Alle inzendingen over Parken Wildernis Bloei Lusthof

bergen reine kraamkamers van broos komend leven langs rietvelden wordt het riviertje Aa of Weerijs licht aangeraakt door verdwaalde vingers van bergbeken op sommige plaatsen borrelt zijn versnelde stroom rondom zware stenen boven de grote siervijver oogt een lange smalle brug als de enige weg over het ravijn uit verre wildernis…

In ons park daar fantaseerden we, dat daar achter bij de bomen de wildernis begon. Wij hoefden niet ver weg. Ik bleef daar zitten, daar waar wij zaten en verroerde me niet. Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…

de mooiste hof die ik niet ken breng jij mij dichterbij ik zomer in je sterke arm de liefde zont en zint mij warm jij kust ik lust er pudding van ik proef en hoef niets anders dan het fruit dat uit jouw gaard ontsproot en ‘s morgens rijp rust in mijn schoot…

naaktstrand als lusthof doordravende fantasie geen naakte feiten…

Gul gaf hij wat het park ontbrak; Begoot met zorg het dorstig groen, En tastte in loof- en bloemfatsoen, Naar fel insect of dorre tak. Hij wiedde 't onkruid, bond de loot, Bond zacht een roos in voller licht, Van onder blaadren ruig en dicht, Hief hij de bleke perzik bloot.…

bloei bloei, bloei, blijf altijd boeien.…

struiken en planten voelen zich thans verlaten kijken verslagen in 't rond de oude hoge bomen vol levenswijsheid kennen de geschiedenis der beplantingen binnen hun takken ruist hoopvolle toekomst voor Drachtens park dat zijn pracht wil herwinnen.…

niet alle tederheid die je zocht heb je gevonden het park ligt in de uithoek van de winter op de helling gras schuiven bont krokussen naar boven de prunus aarzelt om te bloeien groen wordt in twee koppels jonge duiven tasten naar de min…

ik wacht en sleep mijn buik tot in de dageraad en met je woning nog net niet voorbij de dood, verhuist ook de morgen voorgoed de wildernis en de verscheurde vogels van onverschilligheid dagen gaan heen en tijd is kort weet je nog, liefde en een kinderhand ik slaap niet meer weet je nog, liefde in een wieg…

is als een boterbloem in de leeuw verslonden door humane eenvoud alleen met pure magie in bloei te krijgen.…

wijs mij de weg in je lusthof vertel mij waar die toe leidt zeg mij de prijs van toegang maar bovenal geef mij aan hoe ik er beter van word…

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

de weerbarstige bergen waar hij, klein mensenkind, het eerste hert moest schieten, keken honend op hem neer het hert viel van grote hoogte het rolde van de steile wand naar beneden al die tijd schreeuwde het het schreeuwde zoals mensen schreeuwen zoals zijn vader later?…

niet langer grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is er over van het kind die mijn volwassen geest voorvoelde misschien een boodschap in de wind een ansichtkaart van vroeger waar ik herinneringen terugvind wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo ontroerde vrijheid die zo voelbaar was.…

Wij zijn de overgeblevenen Dit is waar wij het mee moeten doen Overleven is onze natuur De wildernis is ons thuis Delen is hoe we overleven Jagen is wat ons sterk houdt zonder wildernis zijn wij niets...…

Het was al avond, toen hij 't huis genaakte, Een lauwe geur van vee dreef uit de stal, En heerste over 't parfum van zijn verval; En was de essence van wat hij verzaakte, Dit: wat het leven klaar en helder maakte, De grote knuisten van zijn vader, al Moeders gedrentel, en het driest geschal Van lach en grap, als 't volk de arbeid…

Hij was het graf al uitgegaan Vóór ik Zijn dood bezoeken kon. Een zwarte leegte in de zon Gaapt de spelonk mij aan. O wát ik hoopte in mijn verdriet, Hij kwam mijn ongeduld nog vóór. Maar, Die ik door de dood verloor Vind ik ook levend niet. De olijven met de lichte wind Verzilvren in de zonneschijn, Waar 't hart niets dan zijn oude pijn…

Er is geen leed, er zijn geen tranen meer. 't Is al door Uwe liefdebrand verslonden.. De dood is als een schaûw voor u verzwonden. Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…

O Heer, ik ken die zaalge zondares; Het was mijn ziel, die wenend voor U bukte, Die met haar liefde Uw minnend hart verrukte, De nardus gietend uit albasten fles. Ze ontwond in drift de slingerende tres Der haren die haar teedre schouders smukte. Slavin, die kussen op Uw voeten drukte, Was ze aller zondaars zoete meesteres. Nooit in haar…

Laat 't hart Uw gunst ervaren, Tot het in bloei bezwijkt.…

't Waar beter stil te bloeien als een bloem, En stil te sterven bij de dood van 't jaar, Stil af te vallen als 't Novemberblad, Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard', Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn. Wat helpt het slaven in de wildernis? Wat baat het sloven in een woestenij?…

In anderhalf jaar ben ik om, heb ik hekel en haat laten gaan, is er dankzij zijn geestdrift een heldere lusthof ontstaan. In het park gaan wij liggen op doodmoe gras, in de verte murmelt de stad. We kijken tevreden omhoog, hij en ik door de takken van de plataan. ---------------------------- uit: 'Hoor de stad', 2015.…

Alléén in mijn gedachten kon ik eens gaan wonen maar nooit vond ik ergens onderdak Een eigen bed en huis voor mijn gemak Doch slechts onder struiken mocht ik dromen Alléén in mijn gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis…

echt maar ook in je hoofd zo dicht bij de grond zo donker midden in de nacht bij volle maan in het park en haar stem over de telefoon…

Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

In mijn eigen bos Wil ik verdwalen Over kronkelende Paadjes mijn leven Gaan, in volstrekte Wildernis datgene zoeken Wat voor mij het Leven is - de wildernis Van de geest kan ik Beter begrijpen als Ik daag'lijks langs dit Verwilderde bestaan De wegen zoeken kan Die ook mijn kinderen Vinden als zij de Uitgang zoeken in…

Moet je horen: als de antilopen in de wildernis weldegelijk tegen ‘t lopen waren ze geen lang leven beschoren ……

je zet mij buiten de tijd je letters lopen uit het park je woorden schuiven wind ik vind je aan de vijver je schrijft in spiegelschrift alleen wie op je verliefd wordt kan het lezen…

hij leunde boom, zei ik dag en avond ik bukte vergeet-me-nietje, zei hij dat zich niet laat zien brug, vertelde de wind van hem naar haar ik droomde de eerste nacht 't was een fijn gesprek, zei hij…

Grote bomen ontsproten uit de aarde Recht in de wildernis Waar het vergezicht Groen oogde…