Alle inzendingen over Ontzag

De Verenigde Staten land van sofisten land van 'vrijheid en vooruitgang' land van ultieme ironie Waar de wapenlobby het land in een houdgreep houdt en waar hun groots bejubelde vrijheid steeds meer onschuldige levens vraagt Ontwikkelingsland van de vrijheid Met een falend rechtssysteem waarin met handjeklap wordt onderhandeld wat je straf…

ik leun nog wel gestrekt tegen de zware penant strak gelijk de muur zicht rekt van onder naar de top zo ver ik kan zien de bovenkant als gemetseld voel ik mij opgenomen in het verleden denk aan de gespierde bouwers die immer meer de hoogte bereden zelfs mijn geest aanvankelijk aards gericht geeft stilaan te kennen deze plek…

Het ravijn van wijkende wanden heeft de vlakke kalmte scherp verstoord. Leegte is voor zwaartekracht gezwicht en eindigheid is in grenzen verwoord. Bruggen verbuigen contouren van gewicht, zij overspannen ijle massa’s lucht. De spanning tussen hier en overkant is een bries die zachtjes zucht over zwelgende diepte voorbij de rand.…

Waxinelichtjes uitgedoofd avond van die ene dag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag pianosleutel omgedraaid pingelen met stukje Bach in jouw gedachten gras gemaaid onder een gestreken vlag te doen wat ik je heb beloofd stuit nog op te veel ontzag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag…

Doen we Geen punt Terwijl die mensen over de echte kwesties waar het leven om draait, zeggen: boeit me niet Daar heb ik geen woorden voor Of eigenlijk maar één: ontzagbaar…

Bij ontzag Schiet ik altijd in de lach. Want ik verwacht Dan enkel macht, In plaats van gezag. U weet misschien, Het is ook de verleden tijd van ontzien.…

het was wel zo dacht ik even toen de hal die ik betrad, gerand door schaduw en zonlicht schreeuwend door een vierkant venster, mij overmeesterde ik stapte in een wereld anders dan buiten niet wetend wat ook te verwachten een stenen gebogen hemeldak en plavuis in Jugendstill als grond van een gevulde leegte het stilteorgel…

In een zuivere wereld kan ik leven. Vrij in voelen, vrij van denken om overvloedig in liefde te geven. Onthechting voelt aan als vrijheid en verlichting ineen. Meer en groter als mijn persoonlijkheid in heelheid ben ik al-één. Helderzien van gewaarzijn in deze volmaakte zorgeloosheid. Niveau van de geest waarop het antwoord op iedere vraag bekend…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

Rood oranje goud ligt de herfst aan mijn voeten en ademt ontzag…

O God mijn Heer Mijn enige gids ten leven Met eerbied en ontzag Gedenk ik U nu en op Hemelvaartsdag…

vernielzuchtig, compleet opengereten Slagregens slaan de oevers aan gort Hemelse toorn in volle kracht uitgestort Daken worden gelicht, bomen geveld door het voortrazend natuurgeweld Al wat leeft heeft naarstig dekking gezocht om te ontkomen aan zijn moordende tocht Na de storm, een grote ravage, alles vernield heb ik toch heel even, vol ontzag…

Toekomst bloem, vol ontzag, in bellenblaas, de pseudo-lach, Poreus en kaal, dit houten paneel, een gedroomde doos, mijn luchtkasteel.…

Ik heb veel ontzag Voor zo’n vlinder voor een dag. Slechts een kort leven Is dit dier gegeven, Maar een kort gelach. Ik hoop op langer plezier Met mijn week-dier.…

Maar daarna was er ook ontzag voor deze daad en fascinatie voor een kwaad dat ons met schoonheid sloeg en gratie.…

Zelfs de regenboog maakte me zo bang dat ik mijn hoofd boog Het was te mooi wat ik daar zag en dat verdrietelijkte mijn dag want ik voelde namelijk geen ontzag Waar vind ik de Verwondering, Bewondering Waar heb ik het toch gelaten......…

- Theo Maassen En onze 'snelsonnetter' Theo Danes Voor jullie dus respect, niets dan ontzag En veel genoegen bij het dichtplezier Op 't Amersfoortse podiumplankier!…

Wat heeft ons op die morgen toch wel mogen doen lopen langs de Regentesselaan, waar ons de blaren om de oren vlogen? Waar kwamen we in 's hemelsnaam vandaan? Hoe dan ook, er kwam een mannetje aan waardoor je blik opeens werd aangezogen, een en al zwarte hoed en zwarte ogen, voorzichtig schuifelend, - en jij bleef staan. Kloos, zei je, toen…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

Met dode stenen wil men bereiken, dat iedereen met ontzag naar de steen zal kijken. Kleur uw leven prachtig in, na de dood heeft het geen zin!…

en toch hè zelfs nu het mislukt was bleef ik geloven in zijn kunnen vol ontzag had ik gezien hoe zijn grove handen stukjes boom afbraken en ze weer liefdevol aan de stam teruggaven had God iets verkeerd gedaan zacht mompelend werden er zakjes overheen geplaatst en met elastiekjes voorzichtig onderaan dichtgeknoopt hij legde het me uit althans…

Ons leven is en blijft in handen van God Een troost, dat Hij ons leidt van dag tot dag We mogen weten: Hij is begaan met ons lot God onze Heer, zij geloofd met diep ontzag.…

Laten we God loven, dag aan dag Voor Zijn vrede aan ons gegeven Dat wij altijd met Hem mogen leven Geloofd zij God, met diep ontzag.…

Wij mogen in Gods woord geloven Hem loven en prijzen, dag aan dag Hem eer bewijzen met diep ontzag Want niets gaat Zijn naam te boven.…

Omdat natuur mijn ziel beroert en mijn realiteitszin tart met haast goddelijke gratie, ontwaar ik in mijn hart, mijn verheugde mensenhart nederig ontzag en stille admiratie.…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Sneeuwvlokken Dwarrelen zacht Haast donzig In mijn gezicht De wereld Om mij heen Kleurt wit Blij kijk ik omhoog Steeds meer Vlokjes vallen Stilletjes naar benee Met ontzag loop ik verder.…

Ik vond een erwt altijd maar doodgewoon Maar mijn ontzag is nu enorm gestegen De peulvrucht heeft een eigen site gekregen Niet zomaar een, nee, van een “blije boon”! Dat heeft de boon erg van zijn stuk gebracht Want ach, die had een heiliging verwacht –…

Als een blok graniet dreunden de nachten door mijn hoofd toch, in mijn geest woonden altijd de diamanten dan stoffig, vaak briljant ik ontving veelal met ontzag en knoopte eerbiedig het geheel tot een rij van vele jaren dag en nacht.…

De majesteit bezoekt een thuisfrontdag Waar ouders van de Uruzgansoldaten Eens eventjes gezellig kunnen praten En Beatrix leeft mee, is vol ontzag In naam der Koningin gaan we weer knallen Ook onze ouders zijn voor haar gevallen…