Alle inzendingen over Op vleugels van dank

Stil, met verbazing in haar ogen, hoort zij plots een merel zingen, schone tonen smelten dooi in de dagen, waar het voorjaar groeit ze zoekt naar de schoonheid van dit ontroerende geluid, veegt het duister uit haar ogen en ziet de vogel op een tak, vlakbij het raam verwonderd blijft zij staan en kijkt de klanken naar binnen, waar haar…

Koud kil stil zit het meisje, starend naar de sneeuw. En wat er onder ligt. Haar vlechten op het venster zeggen dat ze rustig is. En zwijgend tuurt ze voort dieper dan de sneeuw en verder dan de horizon die niet bestaat. Voor haar is de winter een zicht op de wereld in haar fantasie.…

En zijden vleugels de Heer had het haar beloofd Uit de hemel dank…

Verlangen naar verderop (met dank aan Arthur Japin) - Beweeg! Op reis! Vlieg naar dat verre strand! - Mijn vleugels zitten aan mijn binnenkant.…

dit zijn jullie vleugels , vlieg vogelvrij! plus est en vous! laat je door niemand knechten. weet dat voor jullie the sky is everywhere dank voor dat ontzettend vertrouwen ! vader en moeder allebei.…

Langzaam buigt de man voorover, bevoelt zijn pen en met die intense blik in zijn ogen haalt hij uit naar papier. Met zwierige halen vult hij zijn blad met zijn naam en plots stopt hij. En bij het naar achter duwen van zijn bril worden zijn rimpels dieper. Hij houdt zich klaar en net als hij zijn eerste woord wil zetten laat iets…

Vrij zijn op jouw eigen vleugels Tussen de wolken Wilde jij. En jij wilde Steeds weer vrij zijn, dus jij vloog zo vaak jij kon. En jij bleef er steeds maar langer Vloog immer dichter naar de hemel en de zon Planeten blijven links liggen Putin negeren, de rest Lanceren met een broodje... OPM.…

Misschien was de wereld je wel veel te klein En misschien was het leven je niet lang genoeg, voor je reis naar het licht Je gevoelige hart, zo vol onnavolgbare humor, was wel je grootste gift Vouw nu je vleugels maar dicht. Niemand kan zonder Vrienden. Dank je wel Co, ik hou van je.…

gehuild, gelachen en gevochten Ik lag in warme bermen en in gladde bochten Ik hief het glas, het viel in duizend scherven Ik wist de grijze hemel Toch weer blauw te verven Ben blijven pogen Al verbranden al mijn schepen Ik heb gebaald, gefaald En heb hem vaak geknepen Er was applaus en ik werd heftig uitgefloten Maar als ik ga dan zeg ik Dank…

je kwetsbare woorden langzame verhalen een verlegen lied een koesteren dag na dag een geruisloos ademen met een lach ik dank je even als het mag…

Ik heb je nooit bedankt, dat besef ik nu maar pas. Ik moest zweven en zwerven, en mijn goden beschimpen. Ik moest de redder zijn, die overbodig was. Ik moest vooruit, iedereen opzij! Ik moest zingen en dansen en mijn vrienden negeren. Ik wou te groot zijn, maar wat wou jij? Ik heb je nooit bedankt, en nu kan dat niet meer. Ik moet…

Wat kan ik voor u doen?! (Gemompel...twijfel....een beslissing) Zoet of zout?! (...een frons.. en nog wat gemompel) Wilt u er ijsblokjes bij?! (Eindelijk gedetailleerd gemompel) Dat is dan $5,50 ! (...Een diepe zucht voor mijn inspanning...) Fijne voorstelling!!!…

't Is zondagmorgen ik wil vroeg naar't bos maar plots'ling breekt het klokgebeier los en plichtsgetrouw gaat iedereen ter kerke terwijl ik God dank op het zachte mos.…

Jij bent mijn toeverlaat in een opstuivende zee van woorden. Een rots, die mij helpt om op het droge te geraken. Je hart is meer waard voor mij dan goud. De schittering in je ogen zijn als diamant Je geest geeft mij hoop. Zo kan ik verder zonder wanhoop. Je bent mijn reddende engel waar ik mij met weinig moeite aan vast kan klampen.…

Wonderlijk de hand die ooit de sleutel stak in ‘t contact van onze motor, en hem aandrijft, servicebeurten gratis, ons denken reviseert en ons beeld vol waan, schoonwast onze ruiten van binnen en van buiten.…

God, goede God, genadig, goedertieren Duizendmaal dank voor ’t scheppen van de Dieren God, vooruitziende God, vol pracht en gratie Dank voor ’t fantastisch Rijk der Vegetatie God, onvolprezen Wonderbaarlijk Wezen Ik dank U voor het wonder van ’t genezen En voor de hoogst verhevene prestatie Van de ingebouwde weefselreparatie God, die niet…

Ik liep die heuvel op in de regen zoals iedereen daar deed die dag, als een pelgrim, naar dat kerkje waar zich het oudste orgel bevond. Eenmaal binnen liep ik zomaar wat, in een bank zat iemand die bad Ineens hoorde ik hemelse klanken, zocht en stuitte tegen een video ging zitten, 't was bekends maar... ja Kortjakje 'k leek als vastgeklonken…

Ik dank mijn ogen dat ze me steeds willen laten zien Ik dank mijn spieren dat ze me doen bewegen Mijn hart dank ik dat het zo lang maar klopt Mijn brein dank ik dat ik denken kan en danken Mijn handen dank ik, dat ondanks ze veel genomen, ook ontvangen kunnen, geven, strelen Ik dank het ademen dat me verbindt met lucht, daarmee…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Ik stuur duizend schepen naar de zee, klievend door hoge golven, tegen de sterke stroming in, zoekend naar gevleugelde wolken. Ik stuur duizend brieven met ze mee, biddend om een verloren liefde, tussen alle tranen door, hopend op een verlossend woord. Ik schrijf duizend zinnen neer, verzilverd in mijn gedachten, door verwachting getroost…

Je hebt me vleugels gegeven, je wordt mooier met elke dag die ik met jou mag beleven. Laat me op dit gevoel maar even bouwen, het is zo heerlijk om van jou te houden.…

Toen op haar bleekgekleurde vleugel toch zijn diepe winterbloesems bleven bloeien keek zij door het vale raam en zocht het lente-erf af of hij kwam. En witter dan die stille en rijpe schemering in hem aldoor, in haar en half april zo kon het nieuwe moe- geworden prille licht niet zijn.…

laken om mijn vermoeide vleugels sluit...…

je bent hier veilig dit is jouw nest maar vergeet niet ook jij hebt vleugels alleen nog steeds begrijp je niet hoe ze te gebruiken zo vaak heb ik je voorgedaan het uitslaan en het stijgen maar bij iedere poging die je doet ogen ze gebroken…

Als op vleugels gedragen laat ik me meevoeren op de hemelse klanken van solisten en prachtig zingende koren Hun hartverwarmende stemmen het lieflijk geluid van violen strelen m'n oren Mijn hart bonst in m'n keel emoties komen naar buiten Even wordt het me te veel En komen er tranen die niet meer zijn te stuiten Dan sluit ik m'n ogen en…

woorden zinderen na als ware ik niet hier gaat zij weer op in het wassen van het rauwe maal achter haar toren ik boven 'r uit bladeren glinsteren tussen tengere vingers m'n handen gebogen rond gouden haren kus ik haar hoofd…

Neem me mee en draag me op de vleugels van de wind over zee ver voorbij de horizon zwevend op de wolken verstoppertje spelend met de sterren als een kind hand in hand reizend door de tijd op zoek naar het beloofde land waar alleen liefde is en geen strijd…

toen te eng dwingender dan ooit hun vleugels openden zag ik ze in hun steeds verder kijken de grens overschrijden op zoek naar een tijd zonder knellend keurslijf…

Maar ik zou zoveel kostbaars verliezen als ik verplicht werd voor vleugels te kiezen. Wat zou ik schreeuwen en roepen en huilen als ik mijn armen voor vleugels moest ruilen. De Heer zou ik vragen om erbarmen want ik zou je niet eens kunnen omarmen!…

maar we weten dat je op een prachtige plek zult zijn Laat de vleugels je naar de mooiste plekken brengen..…