Alle inzendingen over Robijn

gloeit mijn huid in de lage zon een rood laken bedekkend de stilte die zich in mijn lichaamsbed te slapen legt langzaam verbleken de lakens van mijn huid tot de witte schim die naakt voor de spiegel staat die vergeefs tracht de geest der dingen te betrappen…

Een vuurdoorn vol zon: o, die glans van robijnen! Onovertroffen...…

Disfunctioneren...ach loop naar de hel Ze wilden daar een trekpop van mij maken Met zulk gespuis doe ik niet langer zaken Wat denken ze wel niet bij VNL Verdorie...weer een smet op je blazoen Tja zonder bef...een slabbetje omdoen?…

D’ochtendzon tekent kleine kransen van de mooiste dauw-robijnen rond lichte pastel gekleurde bloesems. Adembenemend, aanschouwend , schoorvoetend wandel ik samen met haar stralen de dag in ‘het geluksgevoel ‘vinden... Ja, aan de dag wil ik me wel binden!…

ogen duurzaam zielsverwant de wereld zien waar de jaren samen de belofte van trouw tot robijnen slinger ringt weet je wat liefde is willen zijn wat de ander voor jou is gisteren, vandaag en morgen elkaar vieren in en met de passie die in doorgegeven leven haar toekomst vindt van harte!…

De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

Met maagdelijke melk verschijnen daar beladig Twee zilver dopkens rond, op elk staat een robijn, 't Zijn appelkens gelijk, daarop twee kerskens zijn, Wiens rode rijpigheid een lust baart ongestadig.…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

gezond wil ik je zien niet dat bleke ik bluf misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen…

Gezeten op de trein verdoken in een boek is waar ik wil zijn Mijn eigen witte doek Dan vergeet ik alle pijn die op me rust net als een vloek Gedachten op het offerschrijn van het simpele verzoek even alleen te zijn in jezelf op zoek naar het wezen van je zijn Betekenis van olieverf op doek de kleuren van robijn Wachtend op bezoek van dat…

Jij bent... tig robijn wel minstens tien dozijn Jij bent... diamant elke zijde briljant Jij bent... o zo'n pracht een opaal, een smaragd Jij bent... van saffier de grootste juwelier Een schat... werd mijn deel want jij bent... een juweel…

Maak ons als bergkristal helder en doorzichtig, onze liefde als robijn, gekleurd en diep als karmozijn, vertrouwd en evenwichtig. Maak ons sterk als diamant, weerkaatsende facetten geslepen door Uw hand- het licht dat van U komt, genadig en barmhartig.…

je sprak glorie en maakte de wereld onsterfelijk maar veel is vreemd in voorbijgaan op het laatst viel regen als rood fluweel op tongen gedragen zonder stem ik zal je huilen om elk onwennig woord telkens de dood jouw gezicht bedekt en rouw de stoelen vereenzaamt robijnen zijn slechts stenen op lippen stil en lege kamers…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

roomwitte parels blonken langs goudsnoer dat parelmoer glansde tussen de welving van haar borsten, haar linkerhand schitterde robijn haar rechterhand toonde saffier zijden windsels verhulden geraffineerd de tere rondingen, van dat mooie lichaam, gewikkeld in zachte spinsels van zijderups, dat alles zag ik duidelijk in de spiegels van mijn…

was ik maar als was in een mand dan kon ik lekker liggen blijven in geur van zilt bezwete lijven verbleekt door zon, geschuurd door zand was ik maar als was aan een lijn verblindend zou ik naar je zwaaien kom dichterbij, ik wil je aaien verleidend intensief robijn frisse wind door al mijn draden warmend licht bespeelt mijn huid nog niet…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…

aan haar vinger waarvan de nagel nog nooit gebroken, een bonkige robijn dieprood geflonker voor het hart dat van hebben houdt ligt er op de plank geen brood geen vlees noch vis koel naast de verlopen jammerpotten en zo kil in huis nu de laatste kolen weggeteerd de kelder nog het leegst ze lacht naar de mensen droog, fortuin heeft ze…

als ik om me heen kijk zie ik goud in zonnestralen zilver blinkt in de schittering op het water brons gelegen in het oude bos en de bomen vol fruit geven ons robijnen iedereen wint zoals ons ooit beloofd ook al zullen we eens weer verdwijnen we zijn zo lang door de mooiste juwelen omringd bewaar ze in je hart en hoofd besef iedereen…

Jij verandert steeds, je wilt me niet, en ik mis -- wat niet is geweest.…

Ik droomde van een gouden vogel bezet met edelstenen en vleugels van satijn Zij nam mij mee naar de hoogste sferen om te plukten diamanten smaragden en robijn doch mijn mandje had geen bodem toch bleef ik plukken aards als ik was tot ik vermoeid van onder haar vleugels glipte en naakt terug plofte op mijn harde matras Waarom…

Als bij rijzen van zonnegloren over velden parelen zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

Ik smolt als een klomp goud in jouw armen en mijn liefde werd gehoord door duizenden robijnen twinkelingen in jouw zilveren ogen wat hadden wij het goed samen.…

Het zwarte schaap Ik ben donker en zij zijn blank, Ik ben dik en zij zijn slank, Ik wil ook zo zijn, Net zoals een rode robijn, Was ik nou ook maar mooi, Maar ik ben zo lelijk als een kooi, Ik doe ook make-up op,, Maar ik zie eruit als een barbie pop, Wat moet ik er tegen doen?…

Hing zij zijn spinnenweb vol met robijnen? Dat deed de zon als hij ‘s morgens ging schijnen. Reikte dat web even hoog als de wolken? Dat weten zij, die de hemel bevolken. Durfde ze klimmen tot hoog in de top? Nog één hapje, je pap is op!…

Tegen een blauw fond helder schitterende sterren groenig, geel, wit roze opalen, smaragden, lapis lazuli, robijnen, saffieren en daaronder de zee zeer diep ultramarijn. Het strand paarsig en zachtrood op het duin pruisisch-blauwe struiken wachtend op een schilderij. [4 juni 1888 Saintes-Maries-de-la-Mer]…

Soms zie ik sterren over de aarde gaan Beschenen door zachte glans van maneschijn Op aarde in zij of fonkelend satijn Terwijl daarboven de hemellichten staan Als edelsteen diamant, robijn of paarlemoer Gracieus, blozend en schitterend als brokaat Geweven uit stof van zilverkleurig draad Zwevend door zalen over gladde vloer Ach ’t schone…

Zoals je daar staat te wezen gelukkig vol zelfvertrouwen gewoon zoals je bent hoe kan ik je dan negeren mijn hoofd afwenden alsof ik je nooit heb gekend Zoals je staat te schitteren in al je eenvoud toch uniek oogverblindend als robijn hoe kan ik jou dan vergeten en jou niet het onderwerp van mijn mooiste gedicht laten zijn Zoals…