Alle inzendingen over Persen

Kijkt me verlekkerd aan en zegt: ik ga ze persen oma, dan heb ik geperste aardappelen! Wat nou, de tijd verandert, de taal eveneens, dus maken we van een prak, een geperste maaltijd en zijn geen van allen de weg kwijt.…

op zoek naar brandstof stoppen even de persen wit kopieert wit…

De kranten hebben als terechte vrees, dat zij misschien achter het net gaan vissen. Zo'n pak papier kan menigeen best missen, en dus verliezen zij hun abonnees. Maar Brinkman wil dat men de bladen redt, zo staat te lezen... op het internet.…

klompen leem grijze brokken klei persen samen tot moddersteen op de bodem van de oceaan als het leed dat jou ineengedrukt tot een versteende bloem onbeweeglijk achterliet…

Maar let daarbij ook eens op zijn gezicht, Dit er zo uit te persen valt niet licht.…

Een oude man zit diep in de ellende En om zijn eigenwaarde te verversen Probeert hij de premier bruut af te persen Zo wil hij flink wat geld van Balkenende Als Bos premier was zou hij zeker balen Hij wil juist zelf geld bij bejaarden halen…

In ijle golven van de zwaartekracht Vergeefs op zoek naar 't buitenaardse leven Zijn Melkwegzoektocht bijkans opgegeven Komt hij in 't netwerk van de Haagse macht Door Kaagse maalstroom moet hij zich gaan persen Een glazen kaasstolp wordt zijn universum...…

Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat Een nieuwe rage van die criminelen Ze persen af, in plaats van te bestelen Betalen, anders ploft een bom op straat Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit Nu word je met die dingen doodgegooid…

keuvelaars en querulanten gespiesd zijn zij aan scherpe dolken en slagtanden van olifanten in moddergaten van moerassen gegraven door couveusekevers zal ik hun ziel tot pulp verassen en voeren aan volwassen bevers bevrijd van vuige invloedsferen zal ik mijn dichtershart verversen om uit een fontein van ganzenveren de schoonste letteren te persen…

het rad schept zwart door oplichtend water van de beek die na de sluis met veel geruis meandert door het land woordloos is de kracht van het donkere schoepenwiel grote stenen malen graan geheimzinnige verhalen gaan over bewoners van het huis zij persen ook de boeren uit het landelijk tafereel heeft iets mystieks maar de eeuwenoude…

er dwarrelt bloesem in je ogen voorbij het blauw en groen in rood en wit buigen de takken door de rijpe oogst van toen in vlagen wind proef ik de kersen en wil het kind wel uit je persen laat het toch vrij in zonnestralen, ze kan nog steeds haar jeugd inhalen een generatiefeest maakt blij want zie ze eens ravotten jouw kind…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

de bergen maken me klein persen me samen terwijl ik snak naar lucht en lucht naar ruimte ze werpen me terug op een onleesbare kaart bergen kunnen beter zwijgen dan een samengedrukt ik steenarenden zweven biddend in de lucht speuren naar een prooi ik weet het ze zien me ik ben echt in de bergen kjie-kjie-kjie!…

Iedere dag weer aardappelen schillen ajuinen stoven citroentjes persen kleertjes aandoen de dans inspringen stoofpot allemaal kut en peer vruchten van alweer dezelfde scheppingsdrang woordjes persen op papier vruchteloos want ze hangen nooit gelijk die contra-gewichten werken als een aarding zoals een stemvork je plat op de buik krijgt geen…

Persen we met onze blauwe-druiven-kussen de ochtend in een zilveren karaf.…

Het rukt en snijdt vol woede Je longen eruit Je gewurgde keel weigert lucht Woorden persen vol kracht Je ogen uit hun kas de rotzooi in je hoofd de smerige zoute modder Vermenigvuldigt, Stapelt, stapelt Geef me een mes, een zaag, een bijl Alsjeblieft, bevrijdt me te laat ik barst, ik scheur Geluidloos verdronken in mezelf…

Hij kocht Air Holland, net failliet maar toen kwam de belasting dus kocht hij Dutchbird toch maar niet Toen moest hij prompt de kast in voor 'n akkefietje in een tent op het Leidseplein: een strop uit al zijn persen kwam geen cent die vlieger ging niet op. Nu is het avontuurtje rond. Hij stopt met ondernemen.…

Wij...kippen zijn heel trouw Worden niet graag door Pers belaagd Persen er gewoonweg een Paasei uit.…

een vrouw prevelt magische mantra’s in de schaduw bij de heg van prikkeldraad een zwaluw scheert over vuren om angstgeesten te verdrijven lost dan weer op in het wolkendek moeizaam weeft de tijd zijn web een mus knaagt aan aangekoekt leed zuchtjes lucht persen zich door de heg heimwee is iets anders dan het was een landschap…

Deze edele rotting bereikte het rijke volle veld, rijker als elke andere druiventeelt, voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid de brave paarse landelijke schapen wisten het wieden net niet te halen, dankzij het speciaal afwezige microklimaat omdat de wijngids de bevallige concurrentie, de aanwezige schimmel moet laten begaan, persen…

Al die tijd dat haar zussen bezig waren hun voeten in dat schoentje te persen, stond ze naast hem. Hij had toch uren met haar gedanst? Hij wist toch hoe ze rook? En bewoog? Er was Assepoester die hoopte dat de prins haar meteen had herkend maar niets had gezegd.…

Door stramme vingers aangedreven persen snaren schrille tonen die snerpend door de geest geen lof meer aan het spel betonen zoals dit vroeger is geweest Realiteit heeft zich gewroken haar meervoud werd verstomd Een taal wordt gedacht en dus gesproken en al de andere verdomd Bij het zoeken naar de waarheid spreken de gedachten Gestuurd…

een zakdoek horen vallen papa snikt op de radio treurige muziek mannenstemmen zeggen sombere dingen over nooit meer klokken luiden papa droogt zijn tranen morgen gaan we naar de maliebaan marcheren de soldaten de oranjeband met leeuw en het soldatenpak ze liggen klaar gestreken mama moet alleen de broek nog persen…

stil deint de bloemenzee onder de zachte hand van de wind alleen de kleuren spreken met de oranje kant uit het harmonisch palet van door zon gebakken pigmenten komt de olie uit zaden van halfhoge struiken in de persen van horizon tot aan de andere trillende einder slaan de golven om in fel oranje rood als bloedige fibrillen…

ligt het in de rede ons verstandelijk te meten met de orang oetang op de onderste stang uitgerekend meer intelligent uitkomst van het quotiënt reizigers in steppe en savanne gelaat getekend en gespannen zagen na dagen zonder dorst te lessen bavianen bruine reuzendrollen persen zij slurpten van olifanten immense grote druppels met…

schreeuwen of gillen, lelijks killen Klein hou ik hem aan de lijn als een hond Een mond zonder kiezen Die nu niet kan kiezen En aan de lijn Daarvoor was mijn mond wond Vanwege het trekken van kiezen na pijn Nu alleen nog met tanden En tandknarsen O, dat niemand mij hoort knarsen of knersen De woorden, wel goeie mogen eruit Zonder te persen…

Betrapt met zijn verrekte knie Op de nek van een delinquent Zette de wurggreep van een agent Een generatie aan tot rebellie En een tergend roepen om lucht Stuitte op oostindische dovemansoren Ging onder lichaamsdruk verloren En elk bonnenboekje te buiten Waarna de poetsen maar bleven persen Ondanks het leedwezende verwensen En de smeekbedes…

de persvrijheid met de jaren wordt weer probleem de zwaarste loodjes bekend in het vak de erkende kringen neem die kronkel toch zelden nuchter schei uit mens lippen op elkaar het zijn doorbijters van voor de oorlog vaak een beetje wind verlicht zijn ze meest wel nu zit 't vast in die koppen velen komen nog wel echter niet…