Alle inzendingen over Roek

Een menigte. Zwart glanzend tegen het blinkende zilver van de ijsvlakte. De met kaalheid omrande snavels houden binnen een onzichtbare cirkel afstand tot elkaar. Onhoorbaar bevolen vliegen ze op en tegen de lucht tekenen de gevingerde vleugels. De zwerm zwenkt af en keert en komt nog eenmaal per toeval over de plek van de bewonderende…

als ik tussen mijn wimpers met toegeknepen ogen weg en naar je kijk krijg je langzamerhand duivelse trekjes op je lachende gezicht en dan die roek op je schouder geloof nooit dat je helemaal eerlijk was…

Tussen auto’s mensen winkelwagens vliegt de roek van prullenbak naar prullenbak op zoek naar zijn boodschappen van de dag…

Eenzaam cirkelt nog een duif met zoekende blik boven straat en plein: roek-oe, roek-oe, ik zoek-oe...! Katja Zwezerijnen, (Groninger stadsbestuur denkt duivenprobleem op te lossen door ze te vergassen)…

In 't Groningse Noordlaren Krijgt men ras grijze haren Van 't vogeltje de roeker Een ongewenst bezoeker Hij gaat 's nachts flink tekeer Het is echt niet leuk meer Geen mens die er nog slaapt En heel het dorp gaapt Wijs heeft men nu besloten Er wordt nog niet geschoten Eerst gaat een ambtenaar Op cursus met zowaar Een heuse roekentoeter…

Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen? 'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de roeken te vervolgen met de rozen die ik meebracht en het mandje met frambozen Komen wij toe aan de pauwen Wilt gij Freule met mij trouwen?…

Dampen die gretig Hun weg naar boven Vinden, walmen die Het zicht zo waar Beletten in het Drukke spitsverkeer Van deze zon-gegoten Morgen, en de roek Die zich van dit Alles dat wel waanzin Lijkt niets lijkt aan Te trekken - zij trappelt Geduldig op de groene Aarde van de verkeersheuvel Die ondanks alles een Prieel lijkt…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde vrij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprieten tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer over…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde blij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprietjes tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer en…

Één streek neer met zijn lief erbij in de Hoek at uit de pan en vree niemand die er een tel onder lee Ze voelden zich een roek zo vrij Toen kwam een ambtenaar voorbij die zomaar met een kijker op schoot sprak ‘eruit jij invasieve exoot scoort snel dat hoort er hier niet bij’ Huiskraaien uit Egypte mee gevaren deden dat - hier tussen ons…

Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf alleen is al een meesterwerk Sindsdien kijk ik met hele andere ogen Naar roeken…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

Raven snaaien goud bewerkt krassen rauw bevroren handen draaien weg van ijle snik en ogenschijnlijk heem`len blikken scholen na die roek`loos landen dode hoeken, opgemerkt.…

Toch wilde je liever nog naar Annie op zoek, onhandige liefdesbrieven heb je haar geschreven als je ’s avonds klaar was met een zieke roek.…

Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt in de top van een hoge boom en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten En de nachtwezens zo hun ruimte geeft Hij is de steeds veranderende schaduw voor hen die schuilen willen tegen de aldoor brandende zon…

Van roek en raaf en gaai. M`n liedje, ach komt uit m`n hart. `t Is `n buiging voor de kraai.…

een dag met vele vrijbrieven, het midden gesteund op vier pilaren; het weekend daargelaten - iets van door midden zagen ter twaalde ure maar wie is die man met die grote zaag die ingeluid wordt door het gehamer op die immense grote bel die hoog boven het kerkgestoelte hangt vluchtende roeken en mussen die hun heenkomen zoeken in de nissen…

Met jou nog vele plaatsen en waarheden zoeken in de avonden genieten van overvliegende vleermuizen, merels mussen en ook die roeken. Al ken ik geen demonen, hoef ik die dus ook niet te verslaan, er komen nog veel onbekende gebeurtenissen doelen en daden om na te streven wellicht aan.…

Bij valavond moet hij weer uit om deemstering te zaaien; dan dreint hij zijn doordringend lied, vol raven, roeken, kraaien. Dan slipt-ie uit zijn duist're krocht, ontvouwt zijn zwarte luiven; en duisternissen zwermen uit om 't àl te overhuiven.…

er ligt een hoofd op het flinterdunne ijs midden op de kreek, even voorbij de brug sleepsporen met bloed komen uit het riet een roerdomp staat als een bundel te kijk het hoofd slaapt met open ogen en mond aan de oostkant ingesneeuwd, blond haar in de wilgen schateren roeken het land toe macaber beeld in een kalend landschap één nacht ijs…

mijn familie heeft zich behoorlijk vertakt, mag ik u deswegen voorstellen aan kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op…

star weigerend kijk jij omhoog, naar de vliegende roeken Welk stouts heb jij begaan, dat jou tot hier liet komen? waarom wil je hier waken, terwijl je thuis kunt dromen?…

Als een schip vaart langs de maan roeken naar hun slaapplaats gaan als over kattenpaden en -wegen kattevoetjes gaan bewegen de oude gnoom op de schutting zit stil en vroom, alsof hij bidt als peren vallen loom en zwaar van de kromme perelaar fladderen de kleine kinders door de hof als dikke vlinders kruipen door ligusterhagen eten…

Dat roek'loos rodeln op kometenslee Langs steile parabolen brengt gevaar, En deft'ge mars van sterrendéfilé, Hoe geeft het jou genot, niet-militair? Neen, sluit je baan, en laat je veilig denken Om mij, je zon, in vrome cirkel zwenken.…

Al het vee Had daar stee, Hert en Hind', Brak en Wind', Peerd en Os, Haas en Vos, Beer en Leeuw, Roek en Spreeuw, Los en Das Hier ook was. Uil en Aap, Bok en Schaap, Ooi en Ram Daar in klam. Hen en Haan, Specht en Kraan, Duif en Pauw, Meerl en Kauw, Mus en Vink Daar in gink. Raaf en Gier Vond men hier.…

De vrouwen van Holland klagen weder en wederom aan: ‘Hoe waagt aan onze ouden van dagen g' uw roek'loze handen te slaan? Ge jaagt z' uit vertrouwde woning waar heel hun verleden z' omzweeft, berooft van koest'rende zorgen de ouderdom die geen morgen, enkel een gisteren heeft.’…