Alle inzendingen over SCHIJNBAAR

gisteren ontmoette ik een dichter, die me (alsof hij het allemaal netjes uitgedacht had) vertelde hoe de zaken in elkaar zaten 'ginds aan de horizon, waar dit pad de hemel pleegt te kussen: daar vatten wij het onbereikbare en proeven van de waarheid, toch?' toen glimlachte hij weemoedig, reikte zijn hand naar een dichtbijzijnde ster en…

soms valt er, schijnbaar speciaal voor mij, een wondere plek uit de hemel: een strand, een landweg, een bos of wat hei waarop of waarin ik zeven levens kan leven. maar jammer genoeg is dat moment te vlug weer voorbij! is de wens niet de vader van de gedachte?…

Tot op de lengte der dagen schijn jij nog altijd op eeuwig durende golven dansen vogels in de wind worden verlaten voetstappen langzaam opgeslokt zijn schelpen stille getuigen van 'n leven voor zij op het zand werden geworpen rent een viervoeter achter een bal tot in de branding haren wapperen mijn jas dicht knopend proef ik jou…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

de zwaluw zwalkend bevliegingen tempeestend zwervend in het zwerk snelle vlerken duikvlucht laag over asfalt en weer weg…

zo voor het oog is alles wel voorbij je bent in as verdwenen schijnbaar is de rust nu neergedaald maar er zijn slechts dagen voor geschoven wat eraan voorafging is indringend nog aanwezig laat zich zien wanneer het wil in alle hevigheid…

Op de stevige landrug van mul zand staat een kring korte, knoestige berken, tonen, bijna naakt, de late herfstwerken, toch niet door het trieste getij overmand. Glanzende melk met bruine vla omrand hun kromme stammen, die nóg laten merken hoe eens de wind hen boog, wilde sterken met zijn luchtige, beeldhouwende hand. De gedrongen bomen klemmen…

zich aan je huid hechtte schijnbaar onbekommerd sluimert al het afval rond de schaduw waar je lag ik heb geen tranen meer zeg je geen herinnering of drijvend wrakhout ben maar een vreemdeling zeg ik kom en ga schijnbaar onbekommerd wuif ik met windsels van dromen…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

slechts schijnbaar bestaand lijkt het vuur op de maan door schaduw geblakerde bomen zwarter de nacht in verzengend verstand zwarter de dag die moet komen zwarter dan vuur in haar schijnbaar bestaan zwarter dan vuur op de maan…

zeg mij wie je bent schijnbaar ondoorgrondelijk geef je hart ogen…

het koolwitje vliegt schijnbaar doelloos van bloem tot bloem tot bloem tot bloem…

wie overal spijkers op laag water zoekt, timmert schijnbaar aan de weg!…

Maar ik zit met mijn gebroekte stramme hoewel goed bedoelde hammen op het schijnbaar vriendelijk mos tussen de schijnbaar gladde stammen van het schijnbaar simpele bos. De aarde wordt het best genoten met onze ogen half gesloten. -------------------------------------------- uit: 'De roomborst van Klaas Vaak', 1997.…

met schijnbaar goud haar diep gebogen onder eigen gewicht treurt de wilg moe van het dragen…

Dat schijnbaar misgaan met dat killig onbetrokken zijn geen herberg zoeken vinden voor elkander laat staan er ook een zijn…

in dikke jassen en met blozende wangen spelen kinderen schijnbaar onuitputtelijk buiten in de verse sneeuw…

Het licht dat schijnt uit je ogen heeft je verblind hoe anders zag je niet dat een ziel als ik schijnbaar liever in het donker zit?…

Hoe je het ook bekijkt Het is niet wat het lijkt Het is vaak Een schijnbare tegenspraak Die afwijkt. Paradox Out off the box.…

zwijgende kraaien in broze stilte winters land in roerloze beelden dag en leven schijnbaar bevroren…

vol verbazing en respect aanschouw ik hoe je weer jezelf herneemt vanuit schijnbaar een hopeloze situatie het wonder der veerkracht…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

Wonderlijk teer ben je, Toch schijnbaar sterk Gesponnen uit het niets, Bijna onzichtbaar, En toch in staat Het berkenblad te Dragen dat jouw Omvang honderdvoud Omspant…

Friezin die lang was, blond en blij, ik ben benieuwd naar je gedachte toen ik je tegenkwam en jij, verlegen schijnbaar, guitig lachte. Of lachte je hautain? Om mij?…

Onder een steen Uit het zicht Zitten beestjes Krioelen bewegen Schijnbaar zonder doel Zo is soms een Gedachteleven met Een onbestemd gevoel Kruipt het liefst Onder een steen…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

in liggende en staande beelden verstard, schijnbaar bevroren kijken ze me aan met uitgebluste ogen waarin elk verlangen naar toendra en oerwoud, steppe en oceaan, al jaren gestorven is…

Wolken zijn als schepen, schijnbaar doelbewust koersen zij op een fond van blauwe oneindigheid. Soms ben ik jaloers op hun voortvarendheid. Maar zij bewegen slechts door wind terwijk ik gedreven word door Geest.…

schijnbaar achteloos maar wel in het gelid staan zij in de hoek van mijn keuken zonder inhoud binnenkort aan scherven de toekomst is glashelder ik heb ze soldaat gemaakt leger dan leeg tot op de laatste druppel…

Ik ben hier de bokser Alle hoeken van mijn ring Heb ik laten zien Op punten schijnbaar verloren Uppercut en nastoot, geplaatst Tegenstander stond als bevroren IJskoud sla ik Knock-out…