles Hier word je bedacht Je hoeft hier enkel maar te zijn Meer wordt…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

Ontwaken met zon ontspruiten van knoppen de wereld draait door.…

Mijmerend over de dag ontspruit bij mij een glimlach vrolijk was hij een hele dag zo blij ik kijk terug en weg is hij zo vlug…

In het bos en het veld overal ontwaakt nieuw leven de mensen trekken er met een glundering op uit ontzien ze wel het ongerepte schoons als gegeven in de nieuw verjongende wereld die thans ontspruit.…

Zwarte kraaien vullen het mistige weiland met overwinningskreten over de voorbije winter waarin dagelijks zoeken naar het weinige voedsel of weerloze prooi lang en moeizaam speuren was hun schor gekras weergalmt in kale bomen slaat stram gebeeldhouwde takken is ondanks ruwe schreeuw bemoedigende zang wekt gezwollen bladknoppen uit een…

als jij door het raam kijkt ontspruit daar verwachting als ik het glas bekijk is het beslagen de hoop is verleden het heden zoekt naar achting om de leegte te dragen…

Ik wil ze ruilen die mede Nederlanders voor nog meer migranten ze hebben mij laten zien waar het grensoverschrijdende gevaar ontspruit het is zo dicht om ons heen het komt niet van buitenaf maar van binnenuit…

Met een vanzelfsprekendheid schrijf ik dit gedicht zomaar, voor de aardigheid zonder al te veel gewicht maar, het fascinerende is dat deze woorden onzichtbaar en onhoorbaar ontspruiten uit m'n brein dat altijd functioneert m'n brein wat zou ik zonder zijn...…

Ik heb gevraagd Ik heb genodigd Mijn hoop was bevestiging Maar een ‘nee’ werd mij gebracht Zo kan ik concluderen, Dat een vriend geen vriend is, Wanneer hij niet helpen wil; Een bodem te vormen, Waaruit meer vrucht ontspruit Dan er zaden nodig zijn geweest.…

Tak zo jong en groen, Ontspruitend nieuw leven, Veilig vastgeklemd in de Snavel van een duif Teken van leven Na de vloed waarin Het oude leven Voorgoed verdwenen was…

Meanderende gedachten die binnenin ontspruiten, groeien in golven en dansen frivool binnenstebuiten.…

de Nederlander herkent zich zelden in de spiegel die hem wordt voorgehouden maar in een broodje shoarma kan hij zich altijd vinden nieuwe culturen ontspruiten --------------------------- knipoog naar de discussie over dé Nederlandse Identiteit, aangezwengeld door ónze Argentijnse prinses Maxima.…

ik dans met u, vrouwe van de avond zing de melodie die ons laat bewegen zomaar op het ritme van een ontspruitend lied dat onze beide lijven, getekend door de tijd, even in een blijde voortgang doet verweven…

Gedachten zijn als voorjaarsbloesems Ontspruiten klein en teer Met zorg en aandacht Groeien zij En komen er meer Koester gedachten als bloesems Geef ze voeding en verzorg ze Dan groeien gedachten bloesems uit Tot prachtige vruchten Pluk die vruchten Dan pluk je geluk.…

Kracht terugvinden in de Lente, Opnieuw beginnen, nieuwe kansen ontspruiten. De zomer is van mij, Ik mag er zijn, als een zonnebloem, vol kleur en kracht.…

Gedachten en ideeën zijn een beetje als de weeën Ze komen en ze gaan Eens komen ze naar buiten zoals alles wil ontspruiten en ontluiken We gebruiken ze, zonder te vragen hoe en waar vandaan ze op kwamen duiken De zon, de aarde, al het water, het leven zelf, wil alleen maar geven…

Gedachten ontspruiten jaargetijde reeds vooruit als bladeren aan bomen wachten in vertrouwen vanuit het duister op toekomst en licht. Als een geliefde op ontwaken van hartstochtelijke bruid die komt door rozenvelden gekleed in tule als van nevel stralend onder sterrendiadeem als een lichtstraal uit de hemel.…

het watert en snatert het knispert het wispert ontspruit en ontsluit het struikt en het botert het tettert en kwettert het zingt en het swingt het dobbert en deint het kreunt en het steunt het schaduwt en schijnt het streeft en het leeft het groeit en het bloeit het kleurt en het fleurt en het zomert…

Pas door de drank ontspruit het dichtplezier dus hijst hij liters wijn of dito bier en droomt van dertig flessen op een rij. Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas en wou dat hij drie kasteleintjes was.…

zoals je bent ben je mooi, lief, teder Puur water over uitgeslepen stenen kabbelend door een droge rivierbedding Puur een bloem ontspruit uit de aarde komt boven en bloeit zijn leven Puur Puur kan van alles zijn voor iedereen verschillend maar puur is een ding zoals het is, zoals je bent…

een koude wind streek langs mijn hand maar ik voelde jou ontluiken in het zachte bed van zwarte aarde zag ik het kleine blad ontspruiten verscholen tussen mos dat nog zijn winters kleedje had ontkiemt al lente in het bos ook in het fluiten van de vogels zijn de speelse rollers niet te stuiten…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

Ik zet het het alarm in mijn hoofd elke ochtend bij het gloren uit dan ontspruiten mijn gedachten vanuit de vele nachtelijke prachten schrijf ik met plezier al mijn dromen op papier en deel ze geïllustreerd hier.…

Daar waar het leven steeds opnieuw ontspruit. Het bloed vers stromend door mijn aderen, de wereld lacht mij toe, vrede en welbehagen bekruipen mij zomaar zonder reden en hoe...…

Hoort mij als ik mijn lippen tuit de dichtkunst aan mijn geest ontspruit hoe ik je mijn geheimen uit akkoorden van de muze fluit Ziet hoe dit de ziel verbeeldt de bloemen in de hemeltuin teelt het nageslacht gunstig bedeelt Neen, de kunst die niet verveelt Proeft hoe goed dit voedsel smaakt hoe het alle harten raakt als de waarheid heel…

Nu zal het nog duren dagen, dat blad opnieuw ontspruit uit nieuw gevormde knoppen als zijnde ‘s winters bruid van het ongeborene. Even spant de natuur zich in, stilte, daarna ontstaat er opnieuw het glorieuze.…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt...…

Liefde schoot de roos, sindsdien ontspruiten druiven, uit dichters brood. Op de kerkhoven begraven varkens truffels, het loof is voor dichters . Poëzie als ei, door de tijden, hard of zacht, blijft deze eetbaar. Opschrift bovengronds de muzen die hij verslond, hij rust in vrede.…