Alle inzendingen over Ruist de melodie

de melodie in één schelp naar huis, met een rekensom uit 't hart stroomt de pijn , van 't vuur nog niet geblust alles keert zich om, rondom de digitale zon een koe met gouden horens, een leliebloem in slaap gesust ontwaakt in groene weide, naast room en koe ,boe boe…

ik ben verrast de herfst houdt de zomer vast ook al is 't misschien de laatste zwoele miezerige zomerdag stil wacht; ik ben boordevol mededogen om je trieste najaarsogen; kom geef me je hand en luister; de droeve melodie ruist door de bomen waar 't groen aan 't bleke geel niet kan ontkomen en wie kan zien aan mijn ogen dat…

De waterval klaterend als een zilveren melodie Als ik jouw mooie gezicht voor me zie. De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

hoe jouw adem me verbindt met het zuchten der bomen onbestemd bewegend met de boswind in mijn haar ik laat me langzaam leiden zolang de dag bestaat in ‘t licht op onze mond en zo lome tederheid je hebt mijn ogen gesloten in de lenden van de nacht waar je ’t hart van onze woorden in eeuwigheid hebt vertaald over jou gebogen heb ik…

Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen beween, pluk het als een heemboeket, waarin hij geleidelijk verdween daar ruist zijn rust in een oneindig gedicht. "Denkend aan een (h)echte vriendschap " Foto: Roos.…

Onthaasting voor een habbekras Geen herrie en geen uitlaatgas Geen winkelwagen in de sloot Wat ruist er dus door ‘t struikgewas? Geen koekoek of een springmatras En ook geen kauw of vlinderdas Ik werp het antwoord in uw schoot Het is.. het is.. de fluisterboot!…

overal waar jij verscheen gaf natuur acte de présence zag in de verte al de knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden…

meeslepende muziek neem mij mee naar jouw mooie mystiek betoverende melodie zoveel meer dan ritme samen in harmonie doet mij zweven laat de zoete beweging weer herleven…

zoals de weg liep tot over de heuvels en de huizen in het dal was voor haar de angst voor mij een melodie toch beide hoofden even vol maar zij droeg dan ook het water en ik speelde met het vuur…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

de melodie van mijn gedicht groeit in de adem die ik voelbaar leg tussen het spreken en de aarzeling het voelen en weer doven wanneer ik vrij ben voor het zingen van de tekst mogen de golven van de woorden terugslaan op een stroeve kust ook mijn verlangen naar de wind die beukend op komt steken en even later strelend zacht de lentegeuren…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

Hou van mij klinkt als een fluisterende melodie, de kleur van hoop danst als een dromerige herinnering,als zilveren balletschoentjes gedragen door de wind zij op blote voeten in het natte gras de liefde lijkt te verdorren achter het huis op de heuvels aan haar horizon…..ruist de zee vliegen de meeuwen haar vrijheid hou van mij…..…

de weg leek zo bekend ik liep alleen jouw medeweten had vergeten me mijn schaduw mee te geven de hemel was weer sterrengroot de maan stond vol en bol van vroeger toen de romantiek nog alle kansen had bewust de tijd vergat even vrij op harten jagen ogen aasden en haar glimlach zong verleidelijk de melodie ruiste magie…

Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen, ruist, gij, mijn smart in slaap...   In uw schaduw strek ik mij neer in de kille lucht. Mijn armen, mijn armen rek ik tot haar, die mij is ontvlucht... Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen, ruist, gij, mijn smart in slaap. Zweeft neer, weeft rond, o dromen, weeft mijn arm hart in slaap.…

De bungelende visserman Daar zat hij op de plecht van zijn boot, een fles drank binnen handbereik, met z'n stok aan de andere kant hij had toch weer zo'n hoge nood Hij dacht niemand weet van mijn verbruik, maar ondertussen was het opgelopen,…

fors maar jij bracht warme luwte aan mijn zij zacht ruist de zee muziek van heerlijk samenkomen zo genieten we de laatste dromen…

Voor het kind dat werd geboren met een lichaam dat verminkt was Voor de man die schreef niet storen en de dood zocht aan zijn stropdas Voor de oma eens trots moeder die nu kind is maar dat zelf niet weet Voor de merel die zijn lied zingt maar als antwoord slechts de stad hoort Voor de puber die naar rust dingt want het leven sleept hem voort…

Het ranke riet ruist ‘n lieflijk lied vol tonen die zichzelf verwoorden sereen, waardoor de stilte zwijgt en de hemelboog eerbiedig nijgt diep getroffen door de akkoorden de melodie lokt zwaar van eufonie het sluim’ren dat in kern ontstaat wachtend tot ‘t ritme zacht beroert en pulserend naar bezieling voert waardoor de kiem ontluikt uit…

dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd De klanken maken het stuk dissonant hun valsheid doet pijn in mijn oren het geluid wordt mateloos irritant ik wil nu wel eens wat anders horen De melodie…

wij wisten het niet maar de talen die we spraken verstonden elkaar soms niet gebruikten dezelfde woorden maar de betekenis zong in hun melodie andere akkoorden omdat wij uit andere ouders waren geboren de omgeving contextueel een heel andere response liet horen zijn wij te lang geïsoleerd gebleven hadden een hele aarde…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Zand sijpelt tussen tenen stenen worstelen doorheen klank rijke woorden omhelzen de kunst om tarwe met aren toe te dekken. Omhelzing tussen verlegen vijver bewoners spitsen hun sprieten genieten van het lenteatoom anemoon van toon en tekens. Tuin maken doe je zo groen graven mollen zomers pluisjes plegen hun aanslag luchtig bellen blazen…

Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend klankgetover! Reine parelzang... stijg, Zwellend, In uw vol geschal! Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; Vlindervlug En licht...…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

Jij legde jouw oor te luister op mijn buik en hoorde muziek van de spijsvertering in de holle ingewanden, het ruisen van bloed van het pulseren van het hart dat haast onvermoeibaar klopte regelmatig de ademhaling van longen het suizen van de longblaasjes Jij glimlachte hierbij en zei dat ik nu voor altijd bij je hoorde nooit meer weg kon…

Tot de wind zich legt en het vuur is gedoofd, de melodie blijft klinken. Eindeloos.…

de rietstengels slaan de maat van de melodie in de zomerwind…

ze luistert naar de melodie haar gedachten gaan terug naar toen toen ze de melodie hoorde zittend op een bankje aan de waterkant van een boot verderop klonk muziek iemand speelde piano de klanken wervelden over het kabbelende water een melodie zo prachtig zo wondermooi Für Elise het werd haar lievelingsmelodie haar…

In Mussel is zigzag de godganse daggedaggedag auto's rijden zigzag wel duizend per dag. En wat het ook wezen mag uit Kopstukken is rechtsaf met veel gedraai elke dag naar Stadskanaal is het linksaf. In Mussel is zigzag orde van de daggedaggedag met rechtsaf en linksaf is zigzag een straf. En wat het ook wezen mag uit Stadskanaal is…